Melkslangen met een heldere kleur en een opvallend patroon zijn niet-giftige slangen uit de Nieuwe Wereld met een groot bereik in Noord- en Zuid-Amerika. Ze worden vaak verward met gevaarlijke koperkoppen of koraalslangen; Melkslangen vormen echter geen bedreiging voor de mens. In feite zijn het populaire huisdieren die gemakkelijk in gevangenschap kunnen worden gefokt.
Ze zijn een soort koningslang. Melkslangen en koningslangen behoren tot het geslacht Lampropeltis. In het Grieks betekent dit “glanzende schilden”, volgens Anapsid.org. De naam is geschikt voor het geslacht, dat bekend staat om zijn goed gedefinieerde, glanzende schalen.
Volgens Bill Heyborne, een herpetoloog en hoogleraar biologie aan de Southern Utah University, zijn er 24 erkende ondersoorten van melkslangen (Lampropeltis triangulum). “Sommige wetenschappers hebben gesuggereerd dat ze eigenlijk in meerdere soorten zouden moeten worden opgesplitst”, zei hij.
De scharlaken koningslang werd tot 2006 gecategoriseerd als een ondersoort van de melkslang, toen wetenschappers vaststelden dat het een aparte soort was, volgens de Virginia Herpetological Society.
Melkslangen ontlenen hun naam aan een volksverhaal dat beschrijft hoe een slang een schuur binnensluipt en de melk drinkt van zogende koeien, volgens het Animal Diversity Web (ADW) van de University of Michigan. Dit verhaal heeft geen betekenis in werkelijkheid en is wetenschappelijk onmogelijk omdat slangen geen lippen hebben en niet zoveel melk konden bevatten.
Uiterlijk
Het uiterlijk en de kleur van melkslangen varieert een beetje onder de 24 ondersoorten, maar ze hebben allemaal een gestreepte kleur, zei Heyborne. “Deze banden kunnen in kleur variëren van wit tot rood tot zwart, en afwisselende banden met verschillende kleuren komen vaak voor”, zei hij. Het lichtere gebied tussen de kleurrijke banden kan wit, geel of oranje zijn. De donkere banden zijn omlijnd in zwart. Veel melkslangen hebben een lichtgekleurde Y- of V-vorm op hun nek.
Melkslangen variëren van 14 tot 69 inch (35,5 tot 175 centimeter) lang, volgens ADW. De langste slangen komen voor in Midden- en Zuid-Amerika. Melkslangen in de Verenigde Staten d Staten en Canada worden niet groter dan 129 cm. Melkslangen hebben tussen de 19 en 23 rijen schubben, die glad zijn. Ze hebben een anale plaat. Melkslangen zijn seksueel gelijk, wat betekent dat mannetjes en vrouwtjes even lang worden en dezelfde kleur en patronen hebben.
Zoals veel niet-giftige slangen hebben melkslangen ronde pupillen, volgens PA Herps.com.
Verwarring met giftige slangen
“Melkslangen staan bekend om hun gebruik van nabootsing als een verdedigingsstrategie,” Heyborne zei. Ze worden vaak verward met koperkoppen en koraalslangen omdat ze allemaal een heldere, vlekkerige kleur hebben. Niet-giftige melkslangen zijn geëvolueerd om op deze giftige soorten te lijken om roofdieren bang te maken. “Dit type nabootsing, waarbij een onschadelijke soort een schadelijke soort nabootst, staat bekend als Batesiaanse nabootsing”, zei Heyborne. Het kan een effectieve verdedigingsstrategie zijn, maar heeft melkslangen andere problemen veroorzaakt. Mensen doden vaak onschadelijke melkslangen, omdat ze denken dat ze gevaarlijk zijn.
Volgens het Savannah River Ecology Laboratory is een gemakkelijke manier om melkslangen van koperkoppen te onderscheiden, door aandacht te besteden aan de vorm van hun vlekken. “banden zijn rond en dik, terwijl koperkoppen” vlekken een kenmerkende zandlopervorm hebben.
De kleur van sommige melkslangen is vergelijkbaar met de gevaarlijke koraalslang. “Veel ondersoorten van melkslangen overlappen de giftige koraalslang binnen bereik,” zei Heyborne. “Koraalslangen hebben ook afwisselende kleurbanden, maar het patroon verschilt tussen de twee slangen. Koraalslangen hebben rode en gele banden naast elkaar, terwijl de onschadelijke melkslang rode en zwarte banden naast elkaar heeft.
In delen van de wereld waar beide soorten voorkomen, zijn er verschillende rijmpjes die gebruikt zijn om mensen te helpen de twee te onderscheiden. Bijvoorbeeld: “Rood op geel doodt een kerel. Rood op zwart, vriend van Jack. “
Melkslangen proberen roofdieren soms te laten denken dat ze ratelslangen zijn door met hun staart te schudden. Nogmaals, dit kan problemen veroorzaken als mensen denken dat ze naar een gevaarlijke ratelslang kijken. Maar ratelslangen en melkslangen lijken niet veel op elkaar; ratelslangen zijn doffer van kleur en dikker dan melkslangen.
Waar melkslangen leven
Melkslangen hebben een groter geografisch bereik dan de meeste slangen en hebben het grootste bereik van alle slangen in Noord-Amerika. Volgens Western Connecticut State University zijn ze te vinden zo ver naar het noorden als Ontario en Quebec en zo ver naar het zuiden als Venezuela. Ze leven in heel Mexico en Midden-Amerika. In de Verenigde Staten zijn ze bijna overal te vinden, behalve aan de westkust.
Gezien hun brede scala, moeten melkslangen in verschillende habitats kunnen gedijen.Ze houden het meest van beboste plaatsen, maar zijn ook gelukkig in velden, rotsachtige uitstulpingen, landbouwgebieden en schuren, volgens het Savannah River Ecology Laboratory. Ze brengen graag een groot deel van de dag door onder rotsen, planken of verstopt op donkere plekken in schuren. In tegenstelling tot hun gelijknamige volksverhaal, komen melkslangen niet vaak in stallen om de koeien te melken; in plaats daarvan zoeken ze de knaagdieren die daar leven.
Gedrag
Melkslangen zijn over het algemeen solitair en voornamelijk s nachts actief, en zijn het meest actief s nachts en in de schemering. Als het buiten nat of koel is, gaan ze er soms overdag op uit, volgens het tijdschrift Montana Outdoors. Op warme dagen blijven melkslangen meestal onder rotsen, boomstammen of in holen.
Melkslangen brengen de winter in winterslaap door in gemeenschappelijke holen. Brumation is als winterslaap, maar het dier wordt wakker om water te drinken. De holen kunnen zich in holen of in rotsspleten bevinden. Soms blijven daar ook andere slangen, waaronder ratelslangen, volgens ADW.
Jacht en dieet
Melkslangen zijn carnivoren die een grote verscheidenheid aan prooien eten, waaronder zoogdieren en vogels, zei Heyborne. Tot de gewone prooien behoren muizen, ratten, veldmuizen en andere knaagdieren die in landbouwgebieden worden aangetroffen, evenals hagedissen, slangen en slangeneieren en vogeleieren. Soms eten ze zelfs hun lookalikes, de gevaarlijke koraalslangen.
“Melkslangen zijn krachtige constrictors”, zei Heyborne. Ze wikkelen hun lichaam stevig om hun prooi totdat het hart stopt door een gebrek aan bloedstroom. Als de prooi eenmaal dood is, slikt de melkslang hem in zijn geheel door.
Voortplanting en levensduur
Melkslangen paren van ongeveer maart tot mei, afhankelijk van de ondersoort. Ze broeden als ze wakker worden uit de winterslaap, hoewel ze volgens de Universiteit van Michigan soms paren terwijl ze nog in hun winterholen zijn. Als het vrouwtje buiten het hol is, laat het een feromoonspoor achter zich zodra ze begint te ovuleren. De mannetjes volgen haar spoor.
Melkslangen copuleren soms urenlang, volgens Western Connecticut State University. Dit kan zijn om te voorkomen dat andere mannetjes paren met een ovulerend vrouwtje.
Melkslangen zijn ovipaar, wat betekent dat de moeder eieren legt. Ze zal ongeveer 30 dagen na de copulatie tussen de twee en 17 eieren leggen. Melkslangen leggen vaak eieren in rottende boomstammen, onder rotsen of begraven in aarde, volgens de Virginia Herpetological Society. Een warme, vochtige plaats is belangrijk voor een goede incubatie, wat kunnen een of twee maanden meegaan. Zodra de eieren zijn gelegd, is er geen verdere betrokkenheid van de ouders.
De jongen variëren van 15 tot 18 centimeter en hebben een heldere kleur die enigszins dof wordt naarmate ze ouder worden. Jongeren eten meestal ongewervelde dieren voordat ze afstudeerden op zoogdieren en vogels, zei Heyborne.
Melkslangen bereiken volledige volwassenheid tussen de 3 en 4 jaar oud. Hun levensduur in het wild is onbekend, maar in gevangenschap hebben ze wel 22 jaar geleefd, volgens naar ADW.
Bedreigingsstatus
Melkslangen zijn niet federaal beschermd of staan niet op de Rode Lijst (bedreigde lijst) van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN), maar in sommige staten, zoals Georgi, worden ze lokaal beschermd a en Montana, waar ze worden vermeld als een zorgwekkende soort.
Taxonomie / classificatie
De taxonomie van melkslangen, volgens het Integrated Taxonomic Information System (ITIS), is :
- Koninkrijk: Animalia
- Subkoninkrijk: Bilateria
- Infrakingdom: Deuterostomia
- Phylum: Chordata
- Subphylum: Vertebrata
- Infraphylum: Gnathostomata
- Superklasse: Tetrapoda
- Klasse: Reptilia
- Orde: Squamata
- Onderorde: Serpentes
- Infraorde: Alethinophidia
- Familie: Colubridae
- Geslacht: Lampropeltis
- Soort: Lampropeltis triangulum
Selecteer ondersoorten
Hier zijn een paar populaire ondersoorten van melkslang:
Oosterse melkslang
Waarschijnlijk de meest bekende melkslang, de oostelijke melkslang (Lampropeltis triangulum triangulum), komt veel voor in het grootste deel van het noordoosten van de Verenigde Staten. Het strekt zich uit van Maine tot Minnesota en Iowa, en zo ver naar het zuiden als het noorden van Georgië, volgens het Ohio Public Library Information Network.
De oostelijke melkslang is slank met roodbruine vlekkerige banden met zwart omrand op een bruine of grijze achtergrond. De buik heeft een zwart-op-wit dambord-look, volgens het Savannah River Ecology Laboratory. Ze worden ongeveer 1,2 meter lang. Oosterse melkslangen worden vaak verward met koperkoppen, maar hun vlekken hebben nogal verschillende vormen.
Hondurese melkslang
In het wild zijn Hondurese melkslangen (Lampropeltis triangulum hondurensis) helder roodachtig oranje met zwarte strepen. Tussen de zwarte strepen bevindt zich een smalle band van ofwel wit / geel (de driekleurenvariant genoemd) of een lichtere oranje (de mandarijnvariant genoemd). Driekleurenvarianten hebben banden die zich rond de buik uitstrekken en mandarijnvarianten hebben banden die zich langs de zijkanten uitstrekken. Hondurese melkslangen zijn populaire huisdieren en andere kleurvarianten zijn in gevangenschap gefokt, volgens Western Connecticut State University.
Hondurese melkslangen worden gevonden in Honduras, het zuidwesten van de Verenigde Staten, Nicaragua en Costa Rica, volgens de Pittsburgh Zoo. Ze worden ongeveer 1,2 meter lang.
Pueblan-melkslang
Volgens het American Museum of Natural History, Pueblan-melk slangen (Lampropeltis triangulum campbelli) worden vaak verward met koraalslangen. Hun bandpatroon is rood, zwart, wit, zwart, rood. Koraalslangen hebben gele banden naast de rode.
Pueblan melkslangen “rode banden zijn ongeveer twee keer zo breed als de zwarte en witte banden. Andere kleurvarianten zijn in gevangenschap gefokt, volgens Wildlife North America . Pueblan-melkslangen zijn populaire huisdieren. Ze zijn relatief klein en worden volgens de Universiteit van Pittsburgh ongeveer 76 cm.
Pueblan-melkslangen worden soms Campbells melkslangen genoemd. Ze worden “Pueblan” genoemd omdat ze inheems zijn in Puebla, Morelos en Oaxaca, Mexico, volgens het American Museum of Natural History.
Rode melkslangen
Volgens het Missouri Department of Conservation worden rode melkslangen vaak verward met koraalslangen. Ze hebben een wit, geel of gebruind lichaam met roodachtige, gestreepte vlekken die met zwart omrand zijn, wat betekent dat het rood aanvoelende zwart, vriend van Jack, een deel van het rijm juist is.
Rode melkslangen zijn relatief klein gemiddeld tussen 21 en 28 inch (53 tot 71 cm). Ze kunnen agressief zijn als ze worden bedreigd, volgens Wildlife North America, maar worden soms nog steeds als huisdier gehouden. Zoals alle melkslangen zijn ze niet giftig en niet gevaarlijk voor mensen.
Rode melkslangen komen voor in delen van het Amerikaanse zuiden en middenwesten, waaronder Kansas, Missouri, zuidelijk Illinois, zuidwest Indiana, Kentucky, Iowa, noord Arkansas en west Tennessee.