De larven zijn waterwezens die zich voeden met algen, bacteriën en andere micro-organismen in het water. Bepaalde muggensoorten zullen elkaar zelfs opeten. Ze brengen het grootste deel van hun tijd ondersteboven aan het oppervlak door en zuigen zuurstof op uit ademhalingsbuizen in hun staart.
Ze worden vaak “wiebelaars” genoemd, omdat ze zich zo in het water bewegen, zichzelf voortbewegen met een verwoede, spiertrekkende beweging. In dit stadium is een muggenlarve kwetsbaar voor roofdieren zoals vissen en vogels, evenals voor andere muggenlarven.
Het New South Wales Department of Natural Resources in Australië beschrijft ze als harige maden met sifons, op de onderste helft bedekt met een cocon.
Omdat muggen koudbloedig zijn en afhankelijk zijn van externe warmtebronnen om hun lichaam te verwarmen, hangt de ontwikkeling af van de temperatuur. Hoe warmer het is, hoe sneller de muggenlarven zullen groeien.
De meeste larven ontwikkelen zich ongeveer een week of zo, waarbij ze hun huid – ook wel ruien genoemd – vier keer afstoten op weg om muggenpoppen te worden. De rui-stadia zijn oproepstadia. Bij de vierde is elke muggenlarve bijna 2,5 cm lang.
Mosquito-poppen rusten op voor het grote debuut
De muggenpoppen – de zogenaamde “tuimelaars” – niet In feite doen ze niet veel behalve zwemmen in het water. Beschouw dit als de tienerfase van de levenscyclus van muggen.
Ze hebben korte, gebogen lichamen met een groot hoofd aan het ene uiteinde en zwemvliezen aan het andere uiteinde. Ze zijn lichter dan water, dus leven ze aan de oppervlakte en moeten ze, net als de larven, van tijd tot tijd zuurstof opnemen via twee ademhalingsbuizen die bekend staan als trompetten.
Bij verstoring tuimelen muggenpoppen naar de veiligheid van dieper water en uiteindelijk weer naar de oppervlakte drijven. Nogmaals, net als de larven zijn ze kwetsbaar voor vogels en vissen. Ze zijn ook kwetsbaar voor mensen. Doe gewoon een klein beetje van een olieachtige substantie in het water en een muggenpop kan niet doorbreken om zuurstof te krijgen.
Anders ontwikkelen ze zich in hun cocons tot die vliegende insecten die we allemaal haten . Afhankelijk van de temperatuur van het water kan het tot vier dagen duren. Zodra het popweefsel zich heeft ontwikkeld tot de vorm van een volwassen mug, gebruikt de volwassene luchtdruk om de cocon te splitsen en tevoorschijn te komen.
De nieuwe muggen zullen op het oppervlak rusten – wat een van de redenen is waarom eieren in stilstaand water worden afgezet – totdat hun vleugels uitdrogen en hun lichamen hard worden.
Daarna vertrekken ze.
Allemaal volwassen en op zoek naar een muggenmaat
Er worden volwassen muggen gemaakt bestaat uit een hoofd met twee grote samengestelde ogen, een thorax, een paar geschubde vleugels en zes scharnierende poten. Ze hebben ook antennes en een proboscis.
Muggen, zowel mannelijk als vrouwelijk, komen uit de cocon met twee dingen in gedachten. Ze willen zich voortplanten, en ze willen zich voeden, in ongeveer die volgorde.
Volwassen muggen paren binnen de eerste paar dagen nadat ze uitkomen. De mannelijke muggen moeten soms ongeveer een dag wachten voordat hun voortplantingsorganen zich volledig hebben ontwikkeld. Ze lokaliseren vrouwtjes door te luisteren naar de geluiden van hun vleugels, die ongeveer 250-500 slagen per minuut draaien. De muggen sluiten zich aan en de mannetjes geven sperma door aan de vrouwtjes, waardoor de levenscyclus van de mug wordt voortgezet.
Als hun werk is gedaan, leven mannelijke muggen drie tot vijf dagen. De vrouwtjes hebben de neiging om slechts één keer te paren, maar leven aanzienlijk langer, afhankelijk van hoeveel warmte en vocht er in hun omgeving is. Onder ideale omstandigheden kunnen ze wel een maand of twee meegaan.
Natuurlijk hebben ze genoeg roofdieren om mee te kampen. Vleermuizen en vogels voeden zich met muggen, gemeenschappen sproeien pesticiden om ze te doden en huiseigenaren gebruiken muggenvallen om ze aan te trekken en af te voeren.
De muggen blijven vaak op korte afstand van waar ze uit hun cocon kwamen, hoewel sommige soorten kunnen vijf mijl of meer vliegen. Langzame vliegers – ongeveer 1 mph – en gemakkelijk verspreid door de wind, blijven liever dicht bij de grond.
Vrouwtjesmuggen op jacht naar bloed
Muggen voeden zich over het algemeen met plantennectar en fruitsap. Mannetjesmuggen nemen geen bloed, dus als je een mug in je huid voelt dringen en je bloed begint over te zuigen, kun je er zeker van zijn dat het een vrouwtje is, elke keer weer.
Meestal beginnen vrouwtjesmuggen te jagen als de zon gaat naar beneden en zal een paar uur tot diep in de nacht doorgaan, op zoek naar warmbloedige wezens, zoals mensen, honden, katten, vogels en dieren in het wild. Koolstofdioxide – dat we uitademen – en melkzuur uit ons zweet zorgen ervoor dat we gaan ruiken naar een muggenbuffet. De insecten kunnen de geur oppikken vanaf 30 meter, en ze kunnen ons zien bewegen en onze lichaamswarmte voelen.
Ze gebruiken een gekartelde proboscis om de huid te doorboren en injecteren een antistollingsmiddel om het bloed vast te houden. vloeiend en een milde pijnstiller, kennelijk om hen te helpen ontsnappen aan detectie door hun prooi.De vrouwtjesmug zal de proboscis in een capillair inbrengen en zoveel mogelijk bloed afzuigen, tot drie keer haar lichaamsgewicht.
Als je door een mug wordt gebeten, kun je er ook van uitgaan dat je ben in zekere zin net een trotse nieuwe ouder geworden. Vrouwelijke muggen hebben nectar nodig als voedsel, maar ze hebben ook eiwitten nodig om hun eieren te ontwikkelen. Dat eiwit komt uit je bloed. Zodra ze bloed hebben gekregen, vliegen de muggen weg naar een warme, vochtige plek om te rusten en te wachten tot hun eitjes zich ontwikkelen. Dat duurt maximaal vijf dagen. De vrouwtjes leggen hun eitjes en gaan dan verder met de volgende bloedmaaltijd om te eten. voer de volgende partij eieren.
Vrouwtjesmuggen kunnen ongeveer elke derde nacht een set van 100 eieren leggen na slechts één keer paren. Meestal leggen ze wel drie sets voordat ze sterven.