Elke maandag slaat deze column een pagina om in de geschiedenis om de ontdekkingen, gebeurtenissen en mensen te verkennen die van invloed blijven op de geschiedenis die vandaag wordt gemaakt.
Lang voordat het internet virale marketing tot een cinch, een klein personage met een lange neus, Kilroy genaamd, reisde op ouderwetse wijze de wereld rond en werd een legende onder de miljoenen militaire mannen en vrouwen die tijdens de Tweede Wereldoorlog dienden.
De rudimentaire doodle , met een kalend hoofd dat over een muur tuurde, samen met de tag Kilroy Was Here, dook op op onverwachte plaatsen in alle oorlogstheaters die door Amerikaanse troepen werden bezocht.
Terwijl wedstrijden om de graffiti te schrijven op obscure locaties hielden de door de strijd vermoeide soldaten bezig en zijn uiterlijk hield hen geïnspireerd, het mysterieuze Kilroy-personage had Japanse inlichtingenofficieren en zelfs Hitl maakte zich zorgen over de ogenschijnlijk alomtegenwoordige man.
Naar verluidt aangespoord door een Amerikaanse havenarbeider, was de Kilroy Was Here-rage een iconisch onderdeel van de Tweede Wereldoorlog en de overlevering van de jaren 40.
De klinkhamer die duizend schepen lanceerde
De oorsprong van “Kilroy Was Here” blijft duister en vertroebeld door de stedelijke legende, maar de meest geloofwaardige bron van het gezegde komt van een scheepswerf in Quincy , Massachusetts, zijn de meeste historici het erover eens.
Bovenop hun militaire bijdrage overzee tijdens de Tweede Wereldoorlog, waren de Verenigde Staten nauw betrokken bij de oorlogsinspanningen om schepen, tanks, vliegtuigen en wapens voor de geallieerden in fabrieken te produceren. door het hele land.
Op een van de meest productieve scheepswerven van het land in Quincy werkte James J. Kilroy – een klinknagelinspecteur die, net als iedereen in zijn beroep, werd betaald door het aantal klinknagels dat hij controleerde en registreerde zijn dagelijkse werk op de machine zelf met een krijtstreep. Om te voorkomen dat zijn sporen werden gewist en verplaatst door gewetenloze arbeiders die zijn lijn van klinknagels voortzetten, begon Kilroy met het schrijven van “Kilroy Was Here” op de machine, zeggen historici.
De dringende behoefte aan overzeese schepen betekende dat de meeste werden gelanceerd in actie voordat de merktekens van de arbeiders, waaronder die van Kilroy, werden overschilderd of bedekt.
Amerikaanse GIs begonnen de raadselachtige zin die op uitgaande schepen was gekrabbeld vrijwel onmiddellijk op te merken, vaak weggestopt op moeilijk bereikbare plekken . Aanvankelijk behandelden matrozen de verschijning van “Kilroy Was Here” als een soort talisman, waarmee ze verklaarden dat hun schip goed was gecontroleerd en beschermd zou worden tegen de vijand. GIs namen later de standaard van Kilroy over en begonnen de plaatsen te labelen die ze in Europa, Azië en Afrika hadden bezocht.
Het Kilroy-personage – alleen ogen en vingers zichtbaar van achter een muur of hek – was vastgemaakt aan de zegt ergens in het begin van de oorlog.
Kilroy on the Moon?
Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog, “Kilroy Was Here had een sekte-achtige status bereikt en was op de meest onwaarschijnlijke plaatsen opgekomen – waarschijnlijk als resultaat van een vriendschappelijke concurrentie tussen GIs, zo geloven historici – waaronder enkele uiterst geheime militaire installaties. Latrines in Frankrijk, stranden in de Stille Oceaan en muren in Duitsland waren bedekt met het label en naarmate de oorlog vorderde, werd het een verzamelkreet van de toenemende geallieerde successen.
Terwijl de Amerikanen een paar goedhartige deelden deelden lacht om de mysterieuze Kilroy, die op de een of andere manier als eerste op elke bestemming wist aan te komen, de slogan was een serieuzere kwestie voor de oppositie.
Japanse troepen waren zo verbijsterd door een “Kilroy Was Here” geschilderd op een gebombardeerd uit tank op het Pacifische eiland Guadalcanal dat ze de vondst rapporteerden aan hun senior inlichtingenofficieren, volgens een Amerikaanse marinier die werd geïnterviewd door Timothy Benford, auteur van de Tweede Wereldoorlog.
Hitler veronderstelde dat Kilroy een soort “Super-GI” of spion was, zo beweren andere onbevestigde rapporten, en beval een contingent mannen om de stiekeme Amerikaan op te sporen. Hij zou nooit gevonden worden.
De identiteit van de echte Kilroy werd pas in 1946 onthuld, toen een nationale radiowedstrijd op zoek naar de originele artiest het verhaal van James Kilroy in Quincy blootlegde en authentiseerde. viert nog steeds de beroemdheid van zijn geboorteplaats met Pin-the-Nose-on-Kilroy-wedstrijden.
De legende gaat verder …
Ondanks een paar unieke optredens die onlangs in Irak en Afghanistan zijn gemeld, is de Kilroy-rage grotendeels uit het geheugen verdwenen na een kleine heropleving van de populariteit tijdens de Koreaanse oorlog in de jaren 1950.
Of toch?
Een beetje een persoonlijke kanttekening: mijn grootvader, een Britse veteraan uit de Tweede Wereldoorlog wiens initialen WW zijn, signeerde zijn kaarten en brieven vaak met hetzelfde kleine personage met bolneus dat over een muur gluurde, zijn vingers gekrabbeld in de vorm van twee Ws. Wie weet waar Kilroy nog in leven is ?!
Dit zijn een paar andere plaatsen waar “Kilroy” volgens geruchten in de loop der jaren is opgedoken:
- De Arc de Triomphe in Parijs
- Mount Everest
- Het Vrijheidsbeeld
- Het oppervlak van de Maan
- De Chinese Muur
Voel je vrij om ze zelf te bekijken!