Enteritis, regionaal: de ziekte van Crohn onder een andere naam, een chronische ontstekingsziekte van de darm, voornamelijk in de dunne en dikke darm, maar die overal kan voorkomen in het spijsverteringssysteem tussen de mond en de theanus. Vernoemd naar Burrill Crohn die de ziekte in 1932 beschreef. De ziekte treft meestal personen in hun tienerjaren of begin twintig. Het is meestal een chronische, terugkerende aandoening met perioden van remissie en exacerbatie. stadia veroorzaakt de ziekte van Crohn kleine verspreide ondiepe kraterachtige gebieden (erosies), afteuze ulcera genaamd, in het binnenoppervlak van de darm. Na verloop van tijd ontwikkelen zich diepere en grotere zweren die scheurvorming en stijfheid van de darm veroorzaken, en de darm wordt steeds smaller, wat leidt tot obstructie. Diepe zweren kunnen gaten in de darmwand doorboren, wat leidt tot infectie in de buikholte (peritonitis) en in aangrenzende organen. Als alleen de dikke darm (colon) betrokken is, wordt de aandoening de colitis van Crohn genoemd. Als alleen de dunne darm erbij betrokken is, wordt de aandoening de enteritis van Crohn genoemd. Als alleen het uiteinde van de dunne darm (het terminale ileum) betrokken is, wordt dit terminale ileitis genoemd. Als zowel de dunne darm als de dikke darm betrokken zijn, wordt de aandoening de enterocolitis van Crohn (of ileocolitis) genoemd. Buikpijn, diarree, braken, koorts en gewichtsverlies kunnen symptomen zijn. De ziekte van Crohn kan in verband worden gebracht met roodachtige, gevoelige huidknobbeltjes en ontsteking van de gewrichten, ruggengraat, ogen en lever. Diagnose is door bariumklysma, bariumröntgenfoto van de dunne darm , en colonoscopie. De behandeling omvat medicijnen voor ontsteking, immuunsuppressie, antibiotica of operaties. (De ziekte wordt ook wel granulomateuze enteritis genoemd).
VRAAG
Pancreatitis is ontsteking van een orgaan in de buik, de alvleesklier genaamd. Zie antwoord