De 30 zeldzaamste dieren op de planeet

Als je het van sommige onderzoekers aanneemt, zijn er, geven of nemen, 8,7 miljoen verschillende soorten leven op de planeet. 8,7 miljoen! Met andere woorden, voor elk individu dat in New York City woont, is er een totaal ander, volledig uniek dier. Je bent je natuurlijk meer dan bewust van sommigen van hen. Maar voor elke standaard leeuw of beer is er een Noordelijke harige neuswombat of een Hispaniolan Solenodon.

Dus scroll verder en zeg hallo tegen enkele van de meest ongewone wezens om aan de oppervlakte te leven en te ademen van deze drijvende rots. Hierin bevinden zich de zeldzaamste dieren op aarde, variërend van schattig tot buitengewoon tot ronduit eng. En voor meer van de raarste van de natuur, bekijk de 30 zwaarste dieren die je nooit wilt ontmoeten in een donker Steeg.

Vanwege hun status als delicatesse in China en Vietnam, en de overtuiging dat hun weegschaal medicinale krachten heeft , “Alle vier de Aziatische soorten schubdier worden momenteel vermeld als bedreigd of ernstig bedreigd”, zegt Ian Britton, die in Namibië werkt voor de redding van dieren in REST Namibia en de Pangolin & Co. Instagram. Bovendien, hij wa rns, de vier soorten Afrikaanse schubdier “gaan ook snel in die richting” (wat betekent in de richting van ernstig bedreigd). Met hun unieke uiterlijk en schubben gemaakt van keratine – ja, dezelfde keratine waar mensen veel geld voor betalen in de kapsalon – is het jammer dat de schubdier de onderscheiding heeft als s werelds meest verhandelde dier.

De Seneca witte herten zijn een uiterst zeldzame kudde herten die leucitisch zijn, wat betekent dat ze geen pigmentatie hebben in hun lichaam, maar hebben nog steeds bruine ogen. Vanwege hun beperkte aantal – er zijn er in totaal ongeveer 300 – kreeg de soort een beschermde ruimte in het voormalige Seneca Army Depot, waar ze vrij zijn van roofdieren en toegankelijk zijn voor het publiek.

“Een van mijn favorieten”, zegt Chris Riley, eigenaar van reissite DaringPlanet.com, is de olifantenspitsmuis – of, als je het goed vindt naam, de Boni Giant Sengi. “Inheems in het Boni Dodori-bos in Kenia”, legt hij uit, de olifantenspitsmuis “heeft een zeer ongebruikelijk uiterlijk, met het lichaam van een muis en de kop van een geminiaturiseerde miereneter.”

Helaas, vanwege ontbossing, zegt hij, is de populatie van de feeks snel gekrompen, en het zal waarschijnlijk niet zo lang duren voordat het helemaal verdwijnt . In totaal bestaan er nog ongeveer 13.000 olifantenspitsmuizen langs 19 verschillende ondersoorten in de wereld, hoewel sommige populaties – zoals die in het Gede Ruins National Monument – slechts 20 individuen tellen.

“De Ti-Liger”, zegt Danielle Radin, een journalist en etholoog, “is een van de zeldzaamste dieren ter wereld.” In feite wordt deze door de mens gemaakte mix tussen een lijger en een tijger nauwelijks gezien. Er bestaat er een in Oroville, Californië, zegt ze, en ook ergens tussen de zes en tien in totaal over de hele wereld. Hoewel ze meestal veel groter zijn dan de gemiddelde tijgerwelp, hebben de soorten – in tegenstelling tot andere Dr. Moreau-achtige kruisingen – meestal niet de gezondheidsproblemen van hun hybride soortgenoten, wat betekent dat er een mogelijkheid is dat hun populatie toeneemt.

Hoewel je misschien een wombat hebt gezien in je plaatselijke dierentuin, is de kans groot dat je ” heb deze harige kerel nooit in het vizier genomen. Deze schattige beestjes, geboren met een spectaculair slecht zicht, gebruiken hun neus om voedsel te zoeken in de duisternis. Al met al, legt Radin uit, “zijn er nog maar ongeveer 115 in het wild over, allemaal die zijn gevonden in Queensland, Australië. “

De Yangtze-rivier, de longes De rivier in Azië was ooit de thuisbasis van twee soorten dolfijnen: de Indische bruinvis en de Baiji-dolfijn. Echter, als gevolg van door de mens veroorzaakte veranderingen in het milieu, stierf de Baiji-dolfijn in 2006 uit. Zijn broeders, de ondeugende bruinvis, staan bekend om hun “ondeugende glimlach” en de verhoogde intelligentie van een gorilla.Helaas gaat de bevolking snel de weg van de Baiji-dolfijn op, die momenteel door het WWF wordt vermeld als “ernstig bedreigd”. In 2013 waren dat er 1.000, hoewel men denkt dat dat aantal sindsdien is afgenomen.

De vaquita is s werelds zeldzaamste zeezoogdier, ontdekt in 1958 en is sindsdien bijna met uitsterven bedreigd Met grote grijze vinnen en een donkere ring rond zijn ogen is deze bruinvis onmiddellijk herkenbaar, hoewel ze snel wegzwemmen wanneer ze worden benaderd. Omdat ze vaak verdrinken in netten die worden gebruikt bij illegale visserijactiviteiten in de Golf van Californië, heeft de vaquita teruggebracht tot een populatie van ongeveer 30 individuen, en lijkt waarschijnlijk uit te sterven voordat de meeste mensen er ooit een te zien krijgen.

De saola, ontdekt in 1992, is een zeldzaam zoogdierras dat inheems is in Vietnam. Met twee lange, parallelle hoorns wordt het wezen vaak aangeduid als de “Aziatische eenhoorn.” Lijkend op een antilope, maar technisch verwant aan vee, worden de saola alleen gevonden in de Annamite Mountains van Vietnam en Laos, waardoor hun populatie – zij het zeker extreem klein – onbekend is in exacte cijfers voor onderzoekers.

De Amoerpanter is uniek in zijn soort doordat hij in plaats van de savanne in het Russische Verre Oosten. Met een bijzonder warme vacht en het vermogen om tot 60 mijl per uur te rennen, is de Amoer echt een prestatie van de natuur. Ondanks een levensduur van 10 tot 15 jaar is de Amoer echter uiterst zeldzaam: er worden momenteel slechts 84 geteld door het WWF.

De dolfijnen van Hector zijn niet alleen de zeldzaamste maar ook de kleinste zeedolfijn ter wereld. Met korte, husky-lichamen en kenmerkende gezichtsmarkeringen worden deze unieke dolfijnen alleen gevonden in de wateren langs het Noordereiland van Nieuw-Zeeland. Volgens de huidige schattingen telt de soort ongeveer 7.000 individuen, waarbij sommige ondersoorten populaties hebben van slechts 55.

De dwergolifant uit Borneo, bekend als de zachtste van zijn Aziatische neven en nichten van olifanten, heeft te grote oren, een bolling en een staart die te lang is voor zijn frame, wat vaak slepen over de grond achter hen. Ondanks hun schattigheid en hun status als de kleinste olifanten in heel Azië, wordt de pygmee van Borneo ernstig bedreigd door stroperij en ontbossing, waardoor hun huidige populatie ongeveer 1.500 bedraagt.

De zwartgevlekte koeskoes is een angstaanjagend uitziende kleine donder, met verticale pupillen en gebogen voorpoten. Alleen gevonden in Nieuw-Guinea, is de cuscus helaas met uitsterven bedreigd als gevolg van jachtdruk en ontbossing. Hoewel exacte populatieaantallen niet beschikbaar zijn, wordt de soort vermeld als “zeldzaam” en wordt hij sinds 2010 ernstig bedreigd en in sommige gevallen volledig uitgeroeid van zijn territorium.

De paarse kikker brengt het grootste deel van zijn leven ondergronds door en komt slechts een paar dagen per jaar tevoorschijn om zich voort te planten. Inheems in India, evolueert de soort waarschijnlijk al bijna 100 miljoen jaar onafhankelijk. Ondanks dat hij pas onlangs is opgenomen in de wetenschappelijke gemeenschap – formeel beschreven in 2003 – wordt de paarse kikker al met uitsterven bedreigd als gevolg van de ontbossing. Vanwege hun introverte levensstijl zijn er echter geen exacte populatieschattingen gemaakt.

De Hispaniolan solenodon bevat een paar onderscheidingen buiten zijn zeldzaamheid, als een van de weinige zoogdieren die gif kunnen produceren, en als een van de laatste leden van een geslacht van spitsmuizen die waarschijnlijk naast de dinosauriërs hebben geleefd.Ondanks dit legendarische verleden heeft de solenodon echter onder zware druk gestaan sinds de Europese kolonisatie ratten en andere roofdieren in hun omgeving introduceerde. In combinatie met een lage voortplantingssnelheid – twee nesten van één tot drie nakomelingen per jaar – wordt de solenodon ernstig bedreigd als een van de zeldzaamste dieren die op aarde zijn achtergebleven. Hoewel de exacte bevolkingsaantallen onbekend zijn, beslaat de solenodon slechts een schamele oppervlakte van 100 vierkante kilometer in Haïti.

Sinds hun ontdekking in 1974 heeft de Bonte Fuut – die in Argentinië en Chili is gevonden – hun populatie met 98 procent zien afnemen als gevolg van klimaatverandering en invasieve roofdieren. In combinatie met een laag voortplantingspercentage staat dit aparte dier nu op het punt te verdwijnen, met nog maar ongeveer 800 leden over.

Voorheen bekend als de “Apenetende adelaar”, deze Filippijnse inwoner is een van de sterkste roofvogels, in staat om zijn sterke snavel te gebruiken om apen, slangen en hagedissen aan te vallen. Ondanks dat hij de Nationale Vogel van de Filipijnen wordt genoemd, heeft deze adelaar de afgelopen 40 jaar te maken gehad met ernstige bevolkingsdruk als gevolg van ontbossing en barre weersomstandigheden, waardoor ze met een populatie onder de 300 blijven.

De Noordelijke Darwins kikker – endemisch in Chili – is een van de slechts twee kikkers ter wereld die een mondgebroed ondergaan, waarin een kind wordt grootgebracht in de vocale zak van zijn vader. Ondanks dat hij er al minstens 55 miljoen jaar geleden is, is de kikker zo goed als van de aardbodem geveegd – een is sinds 1981 niet meer gezien – grotendeels als gevolg van ontbossing, klimaatverandering verandering, en mogelijk ziekte. Desalniettemin blijft er hoop, volgens de Zoological Society of London, dat er uiteindelijk een kan worden gezien, en dus worden ze nog niet als volledig uitgestorven vermeld.

Bekend als extreem traag – sommigen zeggen misschien “lui” – de pygmee-drietenige luiaard is alleen te vinden op een eiland bij Panama. Bovendien laten ze hun huizen alleen achter in het bladerdak van de bomen om te poepen, een activiteit die ze bijna een week kunnen doen zonder te doen. En als gevolg van veranderingen in de omgeving is de luiaard zelfs nog moeilijker te vinden dan normaal: experts schatten zijn populatie onder de 100 en krimpt.

De Seychelse mantelstaartvleermuis – zo genoemd vanwege zijn lange, vliezige cape-achtige huid, die kan worden verlengd of ingekort voor hulp tijdens vluchten – was ooit gebruikelijk op de Seychellen Eilanden. Door het opruimen van hun leefgebied voor plantages, is hun populatie echter sterk gekrompen, met een aantal van minder dan 100 vandaag.

De kleine Rondo-dwerggalago weegt normaal gesproken slechts ongeveer 60 gram en leeft in de kust van Tanzania. De galago onderscheidt zich door zijn “flessenborstel” -staart en grote, donkere ogen, en heeft zijn populatie aanzienlijk zien afnemen als gevolg van houtkap. Op dit punt blijft hun bevolking ernstig bedreigd en blijft ze onder het niveau dat studie mogelijk maakt. Bovendien zijn ze alleen te vinden in acht “kleine en zeer bedreigde groenblijvende plekken” in Tanzania.

Met een lengte van slechts 2 centimeter zou het je kunnen vergeven worden dat je een dwerggekko niet eens opmerkte als hij op je schoot zat. Desalniettemin bestaat deze inwoner van Colombia al sinds de dinosauriërs, en misschien zelfs in de tijd dat mensen en lemuren voor het laatst een voorouder deelden. Helaas lijkt hun tijd op te zijn, aangezien ze grotendeels uitgestorven lijken te zijn – met alleen afgelegen en zeldzame waarnemingen.

De witvleugelpluisstaart is een klein vogeltje dat slechts 14 tot 15 centimeter lang wordt gemiddeld – dat is alleen te vinden in de hooglandmoerassen van Ethiopië. Helaas, als gevolg van het grazen van vee op hun geboorteland en de afwatering van lokale moerassen, is hun populatie aanzienlijk gedaald ten opzichte van het toch al zeldzame niveau, dat momenteel wordt geschat op ongeveer 700 wereldwijd.

De hirola – zo genoemd vanwege een kleine Somalische gemeenschap die de soort een toevluchtsoord heeft gegeven en beschouwde als een spiritueel wezen – behoort tot de wereld s zeldzaamste antilope. Met kenmerkende donkere klieren onder hun ogen – het lijkt alsof ze slaap nodig hebben – wordt de hirola ook vaak de vierogige antilope genoemd. Hoewel ze ooit veel voorkwamen in Oost-Afrika, hebben droogte, stroperij en verlies van leefgebied hun aantal teruggebracht tot ongeveer 400 – en de bevolking neemt nog steeds snel af.

De El Rincon-beekkikker leeft alleen op een afgelegen plateau in de Argentijnse Patagonië. Het overleeft door in thermisch verwarmde bronnen te blijven om zichzelf te beschermen tegen de temperaturen onder nul op het plateau. Zoals geen verrassing is met een dier waarvan de populatie minder dan vijf vierkante kilometer beslaat, is de El Rincon uiterst zeldzaam. Helaas heeft het bouwen van dammen en de introductie van niet-inheemse soorten in hun wateren het aantal El Rincon sterk verminderd tot niveaus die zelfs onder het normale aantal liggen. Momenteel is het alleen te vinden op een enkel plateau in Argentijns Patagonië.

De Cebu Flowerpecker dankt zijn naam aan het kleurrijke verenkleed dat mannetjes vertonen, waaronder blauw, rood, geel en wit. Hoewel men dacht dat hij in 1990 was uitgestorven als gevolg van de bijna volledige vernietiging van zijn leefgebied, werd de Flowerpecker in 1992 opnieuw gespot. Hoewel het aantal extreem klein blijft – schattingen schatten ze tussen de 60 en 70 leden van de soort in het algemeen – kan de Flowerpecker nog steeds voorkomen. gezocht op het afgelegen eiland Cebu in de Filippijnen.

De monniksrob – die zijn naam ontleent aan een uniforme bruine jas die lijkt op een monnikskleding – werd ooit door de oude Grieken vereerd als een goed voorteken. Nu zijn zij echter degenen die wat geluk kunnen gebruiken, aangezien de commerciële jacht hun bevolking in nood heeft achtergelaten, met slechts ongeveer 250 monniksrobben over de hele wereld Gelukkig zijn er onlangs wetten ingevoerd om de monniksrob te beschermen, maar totdat ze van kracht worden, blijven ze een van de zeldzaamste – en schattigste – c herwerkt.

Inheems in Ecuador, blijft de gestreepte grondkoekoek een beetje een mysterie. Een opvallend kenmerk is echter een blauwe huidband rond de ogen die zowel kan uitzetten als krimpen. Door de ontbossing van Ecuador in de afgelopen decennia is hun prevalentie helaas enorm afgenomen, waardoor het een van de zeldzaamste vogels in de regio is met een populatie tussen 600 en 1.700.

De groottandzaagvis kan tot 1,80 meter lang worden en onderscheidt zich door een snavel die lijkt op een zijwaartse kettingzaag. Hoewel ze wel 30 jaar oud kunnen worden, blijven ze ernstig bedreigd door overbevissing. Vanwege hun extreme zeldzaamheid kunnen er in feite geen definitieve populatieschattingen worden gemaakt. Slechts twee landen in de oostelijke Atlantische Oceaan – waar de zaagvis ooit veel voorkwam – hebben echter bevestigde waarnemingen van de afgelopen tien jaar.

De Chinese reuzensalamander is een van de slechts drie overgebleven soorten reuzensalamander ter wereld.Opgroeien tot bijna twee meter lang – waarvan 60 procent staartlengte – is het geen verrassing dat het een reus wordt genoemd. Helaas wordt de reuzensalamander door watervervuiling en het gebruik ervan als delicatesse in China ernstig met uitsterven bedreigd. Hoewel exacte populatieschattingen niet kunnen worden gemaakt vanwege het extreem beperkte aantal, wordt de reuzensalamander vermeld als “uiterst zeldzaam”, met “weinig overgebleven populaties”. Als je er een ziet, beschouw jezelf dan als een geluksvogel.

De Chacoan pekari ziet eruit als niets dat je eerder hebt gezien – een varkenachtig zoogdier met een lange snuit en een dikke vacht van borstelige vacht. Hoewel lang werd gedacht dat het uitgestorven was, werd in de jaren zeventig een populatie ontdekt in het westen van Paraguay. Toch staat het op de rand van uitsterven vanwege het verlies van leefgebied en invasieve ziekten. Vanaf 2002 waren er naar schatting 3200 pekaris over, maar dat was vóór de massale ontbossing van hun leefgebied – het aantal is nu waarschijnlijk veel lager.

Klik hier om ons te volgen op Instagram om meer verbazingwekkende geheimen over het leven van je beste leven te ontdekken!