Julius Rosenberg en Ethel Rosenberg

Julius Rosenberg en Ethel Rosenberg, Ethel Rosenberg geboren Ethel Greenglass, (respectievelijk geboren 12 mei 1918, New York, New York, VS – overleden 19 juni , 1953, Ossining, New York; geboren op 28 september 1915, New York City – overleden op 19 juni 1953, Ossining), de eerste Amerikaanse burgers die werden geëxecuteerd wegens samenzwering om spionage te plegen en de eersten die die straf in vredestijd kregen. / p>

Ethel Greenglass werkte enkele jaren als griffier na haar afstuderen van de middelbare school in 1931. Toen ze in 1939 trouwde met Julius Rosenberg, het jaar waarin hij een graad in elektrotechniek behaalde, waren de twee al actieve leden van de Communistische Partij van de Verenigde Staten van Amerika. Amerika (CPUSA). In het volgende jaar kreeg Julius een baan als civiel ingenieur bij het US Army Signal Corps, en hij en Ethel begonnen samen te werken om Amerikaanse militaire geheimen aan de Sovjet-Unie bekend te maken. Later, Ethels broer, Sgt. David Greenglass, die als machinist was toegewezen aan het Manhattan Project om de atoombom te bouwen, voorzag de Rosenbergs van gegevens over kernwapens. De Rosenbergs gaven deze informatie door aan Harry Gold, een in Zwitserland geboren koerier voor de spionage-ring, die ze vervolgens doorgaf aan Anatoly A. Yakovlev, de vice-consul van de Sovjet-Unie in New York City.

Julius Rosenberg werd in 1945 door het leger ontslagen omdat hij had gelogen over zijn lidmaatschap van de Communistische Partij. Gold werd op 23 mei 1950 gearresteerd in verband met de zaak van de Britse spion Klaus Fuchs, die was gearresteerd omdat hij Amerikaanse en Britse nucleaire geheimen aan de Sovjet-Unie had gegeven. De arrestaties van Greenglass en Julius Rosenberg volgden snel in juni en juli, en Ethel werd in augustus gearresteerd. Een andere samenzweerder, Morton Sobell, een klasgenoot van Julius Rosenberg, vluchtte naar Mexico, maar werd uitgeleverd.

De Rosenbergs werden aangeklaagd met samenzwering om spionage te plegen en op 6 maart 1951 berecht; Greenglass was de hoofdgetuige van de Aanklager. Op 29 maart werden ze schuldig bevonden en op 5 april werd het echtpaar ter dood veroordeeld. (Sobell en Gold kregen gevangenisstraffen van 30 jaar en Greenglass, die afzonderlijk werd berecht, werd veroordeeld tot 15 jaar gevangenisstraf.) Twee jaar lang werd tegen de Rosenberg-zaak beroep aangetekend via de rechtbank en voor de wereldopinie. De grondwettigheid en toepasbaarheid van de spionagewet van 1917, waaronder de Rosenbergs werden berecht, evenals de onpartijdigheid van de rechter, Irving R. Kaufman – die hen bij het uitspreken van een vonnis had beschuldigd van een misdaad erger dan moord – waren belangrijke kwesties tijdens het beroepsproces. Zeven verschillende beroepen bereikten het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten en werden afgewezen, en verzoeken om clementie van de uitvoerende macht werden afgewezen door president Harry Truman in 1952 en president Dwight Eisenhower in 1953. Een wereldwijde campagne voor genade mislukte , en de Rosenbergs werden geëxecuteerd in de elektrische stoel in de Sing Sing Prison in Ossining, New York. Ethel werd de eerste vrouw die door de Amerikaanse regering werd geëxecuteerd sinds Mary Surratt in 1865 werd opgehangen voor haar vermeende rol bij de moord op Abraham Lincoln.

In de jaren na de executies van de Rosenbergs was er veel discussie over de eir schuld. De twee werden vaak beschouwd als slachtoffers van cynische en wraakzuchtige functionarissen van de FBI. Zeer sympathieke portretten van de Rosenbergs werden aangeboden in grote romans, waaronder E.L. Doctorows The Book of Daniel (1971) en Robert Coovers The Public Burning (1977). (De eerste werd uitgebracht als de film Daniel in 1983.) De controverse over hun schuld was schijnbaar opgelost in het begin van de jaren negentig na de ineenstorting van de Sovjet-Unie en het vrijgeven van Sovjet-inlichtingen die de betrokkenheid van Julius Rosenberg bij spionage bevestigden. In 2015 zorgde een onafhankelijke rechtszaak ervoor dat in 1950 door Greenglass de grand jury-getuigenis werd vrijgelaten, waaruit bleek dat hij tijdens het proces zou hebben gelogen door de rol van zijn zus in de spionagekring te overdrijven om de meer uitgebreide betrokkenheid van zijn vrouw Ruth, die was niet vervolgd.