Als ceremonieel object of kunst wordt de kaars over het algemeen over het hoofd gezien, maar toch heeft hij een grote betekenis. Of het nu bedoeld is voor praktische doeleinden, zoals het verschaffen van licht, of voor meer suggestieve, quasi-magische doeleinden, zoals het opnieuw ontsteken van de winterzon, bijna elk festival en elke viering bevat op een bepaald moment het gebruik van kaarsen.
De betekenis of Fire in Judaism
Vuur wordt universeel erkend als een van de basiselementen van de wereld. Het is mysterieus, beangstigend, betoverend. Zijn aantrekkingskracht is bijna onweerstaanbaar. In de kabbala (joodse mystiek) wordt het beeld van een veelkleurige vlam die uit een kaars komt, opgevat als een metafoor voor Gods relatie tot de wereld en de mens. De vlam is een enkele entiteit, maar lijkt voortdurend te veranderen. De vlam hecht zich aan de kaars, vertrouwt erop en lijkt uit de kaars te komen, maar is toch een aparte en afzonderlijke entiteit. De witte binnenkant van de vlam is constant, maar de buitenkant is altijd in beweging en verandert van kleur.
Door vuur terug te brengen tot een paar metaforen, wordt het echter van zijn natuurlijke kracht en mystiek beroofd. Gelukkig liet de traditie, door het aansteken van kaarsen op een aantal verschillende manieren in de feestcyclus op te nemen, de mogelijkheden open om de vele mogelijkheden van vuur te herkennen. Het is aan ons om die mogelijkheden te herontdekken en ze in staat te stellen onze ogen te verlichten.
Op vrijdagavond moet men kaarsen in huis aansteken ter wille van shalom bayit (harmonie in huis) en één sjabbat (sabbatsvreugde). De kaarsen horen in de kamer te staan waar de sabbatmaaltijd wordt gegeten.
Kaarsen
Het exacte tijdstip waarop kaarsen worden aangestoken, varieert elke week, afhankelijk van het tijdstip waarop de zon ondergaat. (Vind hier de tijden waarop de kaarsen worden aangestoken op Sjabbat.)
Vrouwen steken traditioneel kaarsen aan, maar in liberale gemeenschappen kan het aansteken van kaarsen door elke joodse volwassene worden gedaan.
Kaarsen mogen op zijn vroegst 1-1 / 4 uur voor zonsondergang worden aangestoken, maar de tijd is tot 18 minuten voor zonsondergang. de tijdslimiet kan niet worden gehaald, kaarsen mogen worden aangestoken gedurende de 18 minuten die onmiddellijk voorafgaan aan zonsondergang.
Er moeten ten minste twee kaarsen branden. Deze vertegenwoordigen “shamor” en “zakhor”, de eerste woorden van de geboden betreffende Shabb bij (Exodus 20: 8; Deuteronomium 5:12). Ze symboliseren ook de eenheid die ten grondslag ligt aan alle schijnbare dualiteit, zoals man en vrouw, lichaam en ziel, spraak en stilte, schepping en openbaring.
Het is toegestaan om meer dan twee kaarsen aan te steken. In feite wordt het als bijzonder verdienstelijk beschouwd om dit te doen. Dit wordt geïmpliceerd in een interpretatie van “En God zegende de zevende dag” (Genesis 2: 3). “Waarmee zegende hij die? Licht. ”
Sommige mensen steken een extra kaars aan voor elk kind in het gezin. Als je eenmaal een bepaald aantal hebt aangestoken, is het een gewoonte om dat aantal nooit te verlagen.
Leerlingen die niet thuis zijn, moeten kaarsen voor zichzelf aansteken, aangezien ze niet langer in het huishouden van hun ouders zijn.
Blessing the Candle Lighting
Het ritueel van het aansteken van de kaarsen houdt in:
1. Het daadwerkelijk aansteken van de kaarsen
2. De handen één tot zeven keer rond de kaarsen en naar het gezicht trekken (drie is het meest gebruikelijk)
3. De ogen bedekken met de handen
4. Zeggen van de zegen
Barukh atah Adonai Eloheinu melekh haolam asher kidshanu bmitzvotav vtzivanu lhadlik ner shel shabbat.
Gezegend bent U, Heer onze God, Heerser van het Universum, die ons met geboden heeft geheiligd en ons heeft opgedragen om Sjabbat-kaarsen aan te steken.
De halacha hiervoor is een beetje ingewikkeld. Een zegen moet vóór een handeling worden uitgesproken. Echter, aangezien de zegen over de Shabbat-kaarsen ook de handeling is die de Shabbat initieert, is het verboden om een vuur aan te steken nadat de zegen is uitgesproken. Om over deze band heen te komen, steekt men de kaarsen aan en bedekt dan zijn ogen terwijl hij de zegen uitspreekt. Wanneer de ogen worden geopend, wordt als het ware voor de eerste keer genoten van de reeds aangestoken kaarsen, waardoor zowel de zegening wordt voltooid als de Shabbat niet wordt overtreden.
Er zijn verschillende bedoelingen verbonden aan het rondzwaaien van de handen. de kaarsen: het dient om de Sjabbat-bruid in te luiden terwijl het licht van Sjabbat de kamer vult en de persoon omringt; het symboliseert het hoogtepunt van de zes scheppingsdagen in de zevende rustdag; het trekt de warmte en het licht naar binnen.
Nadat je de zegen hebt uitgesproken, kun je zachtjes gebeden uitspreken voor jezelf of voor anderen.
Je mag geen gebruik maken van het licht (bijv. door eraan eten of lezen); anders is het een verspilde en ongeldige zegen.
Als er geen kaarsen beschikbaar zijn, kunt u de zegen over elektrische verlichting of gas geven (bijv. campinglantaarns).
Uit The Jewish Catalog , herdrukt met toestemming van de Jewish Publication Society.