LANGDURIG GEHEUGEN

Inleiding

Langetermijngeheugen is de opslag van informatie voor een lange tijd. Langetermijngeheugen is de laatste fase in de verwerking van geheugen. De informatie die is opgeslagen in het langetermijngeheugen, gaat langer mee dan het kortetermijngeheugen. Langetermijngeheugen vervalt heel weinig met de tijd en is gemakkelijker terug te roepen.

Onze bewuste geest is zich misschien niet bewust van de informatie die is opgeslagen in het langetermijngeheugen. Maar deze informatie kan gemakkelijk en nauwkeurig worden opgeroepen. Voorbeelden van langetermijngeheugen zijn de herinnering aan een belangrijke gebeurtenis in een ver verleden of fietsvaardigheden die iemand in de kindertijd heeft geleerd.

Sommige dingen worden gemakkelijk onderdeel van het langetermijngeheugen, terwijl andere misschien voortdurend moeten worden geoefend. lange tijd bewaard. Het verschilt ook van persoon tot persoon. Sommige mensen kunnen complexe dingen met weinig of geen moeite onthouden, terwijl anderen moeite hebben met het onthouden van gemakkelijkere en dagelijkse levensinformatie.

Langetermijngeheugen wordt meestal gedefinieerd in tegenstelling tot kortetermijngeheugen. Korte-termijnherinneringen duren slechts ongeveer 18-30 seconden, terwijl lange-termijnherinneringen maanden, jaren of zelfs decennia kunnen duren. De capaciteit van het langetermijngeheugen is onbeperkt in tegenstelling tot het kortetermijn- en werkgeheugen. Veel onderzoeken hebben aangetoond dat verschillende soorten langetermijnherinneringen worden opgeslagen in verschillende delen van de hersenen.

Soorten langetermijngeheugen

Langetermijngeheugen is onderverdeeld in vele typen. We zullen alle typen een voor een bespreken.

Expliciet geheugen

Expliciet geheugen verwijst meestal naar alle herinneringen en informatie die bewust kunnen worden opgeroepen. Het coderen van expliciete herinneringen gebeurt in de hippocampus, maar ze worden ergens in de temporale kwab van de hersenen opgeslagen. De mediale temporale kwab is ook betrokken bij dit type geheugen en schade aan MTL is gekoppeld aan een slecht expliciet geheugen.

De andere naam die voor expliciet geheugen wordt gebruikt, is declaratief geheugen. Expliciet of declaratief geheugen is onderverdeeld in twee typen: episodisch en semantisch geheugen.

1. Episodisch geheugen
   • Episodisch geheugen slaat informatie op over gebeurtenissen die in het leven van een persoon plaatsvinden. Het verwijst naar het kennen van de tijd en plaats en details van gebeurtenissen. Enkele voorbeelden van episodische herinneringen zijn de herinnering aan de eerste dag van uw huwelijk, of de herinnering aan een reis naar een ander land en alle gebeurtenissen die daar plaatsvonden.
2. Semantisch geheugen
   • Semantisch geheugen is verantwoordelijk voor de opslag van feitelijke informatie zoals de betekenis van woorden of algemene kennis van dingen. Een voorbeeld van semantisch geheugen is de wetenschap dat Jupiter de grootste planeet van het zonnestelsel is. Semantisch geheugen omvat bewust denken. Er zijn zeer weinig verschillen waargenomen in de codering van semantische informatie bij volwassenen en jongere mensen.

Impliciet geheugen

Impliciet geheugen is het tegenovergestelde van declaratief geheugen. Het verwijst naar de beweging van het lichaam bij het gebruik van objecten. Een voorbeeld van een impliciete herinnering is hoe je moet fietsen. Verschillende hersengebieden, waaronder basale ganglia, pariëtale en occipitale gebieden, zijn betrokken bij het impliciete geheugen. Dit type geheugen is grotendeels onafhankelijk van de hippocampus. Schrijven, rijden, autorijden en zwemmen zijn allemaal voorbeelden van impliciet geheugen, omdat ze niet declaratief zijn.

1. Procedureel geheugen
   • Procedureel geheugen is het geheugen van motorische vaardigheden en dat is het ook verantwoordelijk voor het weten hoe dingen moeten worden gedaan. Dit geheugen is automatisch, d.w.z. het werkt op een onbewust niveau. Procedurele herinneringen zijn niet declaratief en worden automatisch opgehaald voor procedures waarbij motorische vaardigheden betrokken zijn. Fietsen is bijvoorbeeld een soort procedureel geheugen.
2. Associatief geheugen
   • Associatief geheugen verwijst meestal naar het opslaan en ophalen van specifieke informatie door middel van associatie . De verwerving van dit type geheugen wordt uitgevoerd met twee soorten conditionering. De ene is klassieke conditionering en de andere is operante conditionering. Klassieke conditionering verwijst naar het leerproces waarin stimuli en gedrag worden geassocieerd. Aan de andere kant is operante conditionering een leerproces waarin zich nieuw gedrag ontwikkelt op basis van de gevolgen.
3. Niet-associatief
   • Niet-associatief geheugen verwijst aan het leren van nieuw gedrag, voornamelijk door herhaalde blootstelling aan een enkel type stimuli. Het nieuwe gedrag wordt ingedeeld in gewenning en sensibilisatie. Gewenning is de afname als reactie op herhaalde stimuli, terwijl sensibilisatie een verhoogde reactie is op herhaalde stimuli.
4. Priming
   • Studies hebben aangetoond dat blootstelling aan bepaalde stimuli de reactie van een persoon op stimuli die later worden aangeboden.Dit effect van eerder geheugen op nieuwe informatie noemen we priming.

Verschil tussen korte en lange termijn geheugen

Het is dacht dat langetermijnherinneringen verschillen van kortetermijnherinneringen wat betreft hun langere duur. Maar het verschil tussen deze twee typen hangt af van hun definitie door iemand. Beide soorten herinneringen in duidelijke bewoordingen definiëren in de eerste stap om ze te onderscheiden.

Deze herinneringen verschillen in twee fundamentele aspecten. De eerste is de duur en de tweede zijn de capaciteitslimieten voor blokken. Er is een enorm verschil tussen de duur van dit soort herinneringen. Langetermijngeheugen heeft een looptijd van maanden en jaren, terwijl men denkt dat kortetermijnherinneringen slechts een paar seconden blijven. Er is ook een verschil in capaciteit. Kortetermijngeheugen slaat slechts een klein beetje informatie op. Aan de andere kant wordt gedacht dat de capaciteit van het langetermijngeheugen onbeperkt is.

Fysiologisch verschilt het proces van het tot stand brengen van langetermijngeheugen van dat van kortetermijngeheugen. Het betreft een verandering in de neuronale structuur, d.w.z. potentiëring op lange termijn. Nieuwe neurale netwerken worden gecreëerd en versterken. De neuronen communiceren met elkaar via synapsen. Het vrijkomen van neurotransmitters in synaptische kloven verbetert de communicatie tussen de cellen. Dit hele proces vindt niet plaats tijdens het creëren van kortetermijnherinneringen. In tegenstelling tot kortetermijngeheugen, worden de langetermijnherinneringen alleen vergeten in het geval dat een nieuw neuraal netwerk over het oudere netwerk wordt gelegd.

Korte termijn geheugens kunnen worden gewijzigd in langdurige herinneringen door consolidatie, een proces waarbij repetitie en associatie van informatie betrokken zijn. Kortetermijngeheugen is afhankelijk van visuele en akoestische codering, terwijl langetermijngeheugens semantisch worden gecodeerd.

Geheugencodering en zijn typen

Geheugencodering verwijst naar het veranderen van sensorische stimuli of informatie, dus dat het kan worden opgeslagen en opgehaald. De informatie ondergaat dit proces zodat het onderdeel kan worden van langdurige opslag. De correct gecodeerde informatie is heel gemakkelijk op te roepen. Er zijn drie hoofdtypen geheugencodering: visueel, akoestisch en semantisch.

Visuele codering is het omzetten van een visuele stimulus om de informatie in de hersenen op te slaan. Deze informatie wordt eerst opgeslagen in het visuospatiale schetsblok. Vervolgens wordt het tijdelijk opgeslagen in een werk- of iconisch geheugen voordat het wordt opgeslagen in het langetermijngeheugen.

Akoestische codering verwijst naar het coderen van akoestische informatie om de akoestische aspecten van een gebeurtenis te begrijpen. Het is de verwerking van geluiden, woorden en andere auditieve informatie om die informatie op te slaan in een langetermijngeheugen. Een belangrijk onderdeel van akoestische informatie is de fonologische lus.

Informatie die een bepaalde betekenis of context heeft, wordt verwerkt op een manier die semantische codering wordt genoemd. Concepten, ideeën en termen zijn enkele voorbeelden van semantische informatie. De semantisch gecodeerde informatie is relatief eenvoudig terug te vinden. Er zijn ook enkele andere soorten geheugencodering, waaronder tactiele codering, enz.

Capaciteit en duur van langetermijngeheugen

Dus hoeveel informatie kan er in de hersenen worden opgeslagen in de vorm van langetermijngeheugen? En voor hoeveel tijd? Nou, het hangt van verschillende factoren af. Over het algemeen zijn wetenschappers van mening dat een menselijk brein een onbeperkte hoeveelheid kan opslaan voor een periode die langer dan decennia kan duren.

De eerste factor die de duur van het langetermijngeheugen beïnvloedt, is de manier waarop het geheugen werd gecodeerd. Optimaal gecodeerde geheugens gaan veel langer mee dan oppervlakkige bewerkte geheugens. Een andere factor is het ophalen van geheugen. Het aantal keren dat een bepaald geheugen wordt geopend, speelt een belangrijke rol bij het versterken van het geheugen. Dit is waarschijnlijk de reden voor het beter opvragen van informatie die keer op keer wordt herhaald en geoefend. Door aandacht en focus aan de informatie te schenken, blijft deze relatief lang aan de hersenen hangen.

Aangenomen wordt dat de capaciteit van langetermijngeheugen geen grenzen kent. Volgens sommige onderzoeken is de bovengrens voor de omvang van het visuele en akoestische langetermijngeheugen niet bereikt. We vinden het misschien moeilijk om de details van veel gebeurtenissen te coderen, maar onder bepaalde omstandigheden slaagt een persoon wanneer hij zich concentreert en probeert hij de informatie te coderen.

Veranderingen in langetermijnherinneringen

Langetermijnherinneringen worden niet permanent in hun oorspronkelijke staat opgeslagen. Herinneringen zijn vatbaar voor verandering, interferentie en ook voor verkeerde informatie. Herinneringen worden elke keer dat ze worden opgeroepen getransformeerd. Tijdens het coderingsproces coderen de neuronen eerst voor herinneringen in de hippocampus en hersenschors. Elke keer dat een herinnering wordt opgehaald, wordt deze opnieuw gecodeerd door vergelijkbare neuronen, maar niet identiek aan eerdere.

Hercodering van herinneringen heeft een grote impact op hun opslag. Details van het geheugen kunnen veranderen als gevolg van hercodering. Bepaalde aspecten van het langetermijngeheugen kunnen versterken of verzwakken, afhankelijk van de soorten geactiveerde neuronen. Deze herinneringen zijn vatbaar voor onnauwkeurigheden omdat mensen soms details van gebeurtenissen missen. De hersenen fabriceren vervolgens de details om de ontbrekende hiaten op te vullen. In sommige gevallen kunnen oude herinneringen de vorming van nieuwe herinneringen beïnvloeden. Dit kan leiden tot veranderingen in herinneringen of codering van valse herinneringen.

Fysiologische aspecten van langetermijngeheugen

Eerder werd aangenomen dat alleen de cortex van de hersenen langetermijngeheugen opslaat. term informatie. Nu weten we dat ze worden opgeslagen in verschillende gebieden in de hersenen en andere delen van het zenuwstelsel, afhankelijk van hun type. Herinneringen zijn niet enigszins gelokaliseerd, maar worden opgeslagen via schakelingen. Sommige soorten herinneringen kunnen door het hele lichaam worden opgeslagen omdat receptoren voor chemicaliën in de hersenen overal worden gevonden.

Wanneer neurotransmitters in de hersenen worden geactiveerd, brengt een proces genaamd chemotaxis de boodschap over naar elk deel van het lichaam. Deze communicatie gebeurt in principe via bloed en hersenvocht. Op deze manier kan er ook geheugen worden opgeslagen in spieren. Mensen met orgaantransplantaties hebben de emotionele reacties en gevoelens op bepaalde gebeurtenissen gemeld die ze nooit eerder hadden gehad.

Langdurig geheugenverlies

Langdurig geheugenverlies verwijst naar de moeilijkheid om zich te herinneren de informatie. Het kan ook een teken zijn van een aantal ernstige problemen, zoals dementie.

Tekenen en symptomen

Hier zijn enkele tekenen en symptomen van geheugenverlies op de lange termijn.

• Gebeurtenissen in het vroege leven vergeten
• Namen van personen en plaatsen door elkaar halen
• Overmatige prikkelbaarheid en stemmingswisselingen
• Gewone en gemakkelijke woorden vergeten
• Verdwalen op voorheen bekende plaatsen
• Problemen bij het onthouden van details van gebeurtenissen
• Meer tijd nemen om vertrouwde taken uit te voeren

Oorzaken van Geheugenverlies

Er zijn veel oorzaken van geheugenverlies op de lange termijn. Deze oorzaken kunnen worden ingedeeld in omkeerbare en onomkeerbare oorzaken. Omkeerbare oorzaken kunnen worden behandeld. Voorbeelden van deze oorzaken zijn:

• Depressie en angst
• Vitamine B12-tekort
• Hydrocephalus
• Geestelijke gezondheidsproblemen

In sommige gevallen kan verlies van langetermijngeheugen het gevolg zijn van hersenletsel. de oorzaken van hersenschade zijn:

• Alcohol
• Herseninfecties
• Hersentumoren
• Beroerte
• Zuurstofgebrek
• Drugsmisbruik

Onomkeerbare oorzaken van langetermijngeheugen zijn onder meer de ziekte van Alzheimer en dementie. De ziekte van Alzheimer veroorzaakt geheugenverlies, moeite met begrijpen, redeneren en beoordelen. Dementie is ook een groot probleem in ontwikkelde landen. Het eerste symptoom is geheugenverlies op korte termijn, gevolgd door geheugenverlies op de lange termijn.

Diagnose

Het afnemen van de anamnese van patiënten is de eerste stap bij het diagnosticeren van langetermijngeheugen verlies. Deze geschiedenis moet medische geschiedenis, familiegeschiedenis en medicatiegeschiedenis omvatten.

De tweede stap bij het diagnosticeren van deze aandoening is een lichamelijk onderzoek. Het lichamelijk onderzoek kan het controleren op spierzwakte, hersenschade en vitaminetekorten omvatten. Soms worden complexe neuropsychologische tests uitgevoerd om deze aandoening te diagnosticeren.

Behandeling

Er zijn verschillende behandelingen voor deze aandoening, afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Als de onderliggende oorzaak gemakkelijk kan worden verwijderd, wordt deze verwijderd. Anders worden in aandoeningen zoals de ziekte van Alzheimer cholinesteraseremmers en partiële N-methyl-D-aspartaat (NMDA) -antagonisten voorgeschreven door de arts. Regelmatige lichaamsbeweging, voldoende slaap en een gezond dieet kunnen in sommige gevallen ook helpen.

Manieren om het langetermijngeheugen te verbeteren

Aandacht

Aandacht is een belangrijke vereiste om het langetermijngeheugen te verbeteren. Woon actief de informatie bij die wordt gepresenteerd om deze deel te laten uitmaken van het langetermijngeheugen. Studenten moeten wegblijven van afleidingen zoals televisie, muziek, smartphones.

Goede nachtrust

Het is bekend dat kwaliteitsslaap de neurale processen van de hersenen optimaliseert. Langzame slaap heeft een belangrijke rol getoond bij het consolideren van langetermijnherinneringen. Slaapgebrek schaadt het vermogen van de hersenen om overdag nieuwe herinneringen te coderen. Optimale slaap van 7-8 uur per dag wordt altijd aanbevolen.

Bewegen

Oefening is bekend om de spieren te activeren en het hart goed te laten werken, wat een positieve invloed heeft op de denkkracht. Oefening versterkt de chemische en neurotransmitters die de hersenen in staat stellen concepten te begrijpen en ze onderdeel te maken van het langetermijngeheugen.

Ophalen

Ophalen staat bekend als een van de beste strategieën om te converteren korte termijn herinneringen in lange termijn herinneringen. Het ophalen van informatie tijdens het afnemen van toetsen is een geweldige strategie voor studenten om meer te scoren op het examen.Ophalen zorgt ervoor dat de informatie op een veel dieper niveau kan worden verwerkt dan het verwerken van kortetermijngeheugen. Herinneringen die niet worden opgehaald en teruggeroepen, verzwakken en worden soms vervangen door andere informatie.

Visualisatie

Verbeelding en visualisatie verwijzen naar een associatie van afbeeldingen met woorden om de neuronale verbindingssterkte te verbeteren. Studenten hebben veel baat bij het visualiseren van de concepten en informatie. Deze associatie leidt tot een grote verbetering in de opslag en het terughalen van langetermijnherinneringen.

Rol van gentranscriptie

Langetermijngeheugenvorming vereist de synthese van nieuw boodschapper-RNA (ribonucleic zuur). Er is een verhoogde expressie van sommige genen tijdens en na het leerproces. Transcriptiefactoren en signaaltransductiemechanismen die het proces van vorming van mRNA sturen, zijn geïdentificeerd. Epigenetische modificaties zijn cruciaal voor geheugenopslag omdat ze een rol spelen bij de regulering van transcriptie. Geheugenvorming vereist ook moleculaire processen voor de regulering van neuronale transcriptie.

Effecten van bepaalde medicijnen op het langetermijngeheugen

Drugsverslaving zoals cocaïne en marihuana beschadigen neuronen in grote mate. Kalmerende middelen en benzodiazepinen, die de geest ontspannen en stimuleren, hebben ook een slecht effect op het geheugen.

Sommige medicijnen worden gebruikt als geheugensupplementen. Fosfatidylserine wordt gebruikt voor de behandeling van neurologische aandoeningen, de ziekten die hersenschade veroorzaken, zoals de ziekte van Alzheimer. Deze medicijnen verbeteren de cognitieve en opslagcapaciteiten van een individu. Deze worden gebruikt als krachtige boosters om de cognitie te verbeteren.

Effecten van alcohol op het langetermijngeheugen

Alcoholische consumpties worden voornamelijk geassocieerd met de vernietiging van de hippocampus en de zenuwcellen. De zenuwcellen die verantwoordelijk zijn voor het coderen, opslaan en ophalen van geheugen worden vernietigd. Een overmatige hoeveelheid alcohol tast het maagslijmvlies aan, wat zweren en andere gastro-intestinale problemen veroorzaakt.

Alcohol interfereert ook op veel manieren met thiamine. Ten eerste schaadt het de juiste inname van thiamine, aangezien alcoholisten vaker maaltijden overslaan. Thiamine zet bepaalde koolhydraten om in glucose. Onze hersenen gebruiken glucose alleen voor hun energiebehoefte. Zodra thiamine een tekort krijgt, is er een onjuiste omzetting van koolhydraten in glucose. Dit kan tot hersenschade leiden.

Samenvatting

Langetermijngeheugen is de informatie die gedurende lange tijd in de hersenen is opgeslagen en die gemakkelijk kan worden opgeroepen.

Herinneringen op lange termijn zijn onderverdeeld in expliciete en impliciete herinneringen.

Expliciete of declaratieve herinneringen zijn herinneringen die bewust kunnen worden opgeroepen. Deze omvatten herinneringen die verband houden met bepaalde gebeurtenissen die episodische herinneringen worden genoemd, en herinneringen aan sommige feiten die semantische herinneringen worden genoemd.

Impliciete herinneringen hebben betrekking op bepaalde vaardigheden die een persoon leert. Ze kunnen niet bewust worden teruggeroepen. Deze omvatten vaardigheden als rijden, schrijven, spreken, zwemmen, enz.

Herinneringen op lange termijn gaan veel langer mee dan herinneringen op korte termijn en hebben een onbeperkte opslagcapaciteit.

Lange termijn herinneringen worden op drie manieren gecodeerd.

• Visuele codering omvat de conversie van visuele stimuli of informatie
• Akoestische codering omvat audio-informatie
• Semantische codering omvat concepten en ideeën

De capaciteit van het langetermijngeheugen hangt af van de manier waarop het is gecodeerd en het aantal keren dat het is beoordeeld of teruggeroepen.

Herinneringen worden niet opgeslagen in hun oorspronkelijke vorm. Ze ondergaan bepaalde veranderingen tijdens het coderen en hercoderen van herinneringen.

Herinneringen op lange termijn worden niet opgeslagen in een specifiek gebied van de hersenen. Ze worden eerder opgeslagen in de vorm van circuits door het hele zenuwstelsel.

Geheugenverlies op lange termijn kan worden gezien bij verschillende geheugenstoornissen. De patiënt vertoont een aantal tekenen en symptomen. Er kunnen een aantal oorzaken zijn voor geheugenverlies.

De capaciteit van het langetermijngeheugen kan ook op verschillende manieren worden verbeterd.