Meter

Meter definitie

Wat is meter? Hier is een snelle en eenvoudige definitie:

Meter is een regelmatig patroon van beklemtoonde en onbeklemtoonde lettergrepen die het ritme van sommige poëzie bepalen. Deze spanningspatronen worden gedefinieerd in groepen, voeten genaamd, van twee of drie lettergrepen. Een patroon van onbeklemtoonde spanning is bijvoorbeeld een voet die een iamb wordt genoemd. Het type en het aantal herhalende voeten in elke poëzieregel bepalen de meter van die regel. Jambische pentameter is bijvoorbeeld een type meter dat vijf jambs per regel bevat (dus het voorvoegsel penta, wat vijf betekent).

Enkele aanvullende belangrijke details over meter:

• De studie en het gebruik van meter in poëzie staat bekend als “prosodie. “
• Een gedicht kan overal een enkele meter gebruiken, of het kan verschillende meters op verschillende plaatsen hebben. Meter kan worden geanalyseerd op het niveau van een heel gedicht, een couplet, een regel of zelfs een enkele voet.
• De manier waarop de meter wordt gemeten, hangt af van de taal waarin een gedicht is geschreven. Meter in Engelse coupletten is accentuerend, wat betekent dat het is afgeleid van de nadruk die op bepaalde lettergrepen wordt gelegd.

Hoe Meter uit te spreken

Hier is hoe meter uit te spreken: mee -ter

Typen poëtische meter

Meter is een combinatie van het type en het aantal voet dat het bevat. De naam van een meter is een combinatie van die twee attributen. De twee lijsten hieronder, die de gewone voet en het gebruikelijke aantal voet per regel laten zien, vormen de “bouwstenen” van meter.

De meest voorkomende voeten die in gemeten poëzie worden aangetroffen, zijn:

De meest veelvoorkomend aantal voet gevonden in dichtregels zijn:

• Monometer (één voet)
• Dimeter (twee voet)
• Trimeter (drie voet)
• Tetrameter (vier voet)
• Pentameter (vijf voet)
• Hexameter (zes voet)

De naam van een meter is gebaseerd op de voet die hij gebruikt (vermeld als een bijvoeglijk naamwoord, met een ‘–ic’ aan het einde) en het aantal feet in de regel. Een regel met vier dactylen zou dus ‘dactylische tetr ameter. Merk op dat het totale aantal lettergrepen kan verschillen, zelfs voor regels met hetzelfde aantal voeten, omdat sommige voeten twee lettergrepen hebben en andere drie. Een lijn van jambische pentameter heeft 10 lettergrepen, omdat het vijf iambs heeft, die elk twee lettergrepen hebben. Dactylische pentameter heeft 15 lettergrepen, omdat het vijf dactylen heeft, die elk drie lettergrepen hebben.

Populaire meters

Hoewel er veel combinaties van mogelijke meters zijn (trochaïsche dimeter, anapestic hexameter) dat kan worden geschreven, sommige komen vaker voor dan andere. Meters die vaak voorkomen in poëzie zijn:

• Iambische pentameter: veel van de belangrijkste werken van Engelse verzen – van Chaucer tot Roethke – zijn geschreven in jambische pentameter, een type meter dat vijf iambs bevat per lijn. Het onbespannen-beklemtoonde patroon van de iamb (da-dum da-dum) bootst het natuurlijke ritme van spraak sterk na, waardoor het een veelzijdige voet is voor het componeren van poëzie. Geoffrey Chaucer maakte de jambische pentameter in de 14e eeuw populair met The Canterbury Tales, en William Shakespeare bevestigde later de populariteit van de vorm door enkele van de grootste literaire werken van de Engelse taal (Romeo en Julia, Hamlet, Macbeth, enz.) Jambische pentameter. Hoewel jambische pentameter een lange geschiedenis heeft in het Engels, wordt het ook nog steeds gebruikt in modernere poëzie – het gedicht van Theodore Roethke The Waking, dat hieronder wordt uittreksel, is een recenter voorbeeld van een gedicht geschreven in jambische pentameter.
• Gemeenschappelijke meter: een metrisch patroon dat vaak wordt gebruikt in lyrische composities, bestaande uit lijnen van vier iambs (jambische tetrameter) afgewisseld met lijnen van drie jambs (jambische trimeter). Deze meter wordt al eeuwenlang gebruikt voor een reeks van doelen – van christelijke hymnen en de romantische gedichten van Wordsworth tot themaliedjes op televisie, en de populariteit ervan in die tijd leverde het de naam “Common meter” op.

Gedichten zijn geschreven met behulp van vele andere soorten meters ook, van co urse, maar de twee hierboven zijn de meest voorkomende.

Metered Poetry en Free Verse

Veel gedichten bevatten meter, maar niet alle. In feite kan poëzie worden onderverdeeld in drie soorten, afhankelijk van of het metrum en rijm bevat. De drie belangrijkste soorten poëzie zijn:

• Formeel vers: poëzie met zowel een strikt metrum als een rijmschema.
• Leeg vers: poëzie met een strikt metrum, maar heeft geen rijmschema.
• Vrij vers: poëzie die geen strikt metrum- of rijmschema heeft.

Metrische variaties binnen gemeten gedichten

Hoewel sommige gedichten geschreven in meter hetzelfde metrische patroon gebruiken in het hele gedicht, is het ook normaal dat een gedicht geschreven in formeel of blanco vers verschillende soorten meter of metrische voeten bevat. De zojuist beschreven gemeenschappelijke meter wisselt bijvoorbeeld lijnen van jambische tetrameter (vier iambs per lijn) en jambische trimeter (drie iambs per lijn) af.

Metrische variatie kan ook voorkomen binnen een regel van een gedicht. Een gedicht dat bijvoorbeeld in een jambisch metrum is geschreven, kan plotseling een jamb met een andere voet vervangen – bijvoorbeeld een trochee, het tegenovergestelde van de jambus – om een pauze te creëren, een bepaald woord op te nemen of het ritme van het gedicht te variëren. Dit soort vervanging verandert niets aan de algemene categorisatie van de meter van een gedicht. Met andere woorden, meter is flexibel – een gedicht geschreven in een jambische pentameter met af en toe een aantal trochees wordt nog steeds in een jambische pentameter genoemd, aangezien dat het gedicht is s overheersende meter.

Meter vs. metrische vorm

Niet alle gedichten die meter gebruiken hebben een algemene metrische vorm zoals “jambische pentameter.” Sommige schrijvers verzinnen hun eigen metrische vormen, combineren verschillende voeten om een patroon van hun eigen ontwerp te maken, of plaatsen metrische tussenpozen met onregelmatige tussenpozen in een gedicht dat geen enkele strikte metrische conventies volgt. Hoewel gedichten zoals deze kunnen worden gebruikt meter, er wordt niet gezegd dat ze een meter hebben (of een metrische vorm), aangezien wat gewoonlijk wordt bedoeld door te zeggen dat een gedicht een meter heeft, is dat het een vooraf bepaald metrisch patroon volgt, zoals een gewone meter of een jambische pentameter, of zelfs iets minder gebruikelijk, zoals dactylische hexameter.

Meter in Accentual vs Quantitative Verse

De klemtoonpatronen die de basis vormen van de meter worden anders gemeten, afhankelijk van de taal waarin een gedicht wordt geschreven. In sommige talen is het metrum accentuerend, terwijl het in andere kwantitatief is.

• Meter in accentvers: Accentueel couplet is poëzie waarin het metrum is afgeleid van de klemtoon of nadruk die op bepaalde lettergrepen wordt gelegd. Gemeten vers in het Engels is bijna altijd vers met accent, omdat Engels een taal is waarvan het ritme voortkomt uit klemtoon, in plaats van uit andere factoren, zoals lettergreeplengte.
• Meter in kwantitatief vers: Kwantitatief vers is poëzie waarin de meter is afgeleid van de lengte van lettergrepen, niet van klemtoon. Hier verwijst lengte naar de tijd die nodig is om elke lettergreep uit te spreken. In kwantitatieve vers bestaat bijvoorbeeld een iamb uit twee lettergrepen waarbij de tweede langer wordt uitgesproken dan de eerste. Kwantitatieve vers komt het vaakst voor in klassiek Grieks , Latijnse en Sanskriet poëzie, en het is bijna onmogelijk om in het Engels te schrijven.
• Andere soorten meter: in nog andere talen, zoals Frans en Chinees, is de meter uitsluitend gebaseerd op het aantal lettergrepen in een regel, en niet op het klemtoonpatroon of de lengte van lettergrepen.

Meter-voorbeelden

De onderstaande voorbeelden laten verschillende toepassingen van metrum in poëzie zien. Sommige van deze gedichten hebben een meter en volgen deze strikt, terwijl andere een meter hebben, maar daarvan afwijken door gebruik te maken van metrische variatie in bepaalde regels. Sommige van deze gedichten maken gebruik van metrische voeten, maar houden zich niet aan een overkoepelende meter, en weer andere zijn geschreven in vrij couplet maar gebruik de meter alleen om nadruk en muzikaal effect toe te voegen in cert ain plaatsen. In elk voorbeeld hebben we de beklemtoonde lettergrepen in rood en de onbeklemtoonde lettergrepen in groen gemarkeerd.

Meter in Roethke “s” The Waking “

Theodore Roethke” s bekende gedicht “The Waking” (uit 1953) is een villanelle in jambische pentameter. Het is een goed voorbeeld van het strikte gebruik van meter, aangezien elke voet een jamb is. Dit gedicht is ook een goed voorbeeld van een moderne dichter die een traditioneel metrum gebruikt. Merk op dat dit gedicht ook een rijmschema volgt, waarin de eerste, derde en vierde regel allemaal rijmen. Het onderstaande fragment is een enkele strofe uit het langere gedicht.

Dit schudden houdt me stabiel. Ik zou het moeten weten.
Wat wegvalt, is altijd. En is nabij.
Ik word wakker in slaap en word langzaam wakker.
Ik leer door te gaan waar ik heen moet.

Meter in Shakespeares Romeo en Julia

Shakespeare gebruikte jambische pentameter in veel van zijn toneelstukken, waaronder Romeo en Julia. Shakespeare schreef zijn toneelstukken meestal in blanco verzen, wat betekent dat de toneelstukken een metrum gebruiken maar niet een rijmschema.

Als ik ontheilig ben met mijn meest onwaardige hand
Dit heilige heiligdom, is de vriendelijke boete als volgt:
Mijn lippen, twee blozende pelgrims, klaar staan
Om die ruwe aanraking glad te strijken met een tedere kus.

Merk op hoe Shakespeares gebruik van jambische pentameter niet strikt is deze passage, die afwijkt van het voorgeschreven patroon van vijf jambs per regel in regels 4 en 5. In regel 4 is de tweede voet (“two blush”) een spondee (stressed-stressed) in plaats van de unstressed-stressed van een iamb, terwijl in regel 5 de derde voet (“touch with”) een trochee rathe is r dan een iamb.

Meter in Dickinsons “” Hoop “is het ding met veren”

De meeste gedichten van Emily Dickinson, inclusief deze, zijn geschreven in gemeenschappelijke meter, een patroon dat wisselt tussen jambische tetrameter en jambische trimeter.

Ik heb het gehoord in het koudste land –
En op de vreemdste zee –
Nog nooit – in Extremity,
Het vroeg een kruimel – van mij.

Gemeenschappelijke meter is ook het metrische patroon van het beroemde nummer “Amazing Grace”, evenals vele andere -bekende liedjes en hymnen. Als gevolg hiervan kunnen de meeste gedichten van Dickinson worden gezongen met de melodie Amazing Grace.

Meter in Whitmans When Lilacs Last in the Dooryard Bloomd

Walt Whitman staat vooral bekend om zijn pionierswerk in de vrije poëzie van verzen, maar zijn vrije vers bevatte vaak af en toe afgemeten regels. Hier gebruikt hij een bijna perfecte lijn van dactylische hexameter die schijnbaar uit het niets komt – de regels voor en na dit voorbeeld zijn helemaal niet dactylisch.

I vluchtte naar de schuilplaats, ontvangende nacht die niet praat,
Tot aan de oevers van het water, het pad door het moeras in de duisternis,
Naar de plechtige schimmige ceders en spookachtige dennen zo stil.

Anapests in Masefield “s” Sea Fever “

Het schokkerige, aritmische metrum van John Masefields gedicht” Sea Fever “is een sterk voorbeeld van een dichter die de vorm van een gedicht afstemt op de inhoud (met een onregelmatig ritme om zeeziekte op te roepen), evenals een voorbeeld van meerdere soorten metrische voeten die in hetzelfde gedicht worden gebruikt. De twee regels die hier worden weergegeven, zijn een fragment uit de langere gedicht.

Ik moet weer afdalen naar de zeeën, naar de eenzame zee en de lucht
En alles wat ik vraag is een groot schip en een ster om haar te sturen door …

Een nauwkeurige lezing g van de tweede regel van het gedicht laat zien dat sommige gedichten “meters openstaan voor interpretatie. Zonder het stresspatroon helemaal te veranderen, kan de tweede regel op verschillende manieren in voeten worden opgedeeld. Het metrische patroon zou bijvoorbeeld kunnen worden gelezen als iamb-iamb-anapest-trochee-iamb-iamb-iamb als de lijn als volgt zou worden onderbroken: En alles / ik vraag / is een lang / schip en / een ster / te sturen / haar door. Maar het metrische patroon kan ook worden gelezen als jamb-iamb-pyrrhic-spondee-anapest-jamb-jamb als het op deze manier wordt opgebroken: En alles / ik vraag / is een / groot schip / en een ster / om / haar langs te sturen. Het verschil tussen deze twee interpretaties hangt uitsluitend af van hoe de woorden “een groot schip en” in afzonderlijke voeten worden opgesplitst.

Waarom gebruiken schrijvers Meter?

Om te begrijpen waarom afgemeten vers is zon sterke en invloedrijke traditie, helpt het om te beginnen door te kijken naar de oorsprong ervan in oude Griekse en Romeinse epische poëzie. Deze lange gedichten (zoals de Ilias en Odyssee van Homerus en de Aeneis van Virgil) werden meestal hardop uitgesproken in groepsverband, vaak met enige vorm van muzikale begeleiding. Door de woorden met een uniform ritme te schrijven, was het niet alleen gemakkelijker om de lange gedichten naast de muziek voor te dragen, maar ook om de woorden in het geheugen vast te leggen. Dit was een tijd waarin geletterdheid ongebruikelijk was en poëzie voornamelijk bestond als een orale traditie, dus het kunnen onthouden van verzen was erg belangrijk voor het voortbestaan van het vertellen van verhalen. De latere praktijk van het toepassen van verschillende rijmschemas op verzen maakte het nog gemakkelijker om ze uit het hoofd te leren voor recital. Meter blijft een handig hulpmiddel om uit het hoofd te leren, en daarom hebben schrijvers van kinderliedjes, kinderboeken en liedjes de meter verder gebruikt, ook al is het bij veel hedendaagse dichters niet meer populair.

In het algemeen gesproken, aangezien de alfabetiseringsniveaus in de loop van de tijd zijn gestegen, is de meter minder een hulpmiddel geworden om uit het hoofd te leren en meer een manier om de toon van poëzie te verhogen en esthetisch mooi te maken om het te onderscheiden van alledaagse taal. schrijver van metrische verzen is dat ze in staat zijn om metrum te gebruiken om een ritme te creëren dat overeenkomt met de inhoud van wat ze schrijven – misschien met behulp van een lichte en vrolijke voet (zoals de anapest) om een liefdesgedicht te schrijven, een voet met een zware en klagende toon (zoals de trochee) om een gedicht over de dood te schrijven, of een uitgebreide mix van de twee om een gedicht over waanzin te schrijven. Door een meter te selecteren die overeenkomt met de inhoud van een gedicht, heeft de dichter een zekere mate van controle en precisie bij het begeleiden van een lezersbeleving van het werk die simpelweg niet haalbaar is in vrije verzen of proza.

Andere Nuttig Meterbronnen

• De Wikipedia-pagina over meter: een enigszins technische uitleg, inclusief verschillende nuttige voorbeelden.
• De woordenboekdefinitie van meter: een basisdefinitie die een beetje over de etymologie van meter (spoiler, het komt van een Grieks woord dat gewoon meten betekent).
• Meter op YouTube
  • In deze korte video wordt de meter in minder dan 3 minuten uitgelegd, zelfs als het humor is een beetje flauw.
  • Een muzikaal overzicht van jambische pentameter en enkele van de soorten voeten die in het schrijven van Shakespeare worden gebruikt.
  • Een meer diepgaande blik op metrum en de verschillende soorten voeten gebruikt bij het schrijven van metrische vers.