Cyclische werkloosheid is de hoofdoorzaak van hoge werkloosheidscijfers. Het wordt veroorzaakt door een neergang in de conjunctuurcyclus. Het maakt deel uit van de natuurlijke stijging en daling van de economische groei die zich in de loop van de tijd voordoet. Cyclische werkloosheid is tijdelijk en hangt af van de duur van de economische krimp die wordt veroorzaakt door een recessie. Een typische recessie duurt ongeveer 18 maanden. Wanneer de conjunctuurcyclus terugkeert in de expansiefase (stijgend naar de piek van de golf), worden werklozen vaak opnieuw aangenomen.
Oorzaken
Wanneer de vraag van de consument naar goederen en diensten daalt , leidt dit tot een vermindering van de productie. Deze vermindering verlaagt de behoefte aan werknemers, wat ontslagen veroorzaakt. Consumenten hebben dan minder te besteden, wat verder leidt tot een verlies aan inkomsten. Dit zorgt er weer voor dat bedrijven meer werknemers ontslaan in pogingen om hun winstmarges.
Tegen de tijd dat de cyclische werkloosheid begint, bevinden economieën zich over het algemeen al in een recessie. Bedrijven wachten doorgaans tot ze ‘zeker weten dat de neergang ernstig genoeg is om ontslagen voordat ze worden geïnitieerd.
Soms is er een aandelenmarkt t crash is de oorzaak van cyclische werkloosheid. Voorbeelden zijn de crash van 1929, de tech-crash van 2000 en de financiële crash van 2008. Een zware marktcrash kan een recessie veroorzaken door paniek te zaaien en het vertrouwen in een economie te verliezen.
Beleggers beginnen over het algemeen te verkopen wanneer de prijzen beginnen te dalen. Deze verkoop leidt ertoe dat kopers en consumenten hun uitgaven verminderen en afwachten hoever de prijzen zullen dalen.
Wanneer dit gebeurt, lijden bedrijven een verlies aan nettowaarde terwijl de aandelenkoersen kelderen. Wanneer de markt duikt, nemen ook de kansen om kapitaal aan te trekken voor groei en expansie. Beleggers verliezen het vertrouwen in de financiële markten – ze beginnen hun bezit te verkopen om verliezen te verzachten, en de aandelenkoersen beginnen te dalen. Consumenten hebben dan de neiging hun aankopen uit te stellen, in afwachting dat het beleggersvertrouwen terugkeert of dat de prijzen blijven dalen.
Deze fase is de krimpende periode van de conjunctuurcyclus. Als het beleggersvertrouwen terugkeert, hervat de economische groei – de periode van expansie – en wordt cyclische werkloosheid vermeden. Als het vertrouwen blijft afnemen, dwingt de verminderde vraag bedrijven om meer werknemers te ontslaan.
Effecten van cyclische werkloosheid
Helaas kan cyclische werkloosheid een zelf worden -tanken neerwaartse spiraal. De nieuwe werklozen hebben een lager besteedbaar inkomen, een lagere vraag en een lagere bedrijfsinkomsten, wat leidt tot nog meer ontslagen.
Zonder tussenkomst gaat deze spiraal door totdat het aanbod is gedaald om te voldoen aan de lagere vraag naar. Helaas kan dit pas gebeuren als de werkloosheid 25% bereikt. Dit hoogtepunt van werkloosheid is wat er gebeurde tijdens de Grote Depressie, die tien jaar duurde. Hoewel er destijds monetair beleid werd gevoerd, was het niet voldoende. Het is algemeen aanvaard dat wat echt een einde maakte aan de depressie, de vraag naar militair materieel en voorraden was toen de Verenigde Staten de Tweede Wereldoorlog ingingen.
Voorbeelden van werkloosheid
Een voorbeeld van cyclische werkloosheid is het verlies van banen in de bouw tijdens de financiële crisis van 2008. Toen de huizencrisis zich ontvouwde, stopten huizenbouwers met het bouwen van nieuwe huizen. Maar liefst 2 miljoen bouwvakkers raakten hun baan kwijt.
Structurele werkloosheid is een wanverhouding tussen de vaardigheden en kennis die nodig zijn in een beroepsbevolking. Een voorbeeld hiervan kan een stad zijn waar een bandenfabriek met een groot personeelsbestand wordt gesloten. Deze werknemers zijn misschien bekwaam in de processen en activiteiten van de fabriek, maar kunnen geen ander werk vinden omdat ze mogelijk niet voldoen aan de personeelsbehoeften van huidige werkgevers.
Iemand kan beginnen cyclisch werkloos zijn, en vervolgens structureel werkloos worden. Tijdens de Grote Recessie schakelden veel fabrieken over op geavanceerde computerapparatuur om machines te laten draaien. Sommige werkgevers hebben werknemers ontslagen en beseften dat er minder werknemers nodig waren. De arbeiders die hun kennis en vaardigheden niet hadden bijgewerkt, werden structureel werkloos. Hun vaardigheden kwamen niet langer overeen met de behoeften van lokale werkgevers.
Om relevant te blijven, moesten werknemers bijgewerkte computer- en technische vaardigheden verwerven, zodat ze de robots konden beheren die de machines besturen waarop ze werkten.
- Structurele werkloosheid wordt toegeschreven aan minder gekwalificeerde arbeidskrachten.
- Wrijvingswerkloosheid is het gevolg van vrijwillige werkloosheid bij het zoeken naar een andere baan.
- Seizoenswerkloosheid treedt op wanneer seizoensarbeiders werkloos zijn en klassieke werkloosheid is wanneer de lonen te hoog zijn en bedrijven het zich niet kunnen veroorloven om ze te betalen.
Het cyclische werkloosheidspercentage vinden
Het cyclische werkloosheidspercentage is het verschil tussen het natuurlijke werkloosheidspercentage ( aan werknemers die komen en gaan of op zoek zijn naar ander werk) en het huidige tarief (het totale aantal werklozen). Het is moeilijk om naar gegevens te kijken en vast te stellen waarom elke persoon werkloos is. Economen hebben drie methoden bedacht om te schatten hoeveel van de gemeten werkloosheid cyclisch is.
De eerste en de meest gebruikelijke methode maakt gebruik van de conjunctuurcyclus. Om deze methode te gebruiken, zoekt u het werkloosheidspercentage op het hoogtepunt van de conjunctuurcyclus. Zoek vervolgens het werkloosheidspercentage bij het dieptepunt. Trek vervolgens de twee af – het verschil is het cyclische werkloosheidspercentage.
Werkloosheidspercentage op het hoogste niveau – Werkloosheidspercentage op het dal = cyclisch werkloosheidspercentage
Ten tweede trekt u de structurele, wrijvings- en seizoenswerkloosheidscijfers af van het totale werkloosheidspercentage om het cyclische werkloosheidspercentage te krijgen.
De derde methode is om de werkloosheidspercentage voor pas afgestudeerden met het totale werkloosheidspercentage. Als het percentage recent afgestudeerden vergelijkbaar is met het algemene percentage, dan zijn de meeste werklozen in het land t is cyclisch. Deze redenering is omdat pas afgestudeerden nieuwe vaardigheden hebben en kunnen verhuizen naar waar de banen ook zijn. Ze hebben een zeer kleine kans op structurele werkloosheid. Met behulp van deze methode ontdekten onderzoekers dat de meeste werkloosheid in 2011 cyclisch was.
Oplossingen
Omdat cyclische werkloosheid uit de hand kan lopen, kan de de federale overheid moet gewoonlijk ingrijpen om het te stoppen. De eerste en gemakkelijkste reactie is met een ruim monetair beleid. De Federal Reserve (de Fed) kan de rente verlagen of andere innovatieve methoden gebruiken om de economie te beïnvloeden.
Door de rente te verlagen worden leningen en creditcardbetalingen goedkoper, wat op zijn beurt , moedigt uitgaven aan en is bedoeld om het vertrouwen van de markt te vergroten. De wetenschap dat de Fed actie onderneemt, kan het vertrouwen herstellen dat nodig is om de totale vraag te stimuleren.
Als dat niet genoeg is, moet de regering een expansief fiscaal beleid voeren. Expansionary beleid duurt langer omdat het Congres moet stemmen voor extra federale uitgaven. Deze uitgaven verhogen het begrotingstekort en wakkeren opnieuw het debat aan over de vraag of belastingverlagingen of -uitgaven effectievere banen scheppen.
Uitbreidend fiscaal beleid is overheidsmaatregelen zoals het verhogen of verlagen van uitgaven en belastingen.
Een derde optie is dat de overheid de werkloosheidsuitkeringen verlengt. Volgens sommige onderzoeken zijn belastingverlagingen minder effectief in het creëren van de vraag die nodig is om cyclische werkloosheid te stoppen.