Declaration of Sentiments, document, waarin de rechten worden uiteengezet waarop Amerikaanse vrouwen recht zouden moeten hebben als staatsburgers, dat voortkwam uit de Seneca Falls-conventie in New York in juli 1848. Drie dagen voor de conventie kwamen feministen Lucretia Mott, Martha C. Wright, Elizabeth Cady Stanton en Mary Ann McClintock bijeen om de agenda voor de bijeenkomst samen te stellen, samen met de toespraken die zouden worden gehouden. De Declaration of Sentiments, voornamelijk geschreven door Stanton, was gebaseerd op de Declaration of Independence om de strijd van de Founding Fathers parallel te laten lopen met die van de vrouwenbeweging. Als een van de eerste verklaringen van de politieke en sociale onderdrukking van Amerikaanse vrouwen, stuitte de Verklaring van Sentimenten op aanzienlijke vijandigheid bij de publicatie ervan en markeerde, samen met de Seneca Falls-conventie, het begin van de vrouwenrechtenbeweging in de Verenigde Staten.
De Declaration of Sentiments begint met het bevestigen van de gelijkheid van alle mannen en vrouwen en herhaalt dat beide geslachten zijn begiftigd met onvervreemdbare rechten op leven, vrijheid en het nastreven van geluk. Het stelt dat vrouwen worden onderdrukt door de regering en de patriarchale samenleving waarvan ze deel uitmaken. De tekst somt vervolgens 16 feiten op die de omvang van deze onderdrukking illustreren, inclusief het gebrek aan kiesrecht voor vrouwen, deelname aan en vertegenwoordiging in de regering; gebrek aan eigendomsrechten van vrouwen in het huwelijk; ongelijkheid in echtscheidingsrecht; en ongelijkheid in onderwijs en werkgelegenheid. Het document dringt erop aan dat vrouwen worden beschouwd als volwaardige burgers van de Verenigde Staten en dat ze dezelfde rechten en privileges krijgen die aan mannen zijn toegekend.
De verklaring van gevoelens werd voorgelezen door Stanton tijdens de Seneca Falls-conventie op 20 juli en werd gevolgd door de goedkeuring van 12 resoluties over vrouwenrechten. Interessant genoeg was de enige resolutie die niet unaniem werd aangenomen, die waarin werd opgeroepen tot kiesrecht voor vrouwen, aangezien sommigen bang waren dat de kwestie te controversieel was en hun inspanningen voor gelijkheid in andere arenas zou schaden. Achtenzestig vrouwen en 32 mannen, waaronder abolitionist Frederick Douglass, ondertekenden de Declaration of Sentiments, hoewel velen uiteindelijk hun naam introkken vanwege de intense spot en kritiek die ze kregen nadat het document openbaar was gemaakt.