Door Jennifer Coates, DVM
Levershunts (technisch portosystemische shunts genoemd) komen niet zo vaak voor bij honden, maar als u een liefhebber bent van bepaalde rassen of als uw hond een leveraandoening krijgt, kan het zijn dat u dringend informatie nodig heeft. Lees verder om alles te weten te komen over lever-shunts bij honden.
Wat is een lever-shunt?
Eerst moeten we de anatomie en fysiologie van honden herzien. Een netwerk van aders (het portaalsysteem genoemd) voert bloed af uit het spijsverteringskanaal. Dit bloed vervoert voedingsstoffen, hormonen en afvalmateriaal en wordt verondersteld de lever binnen te gaan voordat het naar de rest van het lichaam gaat. De lever neemt wat hij nodig heeft om goed te functioneren en ontgift ook het bloed voordat het verder wordt gestuurd.
Een shunt wordt gedefinieerd als een doorgang “die de stroom van materiaal tussen twee structuren die normaal gesproken niet met elkaar zijn verbonden mogelijk maakt.” Een portosystemische shunt is in het bijzonder een abnormaal bloedvat (of bloedvaten) dat het “portaal” -systeem verbindt dat het spijsverteringskanaal afvoert naar de “systemische” bloedsomloop die de rest van het lichaam voedt en daardoor de lever omzeilt.
Oorzaken van levershunts bij honden
Levershunts kunnen worden onderverdeeld in twee categorieën: die welke bij de geboorte aanwezig zijn (aangeboren shunts) en die welke zich op latere leeftijd ontwikkelen (verworven shunts).
Aangeboren shunts komen het meest voor en zijn verantwoordelijk voor ongeveer 80 procent van de gevallen. Honden zijn meestal vrij jong (minder dan 3 jaar oud) wanneer ze symptomen beginnen te krijgen. Een genetische oorzaak is bekend bij sommige rassen en wordt vermoed bij andere. Rassen met een hoger dan gemiddeld risico op aangeboren lever-shunts zijn de Yorkshire Terrier, Teckel, Maltees, Dwergschnauzer, Lhasa Apso, Bichon Frise, Shih Tzu, Havanezer, Speelgoed- en Miniatuurpoedel, Pekingees, Dandie Dinmont Terrier, Australian Cattle Dog, Australian Shepherd, Ierse Wolfshond, Old English Sheepdog, Samojeed, Irish Setter, Labrador Retriever, Dobermann Pinscher, Golden Retriever en German Shepherd.
Verworven shunts ontwikkelen zich meestal wanneer de bloeddruk in de aderen die het spijsverteringskanaal met de lever verbinden, verhoogd wordt. vaak vanwege ziekten die leverlittekens veroorzaken (cirrose). Honden met verworven lever-shunts hebben de neiging symptomen te ervaren wanneer ze ouder zijn in vergelijking met diegenen met de diagnose aangeboren shunts.
Symptomen van lever-shunts bij honden
Honden met lever-shunts hebben over het algemeen een combinatie van de volgende symptomen:
- Slechte groei (aangeboren shunts)
- Slechte eetlust en / of ongebruikelijke dingen eten
- Gewichtsverlies
- Toegenomen dorst en plassen
- Moeite met urineren of bloed in de urine als gevolg van de vorming van blaasstenen
- Braken, waar mogelijk bloed in zit
- Diarree, die kan bloed bevatten
- Gedragsveranderingen zoals mentale saaiheid, afwezig staren, slecht zicht, onvastheid, cirkelen en drukken op het hoofd
Diagnose van levershunts bij honden
Deze symptomen zijn duidelijk niet uniek voor lever-shunts. Een dierenarts begint het diagnostische proces door een volledige gezondheidsgeschiedenis te nemen, een lichamelijk onderzoek uit te voeren en enkele basistests uit te voeren, zoals bloedonderzoek en een urineonderzoek. Als hij of zij denkt dat een lever-shunt waarschijnlijk is, zijn aanvullende tests nodig om een definitieve diagnose te stellen. Mogelijkheden zijn onder meer galzuurtests, ammoniakgehaltes in het bloed, röntgenfotos van de buik, abdominale echografie en geavanceerde beeldvormende onderzoeken. Uw dierenarts kan de voor- en nadelen van elke test met u bespreken op basis van de specifieke kenmerken van het geval van uw hond.
Behandeling van levershunts bij honden
Het type levershunt dat een hond heeft en hun leeftijd en algehele conditie bepalen welk type behandeling het beste is. De meeste honden van kleine rassen met aangeboren shunts hebben slechts één abnormaal bloedvat dat zich buiten de lever bevindt. Deze zijn het meest vatbaar voor chirurgische correctie. Een enkele shunt die zich in de lever zelf bevindt, komt vaker voor bij honden van grote rassen. Deze kunnen meestal nog steeds het beste met een operatie worden behandeld, maar de procedure is iets moeilijker. Honden met verworven shunts hebben de neiging om meerdere, abnormale vaten te hebben en zijn mogelijk slechtere kandidaten voor een operatie vanwege hun onderliggende ziekte.
Chirurgie voor lever-shunts richt zich op het blokkeren van de bloedstroom door de abnormale vaten, zodat meer van het reist door de lever. Dit kan de toepassing inhouden van apparaten die speciaal zijn ontworpen om dit te doen (bijv. Ameroid constrictors of cellofaanbanden) of het vastbinden van de bloedvaten met hechtmateriaal. Vaak kunnen de abnormale bloedvaten niet in één keer volledig worden afgesloten zonder dat de hond ernstige bijwerkingen krijgt, zoals darmbeschadiging. Ameroid constrictors en cellofaanbanden zijn ontworpen om dit probleem te omzeilen, omdat ze ervoor zorgen dat het vat na verloop van tijd smaller wordt, waardoor het lichaam de kans krijgt zich aan te passen.
Medisch beheer van levershunts kan worden gebruikt om de conditie van een hond te verbeteren voorafgaand aan een operatie, wanneer een operatie niet in het belang van de hond is of wanneer een operatie het probleem niet volledig kan verhelpen. Dierenartsen schrijven doorgaans een dieet voor dat net genoeg eiwitten bevat voor de hond, maar geen extra, waardoor de bijproducten van eiwitvertering (bijv. Ammoniak) die de symptomen van een hond kunnen verergeren, worden verminderd. Onderzoek wijst uit dat soja-eiwit een betere optie kan zijn bij vergelijking met op vlees gebaseerde eiwitbronnen. Het is ook gunstig om meerdere kleinere maaltijden gedurende de dag te voeren.
Medicijnen spelen ook een belangrijke rol bij de medische behandeling van levershunts. Antibiotica worden voorgeschreven om het aantal bacteriën te verminderen in de darm, en klysmas kunnen worden gegeven om fysiek uitwerpselen en bacteriën uit de dikke darm te verwijderen. Orale lactulose, een soort onverteerbare suiker, wordt gebruikt om een snelle doorvoer van ontlasting door het darmkanaal te bevorderen en om de pH in de darm te verlagen, wat vermindert de opname van ammoniak.
Prognose voor lever-shunts bij honden
Ongeveer een derde van de honden met lever-shunts kan met succes worden beheerd met veranderingen in het voedingspatroon en medicatie, volgens Dr. Karen Tobias, hoogleraar chirurgie van de weke delen van kleine dieren en een gecertificeerde chirurg aan het University of Tennessee College of Veterinary Medicine.
Honden met lever-shunts die zich buiten de lever bevinden en die operatief worden gecorrigeerd Het gebruik van ameroid constrictors of cellofaanbanden heeft de beste prognose, volgens Tobias is ongeveer 85 procent klinisch normaal enkele maanden na de operatie. Ter vergelijking: honden met shunts die zich in de lever bevinden, hebben een groter risico op complicaties, hoewel veel honden het na de operatie nog steeds erg goed doen.