Consonance

Consonance Definition

Wat is consonance? Hier “is een snelle en eenvoudige definitie:

Consonance is een stijlfiguur waarin hetzelfde medeklinkergeluid binnen een groep woorden wordt herhaald. Een voorbeeld van consonantie is: “Verkeerscijfers, op 4 juli, te zwaar.”

Enkele aanvullende belangrijke details over consonantie:

  • Consonantie treedt op wanneer geluiden, niet letters, worden herhaald. In het bovenstaande voorbeeld is het f-geluid het belangrijkste, niet de verschillende letters (zoals ph ) die worden gebruikt om dat geluid te produceren.
  • Consonance vereist niet dat woorden met dezelfde medeklinkergeluiden direct naast elkaar staan. Consonantie treedt op zolang identieke medeklinkergeluiden relatief dicht bij elkaar zijn.
  • De herhaalde medeklinkergeluiden kunnen overal in de woorden voorkomen – aan de begin, midden of einde, en in beklemtoonde of onbeklemtoonde lettergrepen.

Uitspraak van consonantie

Hier is hoe consonance uit te spreken: kahn-suh-nince

Consonance vs. Assonance

Consonantie is bijna identiek aan een andere stijlfiguur genaamd assonantie, met één cruciaal verschil: consonantie heeft te maken met herhaalde medeklinkergeluiden (dwz niet-klinkergeluiden), terwijl assonantie te maken heeft met herhaalde klinkergeluiden. / p>

  • Consonantie is herhaling van medeklinkergeluiden: “Zach niesde toen hij jazzmuziek hoorde.”
  • Assonantie is herhaling van klinkers: “Hé, wacht! “Geef mij niet de schuld! Nate en James zijn de daders!”

Consonantie versus alliteratie

Alliteratie is, net als consonantie, een stijlfiguur waarbij de herhaling betrokken is van geluiden. Consonantie en alliteratie verschillen echter in twee belangrijke opzichten.

  • Typen herhalende geluiden: consonantie omvat de herhaling van alleen medeklinkergeluiden, terwijl alliteratie de herhaling van ofwel klinkers ofwel medeklinkergeluiden kan inhouden.
  • Positie van herhalende klanken: de herhalende klanken van consonantie kunnen overal in een woord voorkomen, terwijl de herhalende klanken van alliteratie ofwel in de eerste lettergrepen van woorden of in de beklemtoonde lettergrepen van woorden moeten voorkomen.

In praktische termen betekenen deze regels dat consonantie soms een vorm van alliteratie kan zijn, maar dat niet altijd is.

Consonantie die ook alliteratie is

Hier zijn twee voorbeelden van consonantie die ook voorbeelden zijn van alliteratie. In het eerste voorbeeld vindt de consonantie plaats aan het begin van woorden. In de tweede vindt consonantie plaats op de beklemtoonde lettergrepen van woorden (merk op dat de d klinkt in medaillon “en” gedrag “valt op de beklemtoonde lettergrepen.)

  • Be snel terug, Barry! Tot ziens!
  • Heeft Dan een medaillon gekregen? Hij deed zijn plicht! Ach, leid hem naar het podium.

Consonantie die NIET ook alliteratie is

In het onderstaande voorbeeld is consonantie niet ook alliteratie, omdat de herhalende medeklinkergeluiden bijna nooit voorkomen bij de eerste of beklemtoonde lettergrepen (wat vereist is voor alliteratie).

  • Tiffanys beledigende opmerkingen verontrustten Jeffrey en de andere personeelsleden.

Als je dit voorbeeld hardop voorleest naast de voorbeelden die alliteratie zijn, zult u merken dat, hoewel beide herhalende medeklinkergeluiden hebben, de voorbeelden die ook alliteratie zijn een soort ritme hebben dat niet-alliteratieve consonantie ontbreekt.

Consonance en Rhyme

Consonance speelt ook een rol bij rijm. Rijm is de herhaling van identieke geluiden, meestal (maar niet altijd) aan het einde van woorden. Rijmpjes kunnen ofwel herhaalde medeklinkergeluiden of klinkergeluiden zijn (of combinaties van beide). Een rijm kan dus medeklinker zijn, maar niet alle rijmpjes zijn medeklinker. Hier is een voorbeeld van twee verschillende voorbeelden van consonantie die als rijm functioneert:

Er was eens een leraar genaamd Bill
Die zijn theepot op de sill:
De studenten mikten
Met hun pennen, zonder schaamte,
Huilend: “Bill! Het is “je pot die je moet vullen!”

Regels één, twee en vijf eindigen met een “L” -geluid, en regels drie en vier met een “M” -geluid. Beide klankclusters zijn zowel rijmpjes als voorbeelden van consonantie.

Voorbeelden van consonantie

Consonance komt veel voor in alle soorten schrijven, inclusief poëzie en prozaliteratuur, en ook in liederen teksten.

Voorbeelden van consonantie in de literatuur

In zowel poëzie als proza kan consonantie taal een muzikaal element geven en klanken of woorden benadrukken die resoneren met de belangrijkste ideeën of themas van het werk. Wanneer consonantie ook alliteratief is, kan het ook ritme aan de tekst toevoegen.

Walt Whitman, “Song of Myself” (1892)

Dit beroemde gedicht van Walt Whitman is een enorme catalogus van wat hij ziet, hoort en voelt.De medeklinkerherhaling van het s-geluid verhoogt de sonische en specifiek muzikale kwaliteit van het gedicht, zodat het gedicht de activiteit nabootst die het beschrijft: zingen.

Ik vier mezelf, en zing mezelf, / En wat ik veronderstel dat je aanneemt …

Merk op dat, omdat de “s” -geluiden optreden ofwel aan het begin van woorden of in hun beklemtoonde lettergrepen hieronder, dit is ook een voorbeeld van alliteratie.

Shakespeares Hamlet

Gesproken door Hamlet, de Prins van Denemarken, deze regels gebruik consonantie om de taal scherper te maken. De duistere grap die Hamlet maakt is dat zijn moeder incest heeft gepleegd door te trouwen met de broer van zijn vader.

A weinig meer dan verwanten, en minder dan vriendelijk.

Sir Phillip Sidney “s” Sonnet 2 “

Het gebruik van consonantie hieronder geeft de lijnen een groter gevoel van samenhang en zwaartekracht, wat aantoont hoe nijpend de omstandigheden zijn ances worden beschreven. De spreker gelooft echt dat zijn verdriet als een fysieke wond is.

Niet op het eerste gezicht, noch met een gedribbeld schot,
Liefde gaf de wond, die, terwijl ik adem, zal bloeden …

Herman Melvilles Moby-Dick

In deze regel uit hoofdstuk 9 van Moby-Dick, de “s” en ” h “geluiden weerspiegelen de activiteit van de scène – zingen – door het proza muzikaal te maken.

Bijna allemaal zongen ze deze hymne, die hoog opliep rond de gehuil van de storm …

Psalm 23 van de King James Version van de Bijbel

De herhaling van de lastige “th “geluid in deze passage betekent dat het proza in een langzamer tempo beweegt – probeer het gewoon hardop voor te lezen en je zult zien dat de moeilijkheid bij het uitspreken van de medeklinkergeluiden je fysiek vertraagt. Dit weerspiegelt de traagheid en zorg waarmee men door de “vallei van de schaduw des doods” zou kunnen lopen.

Ja, hoewel ik door de vallei van de schaduw van de dood, ik zal geen kwaad vrezen, want gij zijt met mij; uw stok en uw staf, zij troosten mij.

John Miltons Paradise Lost

In deze regels uit boek 1 van Paradise Lost, toont Miltons complexe gebruik van consonantie zijn meesterlijke beheersing van de Engelse taal.

Of Mans eerste ongehoorzaamheid, en de vrucht
Van die verboden boom, wiens sterfelijke smaak
de dood in de wereld bracht, en al ons wee,
Met verlies van Eden, tot een grotere mens
Herstel ons, en herwin de zalige zetel …

Consonance-voorbeelden in muziek

Aangezien consonance een op geluid gebaseerd apparaat is dat taal muzikaal kan laten klinken, zou het geen verrassing moeten zijn dat songwriters gebruiken het de hele tijd in hun muziek.

Woody Guthrie, “The Biggest Thing That Man Had Ever Done”

De Amerikaanse folkmuzikant Woody Guthrie gebruikt consonantie op de “d”, “m” en “b” klinkt om een springerige, humoristische, nieuwe verbeelding van belangrijke gebeurtenissen in de wereldgeschiedenis te creëren.

Ik versloeg de gedurfde Romein, ik versloeg de gedurfde Turk,
Versloeg Neros leger met dertig minuten werk,
Ik vocht tegen de grootste leiders en ik likte ze allemaal ,
En dat was ongeveer het grootste dat de mens ooit had gedaan …

Bob Dylan, “Subterranean Homesick Blues”

Dylans nummer is een begrenzende, springende, vrolijke compositie van geluiden en ideeën, en de consonantie van f en p en t en b-geluiden hieronder toont zijn speelsheid terwijl hij een scène schildert van wat anders zou kunnen lijken op wanhoop en ontheemding.

Maggie komt op de been
Gezicht vol zwart roet
Praten “dat de hitte
Planten in het bed maar …

Jay-Z, “Brooklyn” s Finest “

Hier, de Herhaling van “s” -geluiden bevestigt Jay-Zs beheersing van zijn kunstvorm. Merk op dat het “s” -geluid bij de politie zachter is dan het bijna “z” -geluid in “is” en “Feds”, en dat deze twee geluiden aan elkaar gerelateerd zijn, maar niet identiek.

Kijk naar de stijl en de manier waarop de politie ons bezighoudt
De eerste vraag is: kunnen de Feds ons te pakken krijgen?

Waarom gebruiken schrijvers consonantie?

Consonance wordt gebruikt als een versterking van taal. Deze intensivering vindt op verschillende manieren plaats.

  • Consonantie kan woorden gedenkwaardiger maken. Met name alliteratieve consonantie wordt om precies deze reden heel vaak gebruikt in branding en advertenties (denk aan merknamen als Best Buy, Coca Cola en Dunkin Donuts ).
  • Consonance, zoals assonantie, verhoogt de sonische of “muzikale” kwaliteit van woorden in een groep, waardoor de woorden opvallen voor de lezer. Het moedigt de lezer ook aan om meer tijd te besteden aan het kijken naar, uitpikken en nadenken over die woorden.
  • Omdat consonantie lezers aanmoedigt om meer aandacht aan taal te besteden, kan het tot gevolg hebben dat het leesproces wordt vertraagd en daardoor het leesbegrip wordt versterkt.
  • Consonantie is van bijzonder belang gebruiken voor dichters omdat het herhaalde lezing van een groep woorden aanmoedigt. De regels van dichters bevatten vaak meer betekenis, woordspelingen en stijlfiguren dan een typische proza-regel.
  • Soms kunnen medeklinkerwoorden een speciale resonantie hebben met de betekenis van de regels of zinnen waarin ze Veel van de bovenstaande voorbeelden imiteren, of doen, het ding dat wordt beschreven, in plaats van er simpelweg over te praten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *