Wat is een niet-selectieve bijdrage?
Niet-selectieve bijdragen zijn fondsen die werkgevers verkiezen te besteden aan de door de werkgever gesponsorde pensioenregelingen van hun in aanmerking komende werknemers, ongeacht of werknemers hun eigen bijdragen betalen. Deze bijdragen komen rechtstreeks van de werkgever en worden niet afgetrokken van de salarissen van werknemers.
Dit onderscheid maakt een onderscheid tussen een niet-selectieve bijdrage en een bijpassende bijdrage, die een werkgever maakt afhankelijk van hoeveel geld wordt ingehouden op het salaris van een werknemer en besteed aan het door de werkgever gesponsorde pensioen plan.
Key Takeaways
- Niet-selectieve bijdragen zijn werkgeversbijdragen aan het pensioenplan van een werknemer, ongeacht de bijdrage van de werknemer.
- Niet-selectieve bijdragen komen ten goede aan werknemers omdat ze meer kunnen sparen voor hun pensioen dan ze zelf zouden kunnen doen.
- Niet-selectieve bijdragen worden naar goeddunken van de werkgever uitgegeven en kunnen op elk moment worden gewijzigd.
- Bijdragen van dit type kunnen een “veilige haven” -bescherming van de IRS van de werkgever opleveren.
Inzicht in niet-selectieve bijdragen
Niet-selectieve bijdragen kunnen variëren. Een bedrijf kan er bijvoorbeeld voor kiezen om 3% van het salaris van elke werknemer bij te dragen aan de door de werkgever gesponsorde pensioenplan. Als een werknemer $ 50.000 per jaar verdient, draagt de werkgever $ 1.500 per jaar bij.
Het staat werkgevers vrij om de premietarieven naar eigen inzicht voor hun organisatie te wijzigen. Niet-selectieve bijdragen mogen echter niet hoger zijn dan de jaarlijkse contributielimieten die zijn vastgesteld door de Internal Revenue Service (IRS). Het totale jaarlijkse bedrag dat kan worden bijgedragen aan een toegezegde bijdrageregeling, zoals een 401 (k) in 2020 is $ 57.000, terwijl de limiet in 2021 $ 58.000 is.
Voordelen van niet-selectieve bijdragen
Er zijn voordelen voor een werkgever door niet-selectieve bijdragen te leveren. Niet-selectieve bijdragen zijn fiscaal aftrekbaar, en ze kunnen meer werknemers aanmoedigen om deel te nemen aan het pensioenplan van het bedrijf. De beslissing om volledig verworven niet-selectieve bijdragen aan te bieden, kan pensioenplannen ook voorzien van Safe Harbor-bescherming, waardoor plannen worden vrijgesteld van door de overheid opgelegde non-discriminatie testen.
De IRS voert deze tests uit om ervoor te zorgen dat plannen zijn ontworpen om alle werknemers ten goede te komen in plaats van sterk gecompenseerd te worden. Door niet-selectieve bijdragen te leveren, kunnen werkgevers dit doel bereiken en tegelijkertijd blijven voldoen aan de overheidsregels.
Om veilige haven door de IRS te krijgen, moeten de niet-selectieve bijdragen van werkgevers ten minste 3% bedragen. Voor het einde van het planjaar kan een bedrijf beslissen om Safe Harbor-bepalingen te kiezen, zoals het doen van niet-selectieve bijdragen voor het volgende jaar. Ze kunnen ook beslissen om Safe Harbor-bepalingen voor het jaar te kiezen, doorgaans 30 dagen voor het einde van het planjaar.
Nadelen van niet-selectieve bijdragen
Niet-selectief aanbieden bijdragen kunnen extra administratiekosten met zich meebrengen, en het is mogelijk niet voor alle werkgevers haalbaar. Niet-selectieve bijdragen leveren betekent ook geld in standaardfondsen storten voor werknemers die zich niet handmatig inschrijven voor een plan en een fonds selecteren of bijdragen leveren. Als fiduciair plan-sponsors zouden werkgevers de nodige zorgvuldigheid in acht moeten nemen bij het selecteren van deze fondsen.
Om dit eenvoudiger te maken, heeft de Pensioenbeschermingswet van 2006 zijn gekwalificeerde standaardbeleggingsalternatieven (QDIAs) uiteengezet en hoe werkgevers werknemers in deze fondsen kunnen inschrijven terwijl ze Safe Harbor-bescherming verkrijgen. QDIAs worden gedefinieerd als streefdatumfondsen (TDFs) of levenscyclusfondsen, saldofondsen en professioneel beheerde rekeningen.
Een TDF mag echter niet worden beschouwd als een definitieve optie die aan de behoeften zou voldoen van alle werknemers. Werkgevers moeten nog steeds grondig naar hun personeelsbestand kijken om de juiste fondsen voor het planmenu en QDIAs te bepalen om te blijven voldoen aan de overheidsvoorschriften en om werknemers te helpen een comfortabel pensioen te krijgen.