Frontier Thesis
De Frontier thesis werd geformuleerd in 1893, toen de Amerikaanse historicus Frederick Jackson Turner theoretiseerde dat de beschikbaarheid van onrustig land gedurende een groot deel van de Amerikaanse geschiedenis de belangrijkste factor die de nationale ontwikkeling bepaalt. Grenservaringen en nieuwe kansen dwongen oude tradities om te veranderen, instellingen om zich aan te passen en de samenleving om democratischer te worden naarmate het klassenonderscheid instortte. Het resultaat was een unieke Amerikaanse samenleving, los van de Europese samenlevingen waaruit ze voortkwam. In Canada was de frontier-thesis populair tussen de wereldoorlogen door met historici zoals A.R.M. LOWER en Frank UNDERHILL en socioloog S.D. CLARK, deels vanwege een nieuw gevoel van het Noord-Amerikaanse karakter van Canada.
Sinds WO II is de frontier-thesis in populariteit afgenomen vanwege de erkenning van belangrijke sociale en culturele verschillen tussen Canada en de VS. In plaats daarvan een & QUOT; metropolitan school & QUOT; heeft zich ontwikkeld, met de nadruk op de veel nauwere historische banden van Canada met Europa. Bovendien hadden centra als Montréal, Toronto en Ottawa een grote invloed op de vestiging van de Canadese grens. Welk argument ook wordt benadrukt, elke realistische conclusie kan niet ontkennen dat zowel de grens als de banden met de gevestigde centra bepalend waren voor de ontwikkeling van Canada.
Zie ook METROPOLITAN-HINTERLAND PROEFSCHRIFT.