Hoe openbare scholen werken

Honderden jaren geleden werd het meeste geleerd thuis. Ouders leerden hun kinderen of, als hun families het konden betalen, privéleraren deden het werk. De puriteinen waren de eersten in dit land die wezen op de noodzaak van een soort openbaar onderwijs. Ze richtten scholen op om niet alleen de essentiële zaken – lezen, schrijven en rekenen – te onderwijzen, maar ook om hun kernwaarden te versterken.

Na de Amerikaanse Revolutie voerde Thomas Jefferson aan dat de nieuwe onafhankelijke natie een onderwijssysteem nodig had, en hij stelde voor dat belastinggeld zou worden gebruikt om het te financieren. Zijn smeekbeden werden echter genegeerd en het idee voor een openbaar schoolsysteem kwijnde bijna een eeuw weg.

Tegen de jaren 1840 waren er in het hele land enkele openbare scholen verschenen in de gemeenschappen die ze konden betalen. Dat aantal scholen was echter niet goed genoeg voor de onderwijskruisvaarders Horace Mann uit Massachusetts en Henry Barnard uit Connecticut. Ze begonnen op te roepen tot gratis, verplichte school voor elk kind in het land.

Massachusetts slaagde voor de eerste verplichte schoolwetten in 1852. New York volgde het volgende jaar, en in 1918 moesten alle Amerikaanse kinderen ten minste naar de basisschool gaan.

Vervolgens kwam de beweging om gelijk onderwijs te creëren voor alle Amerikaanse kinderen, ongeacht hun ras. Aan het begin van de 20e eeuw werden scholen in het zuiden, en veel in het noorden, gescheiden. De uitspraak van het Hooggerechtshof van 1896, Plessy v. Ferguson, bevestigde de wettigheid van segregatie. Ten slotte vernietigde het Hooggerechtshof in 1954 zijn uitspraak met de baanbrekende zaak, Brown tegen Board of Education, en werden openbare scholen opengesteld voor mensen van alle rassen.