Wat is een humerusfractuur?
De humerus – ook wel het bovenarmbeen genoemd – is een lang bot dat loopt van de schouder en scapula (schouderblad) tot de elleboog. Fracturen van de humerus worden op twee manieren geclassificeerd: proximale humerusfractuur of humerusschachtfractuur.
Een proximale humerusfractuur treedt meestal dicht bij het schoudergewricht op en kan op verschillende niveaus met verschillende fractuurpatronen worden gelokaliseerd: eenvoudig of fijngemaakt. Een opperarmbeenschachtbreuk daarentegen is er een die zich in het middengedeelte van de bovenarm bevindt.
Wat veroorzaakt een opperarmbeenfractuur?
Een gebroken arm is een veel voorkomende verwonding en is meestal het gevolg van een val met uitgestrekte hand, een auto-ongeluk of een ander soort ongeval.
Wat zijn de symptomen van een opperarmbeenfractuur?
Symptomen variëren afhankelijk van het specifieke type fractuur, maar kunnen zijn:
-
Pijn
-
Zwelling en blauwe plekken
-
Onvermogen om de schouder te bewegen
-
Een knarsend gevoel wanneer de schouder wordt bewogen.
-
Vervorming – “Het ziet er niet goed uit.”
-
Af en toe bloeden (open breuk)
-
Verlies van normaal gebruik van de arm bij zenuwletsel
Wat is de behandeling voor een humerus fractuur?
Proximale humerusfractuur
De meeste fracturen van de proximale humerus kunnen zonder operatie worden behandeld als de botfragmenten niet uit positie worden verschoven (verplaatst). Als de fragmenten worden verschoven van positie wordt vaak een operatie uitgevoerd om eerdere mobiliteit mogelijk te maken. Er worden echter ook andere factoren in overweging genomen bij de keuze tussen chirurgische fixatie of niet-operatieve behandeling.
Niet-operatieve behandeling is meestal een slinger of schouderimmobilisatie zonder schoudermobiliteit gedurende de eerste twee weken. Daarna krijgt de patiënt wekelijkse oefeningen om het bewegingsbereik van de schouder langzaam te vergroten. Er wordt wekelijks of tweewekelijks (elke twee weken) een röntgenfoto van de schouder gemaakt om te bevestigen dat de breuk goed geneest.
Bij chirurgie worden de fractuurfragmenten meestal gefixeerd met plaatjes, schroeven of pinnen. Bij ernstige fracturen met eerdere artroscopie (gewrichtsdegeneratie) kan een schoudervervanging nodig zijn. Mobilisatie met fysiotherapie wordt onmiddellijk na de operatie gestart.
Humerusschachtfractuur
Een humerusschachtfractuur kan met of zonder operatie worden behandeld, afhankelijk van het fractuurpatroon en bijbehorende verwondingen (d.w.z. zenuwletsel of open fractuur). Een tijdelijke spalk die zich uitstrekt van de schouder naar de onderarm en de elleboog 90 graden gebogen houdt, kan worden gebruikt voor de eerste behandeling van de fractuur.
Niet-operatieve behandeling omvat meestal het plaatsen van fractuurbrace die zal worden vervangen door een cilindrische brace (Sarmiento-brace) die drie tot vier weken later om de bovenarm past terwijl de elleboog vrij blijft. De arts zal u vertellen hoe lang u het gipsverband of de spalk moet dragen en zal deze op het juiste moment verwijderen. Het kan enkele weken tot enkele maanden duren voordat de gebroken arm volledig is genezen.
Revalidatie omvat geleidelijk toenemende activiteiten om spierkracht, gewrichtsbeweging en flexibiliteit te herstellen. De medewerking van de patiënt is essentieel voor het revalidatieproces. De patiënt moet het bewegingsbereik, de versterkende en andere oefeningen die de arts dagelijks voorschrijft, voltooien. De revalidatie gaat door totdat de spieren, ligamenten en andere zachte weefsels normaal functioneren.
Bij chirurgie worden de fragmenten meestal intern gefixeerd met plaatjes, schroeven of een spijker. De revalidatie verschilt enigszins van niet-operatieve behandeling, zonder spalken of gips. De patiënt krijgt meestal een tilband voor comfort en armondersteuning. Elleboogoefeningen kunnen onmiddellijk na de operatie worden gestart, terwijl schouderoefeningen een paar weken kunnen worden uitgesteld op basis van het breukpatroon.