Creditcard, kleine plastic kaart met een identificatiemiddel, zoals een handtekening of foto, waarmee de persoon die erop wordt vermeld, toestemming geeft om goederen of diensten in rekening te brengen op een rekening, waarvoor de kaarthouder wordt periodiek gefactureerd.
Comstock / Thinkstock
Het gebruik van creditcards is afkomstig uit de Verenigde Staten Staten in de jaren twintig, toen individuele bedrijven, zoals oliemaatschappijen en hotelketens, ze begonnen uit te geven aan klanten voor aankopen bij verkooppunten van bedrijven. De eerste universele creditcard, die bij verschillende gelegenheden kon worden gebruikt, werd in 1950 geïntroduceerd door de Diners Club, Inc. Een andere belangrijke kaart van dit type, bekend als een reis- en entertainmentkaart, werd opgericht door de Amerikanen. Express Company in 1958. Volgens dit systeem brengt de creditcardmaatschappij zijn kaarthouders een jaarlijkse vergoeding in rekening en factureert ze op periodieke basis – meestal maandelijks. Samenwerkende handelaren over de hele wereld betalen servicekosten aan de creditcardmaatschappij in de orde van grootte van 4-7 procent van de totale facturen.
Een latere innovatie was het bankcreditcardsysteem, waarbij de bank de rekening crediteert van de handelaar naarmate de verkoopbonnen worden ontvangen en verzamelt de kosten die aan het einde van de periode aan de kaarthouder moeten worden gefactureerd, die de bank ofwel in toto ofwel in maandelijkse termijnen betaalt met rente of “draagkosten” toegevoegd. Het eerste nationale plan was BankAmericard, begonnen over de gehele staat door de Bank of America in Californië in 1958, met vergunning in andere staten vanaf 1966, en hernoemd tot VISA in 1976-77. Veel banken die met creditcardplannen begonnen op een stadsbrede of regionale basis, sloten zich uiteindelijk aan bij Major plannen van de nationale bank naarmate het aanbod van inbegrepen diensten (maaltijden en accommodatie, evenals aankopen in winkels) werd uitgebreid. Deze ontwikkeling veranderde de aard van persoonlijk krediet, dat niet langer werd beperkt door de locatie. ks stond een persoon toe om creditcardaankopen te doen op nationale en uiteindelijk internationale schaal. Het systeem heeft zich over de hele wereld verspreid. Andere grote bankpassen zijn MasterCard (voorheen bekend als Master Charge in de Verenigde Staten), JCB (in Japan), Discover (voorheen een samenwerking met Novus en voornamelijk uitgegeven in de Verenigde Staten) en Barclaycard (in het Verenigd Koninkrijk, Europa en de Caraïben).
In bankcreditcardsystemen kan de kaarthouder ervoor kiezen om op afbetaling te betalen, in welk geval de bank rente ontvangt over het openstaande saldo. De rente-inkomsten stellen banken in staat om geen jaarlijkse vergoeding aan kaarthouders in rekening te brengen en om deelnemende handelaren lagere servicekosten in rekening te brengen. Een bijkomend voordeel van het systeem is dat handelaren hun betalingen onmiddellijk ontvangen door hun verkoopbrieven bij de bank te deponeren. (Zie ook doorlopend krediet.)
Winkelpassen zijn een derde vorm van creditcard. Het ontbreekt hen aan de brede acceptatie van bankpassen of reis- en entertainmentkaarten, omdat ze alleen worden geaccepteerd door de winkel die ze uitgeeft.
Aan het einde van de 20e eeuw begon het gebruik van creditcards dramatisch toe te nemen, met veel klanten al snel hun inkomsten te boven gaan. Gebruikers die de maandelijkse betalingen op openstaande saldi van hoogrentende kaarten niet konden betalen, werden vervolgens met forse boetes geconfronteerd en raakten al snel in verzuim. De recessie en de stijgende werkloosheid die gepaard gingen met de wereldwijde financiële crisis van 2008-2009, leidden tot een toename van het aantal wanbetalingen doordat consumenten steeds meer op krediet moesten vertrouwen. In april 2009 keurde het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden de Bill of Rights van de creditcardhouders goed, die aanvullende consumentenbescherming zou bieden en de praktijken van de creditcardsector die als oneerlijk of beledigend worden beschouwd, zou beperken of elimineren. Creditcardschulden zijn doorgaans hoger in geïndustrialiseerde landen zoals de Verenigde Staten – het land met de grootste schuldenlast ter wereld – het Verenigd Koninkrijk en Australië. Niet-geïndustrialiseerde landen en landen met strikte faillissementswetten, zoals Duitsland, hebben echter doorgaans een relatief lage creditcardschuld.
Debetkaarten lijken in sommige opzichten op creditcards, bijvoorbeeld qua uiterlijk en functionaliteit . In tegenstelling tot creditcards wordt het bedrag echter onmiddellijk van de bankrekening afgeschreven wanneer een transactie met een betaalpas plaatsvindt.