Wat is deregulering?
Deregulering is de vermindering of eliminatie van de overheidsmacht in een bepaalde bedrijfstak, meestal uitgevaardigd om meer concurrentie binnen de bedrijfstak te creëren. Door de jaren heen heeft de strijd tussen voorstanders van regulering en voorstanders van geen overheidsingrijpen de marktomstandigheden veranderd. Financiën is van oudsher een van de zwaarst onderzochte bedrijfstakken in de Verenigde Staten.
Deregulering
Deregulering begrijpen
Voorstanders van deregulering stellen dat aanmatigende wetgeving investeringsmogelijkheid en belemmert de economische groei en veroorzaakt meer schade dan dat het helpt. En inderdaad, de Amerikaanse financiële sector was niet zwaar gereguleerd tot de beurscrash van 1929 en de daaruit voortvloeiende Grote Depressie. Als reactie op de grootste financiële crisis in zijn geschiedenis heeft de regering van Franklin D.Roosevelt vele vormen van financiële regulering ingevoerd, waaronder de Securities Exchange Acts van 1933 en 1934 en de US Banking Act van 1933, ook wel bekend als de Glass-Steagall Act.
De Securities Exchange Acts verplichten alle beursgenoteerde bedrijven om relevante financiële informatie vrij te geven en hebben de Securities and Exchange Commission (SEC) opgericht om toezicht te houden op de effectenmarkten. De Glass-Steagall Act verbood een financiële instelling om zich bezig te houden met zowel commercieel als investeringsbankieren. Deze hervormingswetgeving was gebaseerd op de overtuiging dat het nastreven van winst door grote, nationale banken pieken moet hebben om roekeloos en manipulatief gedrag te vermijden dat de financiële markten in ongunstige richtingen zou leiden.
Voorstanders van deregulaties beweren dat aanmatigende wetgeving de investeringskansen vermindert en de economische groei belemmert en meer schade aanricht dan dat het helpt.
In de loop van de jaren hebben voorstanders van deregulering gestaag afgesneden van deze waarborgen tot de Dodd-Frank Act van 2010, die de meest ingrijpende wetgeving oplegde aan de banksector sinds de jaren dertig. Dus hoe deden ze het?
The History of Deregulation
In 1986 herinterpreteerde de Federal Reserve de Glass-Steagall Act en besloot dat 5% van een De inkomsten van commerciële banken zouden afkomstig kunnen zijn van zakenbankactiviteiten, en het niveau werd in 1996 opgedreven tot 25%. Het jaar daarop oordeelde de Fed dat commerciële banken zich konden verzekeren, wat de methode is waarmee bedrijven en overheden kapitaal aantrekken in schulden en aandelenmarkten. In 1994 werd de Riegle-Neal Interstate Banking and Branching Efficiency Act aangenomen, waarbij de Bank Holding Company Act van 1956 en de Federal Deposit Insurance Act werden gewijzigd om interstatelijk bankieren en filialen mogelijk te maken.
Later, in 1999, werd de Financial Services Modernization Act, of Gramm-Leach-Bliley Act, aangenomen onder toezicht van de regering-Clinton, waarmee de Glass-Steagall Act volledig werd vernietigd. In 2000 verbood de Commodity Futures Modernization Act het Commodity Futures Trading Committee om credit default swaps en andere over-the-counter derivatencontracten te reguleren. In 2004 bracht de SEC wijzigingen aan die het deel van het kapitaal dat investeringsbanken in reserves moeten aanhouden, verminderde.
Deze golf van deregulering kwam echter tot een abrupt einde na de subprime-hypotheekcrisis van 2007 en de financiële crash van 2008, met name met het aannemen van de Dodd-Frank Act in 2010, die het verstrekken van subprime-hypotheekleningen en derivatenhandel aan banden legde.
Toen de Amerikaanse verkiezingen van 2016 echter zowel een Republikeinse president als het Congres aan de macht brachten, hadden voormalig president Donald Trump en zijn partij hun zinnen gezet op het ongedaan maken van Dodd-Frank. In mei 2018 ondertekende Trump een wetsvoorstel dat kleine en regionale banken vrijstelde van de strengste regelgeving van Dodd-Frank en versoepelde regels die waren ingevoerd om de plotselinge ineenstorting van grote banken te voorkomen. Het wetsvoorstel ging met tweeledige steun langs beide huizen van het Congres na succesvolle onderhandelingen met de Democraten.
Trump had gezegd dat hij “een groot aantal” wilde doen over Dodd-Frank, mogelijk zelfs het volledig intrekken. Barney Frank, de co-sponsor, zei echter over de nieuwe wetgeving: “Dit is geen groot aantal op het wetsvoorstel. Het is een klein aantal. ”Inderdaad, de wetgeving liet grote delen van de regels van Dodd-Frank van kracht en bracht geen wijzigingen aan in het Consumer Financial Protection Bureau (CFPB), dat door Dodd-Frank was opgericht om toezicht te houden op zijn regels.