Oorspronkelijke editor – Rachael Lowe
Topbijdragers – Rachael Lowe, Evan Thomas, Kim Jackson, Kai A. Sigel en Amanda Ager
Inhoud
- 1 Doel
- 2 Techniek
- 3 Bewijs
- 4 Referenties
Doel
McMurrays test wordt gebruikt om de aanwezigheid van een meniscusscheur in de knie te bepalen.
Techniek
Met de patiënt in rugligging houdt de onderzoeker de knie vast en palpeert hij de gewrichtslijn met één hand, duim aan de ene kant en vingers aan de andere, terwijl de andere hand de zool van de voet en dient om het ledemaat te ondersteunen en de vereiste beweging door het bereik te bieden. Strek vanuit een positie van maximale flexie de knie met interne rotatie (IR) van het scheenbeen en een VARUS-spanning, keer dan terug naar maximale flexie en strek de knie met externe rotatie (ER) van het scheenbeen en een VALGUS-spanning. De IR van het scheenbeen gevolgd door extensie, de onderzoeker kan de De hele achterhoorn tot het middensegment van de meniscus. Het voorste deel van de meniscus is niet gemakkelijk te testen omdat de druk op dat deel van de meniscus niet zo groot is.
IR van het scheenbeen + Varus stress = laterale meniscus
ER van het scheenbeen + Valgus stress = mediale meniscus
Positieve bevindingen: pijn, knappen, hoorbaar klikken of vergrendeling kan duiden op een gecompromitteerde meniscus.
Bewijs
Studies naar specificiteit en gevoeligheid hebben verschillende waarden aangetoond als resultaat van slechte methodologische kwaliteit Een recente meta-analyse meldt sensitiviteit en specificiteit van 70% en 71%. De test is daarom vaak van beperkte waarde in de huidige klinische praktijk. Als positieve bevindingen echter worden gegroepeerd met positieve bevindingen van andere tests, zoals gevoeligheid van de gewrichtslijn en Apleys test, kan de test meer geldig zijn. Er zijn verschillende gerapporteerde methoden om de McMurrays-test uit te voeren, de Reiders-methode is misschien wel de meest nauwkeurige