Lijst met onverklaarbare geluiden

BloopEdit

Bloop is de naam die wordt gegeven aan een ultra-laagfrequent en extreem krachtig onderwatergeluid dat in 1997 werd gedetecteerd door de Amerikaanse National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA). Het geluid komt overeen met de geluiden die worden gegenereerd door ijsbevingen in grote ijsbergen, of grote ijsbergen die de oceaanbodem schrapen.

Analyse Bewerken

De bron van het geluid werd ruwweg getrianguleerd naar een afgelegen punt in het zuiden van de Stille Oceaan ten westen van het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika, en het geluid werd verschillende keren gedetecteerd door de equatoriale autonome hydrofoonarray van de Stille Oceaan.

Problemen met het afspelen van dit bestand? Zie mediahulp.

Volgens de NOAA-beschrijving “stijgt het snel in frequentie cy gedurende ongeveer een minuut en had voldoende amplitude om op meerdere sensoren te worden gehoord, op een bereik van meer dan 5.000 km (3.100 mijl). Dr. Christopher Fox van de NOAA geloofde niet dat de oorsprong ervan door de mens was gemaakt, zoals een onderzeeër of bom, noch bekende geologische gebeurtenissen zoals vulkanen of aardbevingen. Hoewel het audioprofiel van Bloop lijkt op dat van een levend wezen, was de bron een mysterie, zowel omdat het verschilde van bekende geluiden als omdat het verschillende keren luider was dan het luidste opgenomen dier, de blauwe vinvis.

Het NOAA Vents-programma heeft Bloop toegeschreven aan een grote ijsbeving. Talrijke ijsbevingen delen vergelijkbare spectrogrammen met Bloop, evenals de amplitude die nodig is om ze te herkennen ondanks een bereik van meer dan 5.000 km (3.100 mijl). Dit werd gevonden tijdens het volgen van ijsberg A53a toen deze begin 2008 uiteenviel in de buurt van South Georgia Island. Als dit inderdaad de oorsprong is van Bloop, dan waren de ijsberg (en) die betrokken waren bij het genereren van het geluid waarschijnlijk tussen Bransfield Straits en de Ross Sea, of mogelijk bij Kaap Adare op Antarctica, een bekende bron van cryogene signalen.

JuliaEdit

Problemen met het afspelen van dit bestand? Zie mediahulp.

Julia is een geluid opgenomen op 1 maart 1999 door de Amerikaanse National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA). NOAA zei dat de bron van het geluid hoogstwaarschijnlijk een grote ijsberg was die voor Antarctica aan de grond was gelopen. Het was luid genoeg om te worden gehoord over de hele Equatoriale autonome hydrofoonreeks in de Stille Oceaan, met een duur van ongeveer 2 minuten en 43 seconden. Vanwege de onzekerheid van de aankomstazimut, bevindt het punt van oorsprong zich waarschijnlijk nabij de evenaar bij Zuid-Amerika, in de Stille Oceaan. Locatie (15 ° S 98 ° W)

Vertragen Bewerken

Problemen bij het afspelen van dit bestand? Zie mediahulp.

Slow Down is een geluid opgenomen op 19 mei 1997 in de Equatoriale Stille Oceaan door de Amerikaanse National Oceanic and Atmospheric Administration. De bron van het geluid was hoogstwaarschijnlijk een grote ijsberg toen deze aan de grond raakte.

AnalysisEdit

De naam werd gegeven omdat de frequentie van het geluid langzaam afneemt gedurende ongeveer zeven minuten. Het werd opgenomen met behulp van een autonome hydrofoonarray. Het geluid wordt sinds 1997 verschillende keren per jaar opgepikt. Een van de hypothesen over de oorsprong van het geluid is bewegend ijs op Antarctica. Geluidsspectrogrammen van trillingen veroorzaakt door wrijving lijken sterk op het spectrogram van de Slow Down. Dit suggereert dat de bron van het geluid veroorzaakt kan zijn door de wrijving van een grote ijskap die over land beweegt.

TrainEdit

De trein is de naam gegeven aan een geluid opgenomen op 5 maart 1997 op de Equatoriale Stille Oceaan autonome hydrofoonarray. Het geluid stijgt naar een quasi constante frequentie. Volgens de NOAA wordt de oorsprong van het geluid hoogstwaarschijnlijk gegenereerd door een zeer grote ijsberg aan de grond in de Rosszee, nabij Kaap Adare.

Problemen met het afspelen van dit bestand? Zie mediahulp.