Wat is de Long Tail?
De long tail is een bedrijfsstrategie die bedrijven in staat stelt aanzienlijke winsten te realiseren door kleine hoeveelheden moeilijk te vinden artikelen aan veel klanten te verkopen, in plaats van alleen grote hoeveelheden van een beperkt aantal populaire artikelen te verkopen. De term werd voor het eerst bedacht in 2004 door Chris Anderson, die beweerde dat producten waar weinig vraag naar is of met een laag verkoopvolume gezamenlijk een marktaandeel kunnen vormen dat de relatief weinige huidige bestsellers en blockbusters evenaart of overtreft, maar alleen als het winkel- of distributiekanaal groot is. voldoende.
Long-tail kan ook verwijzen naar een soort aansprakelijkheid in de verzekeringssector of naar het staartrisico dat in beleggingsportefeuilles wordt aangetroffen. Deze definitie behandelt het gebruik van de term bedrijfsstrategie.
Inzicht in de lange staartstrategie
Chris Anderson is met name een Brits-Amerikaanse schrijver en redacteur bekend van zijn werk bij Wired Magazine. In 2004 bedacht Anderson de term “lange staart” nadat hij over het concept had geschreven in Wired Magazine, waar hij hoofdredacteur was. In 2006 schreef Anderson ook een boek met de titel “The Long Tail: Why the Future of Business Is Selling Less of More.”
Het long tail-concept houdt rekening met minder populaire goederen die wel met een lagere vraag. Anderson stelt dat de winstgevendheid van deze goederen zelfs zou kunnen toenemen omdat consumenten de reguliere markten verlaten. Deze theorie wordt ondersteund door het groeiende aantal online marktplaatsen die de concurrentie om schapruimte verlichten en een onmeetbaar aantal producten mogelijk maken verkocht, met name via internet.
Andersons onderzoek toont aan dat de algemene vraag naar deze minder populaire goederen als alomvattend geheel zou kunnen wedijveren met de vraag naar reguliere goederen. Terwijl reguliere producten een grotere aantal hits via toonaangevende distributiekanalen en schapruimte, hun initiële kosten zijn hoog, wat hun winstgevendheid aantast. Ter vergelijking: longtail-goederen zijn gedurende lange tijd op de markt gebleven en worden nog steeds verkocht via off-market kanalen. Deze goederen hebben lage distributie- en productiekosten, maar zijn direct beschikbaar voor verkoop.
Key Takeaways
- De long tail is een bedrijfsstrategie die bedrijven in staat stelt aanzienlijke winsten te realiseren door kleine hoeveelheden moeilijk te vinden artikelen aan veel klanten te verkopen, in plaats van alleen grote hoeveelheden van een beperkt aantal populaire artikelen te verkopen.
- De term werd voor het eerst bedacht in 2004 door onderzoeker Chris Anderson.
- Anderson stelt dat de winstgevendheid van deze goederen zelfs zou kunnen toenemen omdat consumenten zich afkeren van de reguliere markten.
- De strategie veronderstelt dat consumenten verschuiven van aankopen op de massamarkt naar meer niche- of ambachtelijke aankopen.
Lange staartkans en winstgevendheid
De lange termijn van distributie vertegenwoordigt een periode waarin de verkoop van minder gangbare producten winst kan opleveren als gevolg van lagere marketing- en distributiekosten. Over het algemeen treedt long tail op wanneer er wordt verkocht voor goederen die niet vaak worden verkocht. Deze goederen kunnen winst opleveren door lagere marketing- en distributiekosten.
De lange staart dient ook als een statistische eigenschap die aangeeft dat een groter deel van de bevolking binnen de lange staart van een kansverdeling in tegenstelling tot de geconcentreerde staart die een hoog aantal hits vertegenwoordigt van de traditionele reguliere producten die veel worden gevuld door reguliere winkels.
De kop en de lange staart-grafiek afgebeeld door Anderson vertegenwoordigt in zijn onderzoek dit complete kooppatroon. Het algemene concept suggereert dat de Amerikaanse economie de hele 21e eeuw waarschijnlijk zal verschuiven van een economie van kopen op de massamarkt naar een economie van nicheaankopen.