Catholic ChurchEdit
Tabernacle in Cathédrale Saint Louis de Versailles
De katholieke kerk houdt vast aan de leer van transsubstantiatie, dat wil zeggen dat Christus “werkelijk aanwezig is, lichaam en bloed, ziel en goddelijkheid”, zij het in de vorm van brood of wijn. Deze aanwezigheid duurt voort na de wijding, zodat zelfs nadat de mis is afgelopen, de eucharistische elementen nog steeds het lichaam en bloed van Christus zijn. Een tabernakel dient als een veilige plaats om het Heilig Sacrament te bewaren om het naar de zieken te dragen die niet kunnen deelnemen aan Mis, of als een focus voor de gebeden van degenen die de kerk bezoeken.
De vernieuwing van de liturgie van de Romeinse ritus na het Tweede Vaticaans Concilie (zie de Mis van Paulus VI) was om het primaat van de kerk te benadrukken. Eucharistieviering zelf, meer dan alleen een middel om de permanente eucharistische aanwezigheid te verschaffen. Het altaar, zo werd besloten, zou “waarlijk het middelpunt moeten zijn waar de aandacht van de hele congregatie van de gelovigen van nature naar uitgaat”. Vóór Vaticanum II was de mis wordt vaak direct voor de tabernakel gevierd. Tegenwoordig staat het altaar voor de viering van de mis meestal op zichzelf, en krijgt de tabernakel zijn eigen, meestal kleinere, altaar of staat het vlakbij op een voetstuk of in zijn eigen aparte c hapel. Dit stelt de gelovigen in staat zich te concentreren op de viering van de eucharistische actie tijdens de mis, maar behoudt een waardigheid van plaats en bevordert gebed en meditatie buiten de mis door het tabernakel een eigen ruimte te geven.
Vóór de jaren zestig was er in sommige bye-altaren in katholieke kerken naast het hoofdaltaar ook een tabernakel.
Dezelfde Instructie stelt dat:
314. In overeenstemming met de structuur van elke kerk en legitieme plaatselijke gebruiken, moet het Allerheiligste Sacrament worden gereserveerd in een tabernakel in een deel van de kerk dat echt nobel, prominent, duidelijk zichtbaar, prachtig versierd en geschikt voor gebed. De ene tabernakel moet onwrikbaar zijn, gemaakt zijn van stevig en onschendbaar materiaal dat niet doorzichtig is, en op zon manier worden vergrendeld dat het gevaar van ontheiliging zo veel mogelijk wordt voorkomen. Bovendien is het passend dat het, voordat het in liturgisch gebruik wordt gebracht, wordt gezegend volgens de ritus die wordt beschreven in het Romeinse ritueel. 315. Het strookt meer met de betekenis van het teken dat de tabernakel waarin de Allerheiligste Eucharistie is gereserveerd, niet op een altaar staat waarop de mis wordt gevierd. Daarom verdient het de voorkeur dat de tabernakel wordt gelokaliseerd, volgens het oordeel van de diocesane bisschop, a. ofwel in het heiligdom, afgezien van het altaar van viering, in een vorm en plaats die geschikter zijn, niet uitgezonderd op een oud altaar dat niet langer voor viering wordt gebruikt; b. of zelfs in een kapel die geschikt is voor de persoonlijke aanbidding en het gebed van de gelovigen en die organisch verbonden is met de kerk en direct zichtbaar is voor de christelijke gelovigen. 316. In overeenstemming met traditioneel gebruik moet vlakbij de tabernakel een speciale lamp, gevoed door olie of was, worden aangestoken om de aanwezigheid van Christus aan te duiden en te eren.
Loofhutten zijn over het algemeen gemaakt van metaal (zoals brons of koper), of soms van zwaar hout. Ze zijn traditioneel bekleed met witte stof (vaak zijde), en zijn altijd veilig afsluitbaar en in het algemeen permanent bevestigd of vastgeschroefd aan hun steun. Sommige loofhutten zijn versluierd als de eucharistie daarin aanwezig is. Deze sluiers zijn vaak van stof en ontwerp vergelijkbaar met de gewaden van de priester (dat wil zeggen, om een harmonie van ontwerp te creëren), en zijn ofwel wit (de kleur van de eucharistie), goud (wat in de plaats kan komen van wit), of van violet, groen of rood, afhankelijk van de liturgische kleur van de dag of het seizoen.
Oosters-katholieke en orthodoxe kerken Bewerken
Gereserveerd sacrament Bewerken
Het altaar op Golgotha in de Kerk van het Heilig Graf, Jeruzalem. In het midden is een orthodoxe tabernakel.
In de oosters-orthodoxe kerk worden de heilige mysteriën (gereserveerd sacrament) bewaard in een tabernakel (Grieks: αρτοφοριον artophorion) of ark (Slavisch: ковчег kovchég) te allen tijde op het altaar. Het tabernakel is normaal gesproken van goud vervaardigd. , zilver of hout en uitbundig versierd. Het heeft vaak de vorm van een miniatuurkerkgebouw en heeft meestal een kruis erop. Het kan worden geopend met kleine deurtjes of een lade die uit. Sommige kerken houden het tabernakel onder een glazen koepel om het (en de heilige mysteriën) te beschermen tegen stof en veranderingen in vochtigheid.
De ark of kerktabernakel voor een Russisch-orthodoxe kerk (Dormition-kathedraal in het Kremlin van Moskou)
De orthodoxen hebben geen concept van eucharistische aanbidding als een devotie gescheiden van de receptie van de heilige communie.Maar de heilige mysteriën worden met het grootste respect behandeld, omdat ze geloven in de werkelijke aanwezigheid van het lichaam en bloed van Christus. De geestelijkheid moet bekleed worden wanneer ze de heilige mysteriën behandelen. Tijdens de liturgie van de presanctified geschenken (waarbij de communie wordt ontvangen van het gereserveerde sacrament), wanneer de gewijde heilige mysteriën naar buiten worden gebracht tijdens de grote ingang, werpt iedereen zich volledig neer – zelfs de chanters stoppen met zingen en werpen zich neer terwijl de ingang wordt gedaan in stilte.
Wanneer orthodoxe christenen de heilige communie ontvangen, ontvangen ze altijd in beide soorten: het lichaam en het bloed van Christus. Dit omvat ook de communie bij de zieken. Daarom zijn beide gereserveerd in de tabernakel. Elk jaar worden op Witte Donderdag de gereserveerde mysteriën vernieuwd. De priester zal voor die liturgie een extra Lam (gastheer) afsnijden en na de wijding, net voordat de geestelijkheid de communie ontvangt, zal de priester het extra Lam nemen en er voorzichtig een beetje van het Bloed van Christus overheen gieten. Dit Lam zal dan in zeer kleine porties worden gesneden, grondig worden gedroogd en in de tabernakel worden geplaatst. De diaken (of priester, als er geen diaken is) zal alles wat er overblijft van het gereserveerde sacrament van het voorgaande jaar consumeren wanneer hij de wassingen uitvoert.
Typisch wordt een heiligdomlamp in het heilige gehouden ( heiligdom) wanneer de mysteriën gereserveerd zijn. Dit kan een afzonderlijke lamp zijn die aan het plafond hangt, of het kan de toplamp zijn van de zevenarmige kandelaar die ofwel op of erachter op de heilige tafel staat.
Communie voor de zieken Bewerken
Kleine tabernakel voor de communie van de zieken. Bovenaan is een doos voor de gereserveerde mysteriën (gereserveerd sacrament), onderaan is een kleine kelk, achterin is een kleine communie-lepel met een kruis op het handvat (Kiev-Pecherski Lavra)
Een klein bakje, een pyx genaamd, wordt gebruikt om de communie met de zieken mee te nemen. Hoewel de ontwerpen kunnen verschillen, bestaat dit vaak uit een metalen doosje waaraan een ketting is bevestigd, zodat het om de nek kan worden gehangen. alle compartimenten. Een compartiment bevat een kleine doos met een nauwsluitend deksel waarin enkele van de gereserveerde heilige mysteriën zullen worden geplaatst. Er is ook plaats voor een heel kleine kelk, net genoeg voor een kleine hoeveelheid wijn en een deeltje van de gereserveerde mysteriën. Er zal een flesje zijn voor gewone wijn (niet gewijd) die wordt gebruikt om het deeltje zacht te maken voordat het wordt geconsumeerd, een klein pincet waarmee de priester een deeltje van de mysteriën uit de doos haalt om het in de kelk te plaatsen zonder het aan te raken, en tenslotte een kleine communie-lepel om de heilige communie uit te dienen. Deze kit voor ziekenoproepen wordt normaal gesproken op de heilige tafel bewaard, of soms op de tafel van de oblatie.
In plaats van een kit zoals hierboven beschreven te gebruiken, kan een priester een kleine kelk gebruiken met een nauwsluitende deksel. Hij schenkt een beetje wijn in de kelk, plaatst een deeltje van de gereserveerde mysteries in de wijn en bevestigt het deksel. Hij zal de kelk en een communie-lepel nemen om de heilige communie aan de zieken te geven.
Vooraf ingestelde geschenken Bewerken
Een kleinere tabernakel, ook wel een pyx genoemd, wordt gebruikt tijdens de vastentijd. Dit is meestal een rechthoekige, vergulde doos, vaak met een kruis erop, met een scharnierend deksel. Op zondag tijdens de Grote Vastentijd zal de priester extra lammeren wijden (op dezelfde manier als op Witte Donderdag), voor gebruik tijdens de Presanctified Liturgie. Deze lammeren zullen in de pyx op de heilige tafel worden gehouden, of soms op de prothese (tafel van de oblatie).
Lutheran ChurchesEdit
Een tabernakel in de Mikael Agricola Lutheran Church in Helsinki, afgewisseld met een koorlamp en een notitie over de werkelijke aanwezigheid.
Reservering van het heilig sacrament is toegestaan in de Lutherse Kerken, hoewel niet voor eucharistische aanbidding. In lutherse parochies die sacramenteel reservaat beoefenen, wordt een koorlamp bij de tabernakel of aumbry bewaard.
De Evangelisch-Katholieke Kerk, een Lutherse denominatie van evangelisch-katholiek kerkerschap gevestigd in Noord-Amerika, leerde:
De Evangelisch Katholieke Kerk, samen met de hele Katholieke Kerk, bevestigt dat er een correct gebruik is van het voorbehoud van het Heilig Sacrament wanneer het wordt gegeven aan de zieken, de stervenden of als een indicatie van intercommunie. Het gebruik ervan in deze tijden is in feite een zeer heilzaam getuigenis van de eenheid van Het Lichaam van Christus. Ze bevestigt de geschiktheid van eucharistische devoties binnen de viering van de goddelijke liturgie en ze ontkent persoonlijke devoties met betrekking tot het gereserveerde sacrament niet. … Dit mysterie van de heilige eucharistie wordt werkelijkheid door het Woord van God, geheiligd door de aanroeping van de Heilige Geest en vervolmaakt door de aanwezigheid van het ding dat wordt aangeduid (d.w.z., het lichaam en bloed van Jezus). Dit gaat noodzakelijkerwijs vooraf aan het gebruik ervan, zoals Dr. Luther getuigt. Voordat het wordt gebruikt na de wijding in de mis, tijdens het gebruik en na het gebruik ervan, en wat in de Loofhutten is gereserveerd voor de communicatie met degenen die ziek zijn of op het punt staan te sterven, is het in alle opzichten het ware lichaam en bloed van Onze Heer Jezus Christus. “In, met en onder” de vorm van brood en wijn, ontvangen de gelovigen werkelijk het heilige lichaam en het kostbaarste bloed van Jezus, onze God en Verlosser! (Vide: WA, Tischreden, 5, 55.)
Anglicaanse en bisschoppelijke kerken Bewerken
Slechts enkele Anglicaanse parochies van Anglo-katholieke kerkmanschap gebruikt tabernakels, ofwel bevestigd op het altaar, erachter of erboven geplaatst, of aan één kant. Net als in katholieke kerken wordt de aanwezigheid van het gereserveerde sacrament aangegeven door een “aanwezigheidslamp” – een vlam op olie- of wasbasis in een helder glazen vat dat dicht bij de tabernakel is geplaatst. Normaal gesproken worden alleen ciboria en het Heilig Sacrament in de tabernakel geplaatst, hoewel het niet ongebruikelijk is dat de wijn of gewijde oliën daar ook worden geplaatst. Wanneer de tabernakel leeg is, is het gebruikelijk om deze open te laten, zodat de gelovigen niet per ongeluk een daad van toewijding verrichten (zoals buigen of knielen). Loofhutten zijn gewoonlijk bekleed met, zo niet gemaakt van, cederhout, waarvan de aromatische eigenschappen het leven van insecten ontmoedigen.
E. J. Bicknell schrijft in A Theological Introduction to the Thirty-Nine Articles: “Volgens het eerste Prayer-Book van Edward VI kunnen de zieken op dezelfde dag worden gecommuniceerd met het gereserveerde sacrament als een viering in de kerk.” Artikel XXVIII – Van het Avondmaal des Heren in het Anglicanisme s 39 artikelen en Artikel XVIII – Van het Avondmaal des Heren in de Methodistische artikelen van religie stellen dat Het Sacrament van het Avondmaal des Heren niet door Christus verordening was gereserveerd, rondgedragen, opgetild of aanbeden. ” Eerwaarde Jonathan A. Mitchican, oprichter van The Conciliar Anglican, schrijft dat dit artikel “deze praktijken niet expliciet verbiedt, maar wel een waarschuwing geeft door erop te wijzen dat geen van hen bijbels is”. Als zodanig werd het gereserveerde sacrament gebruikt door Anglicaanse priesters die deze opvattingen hadden om de communie te geven aan personen die door ziekte niet naar de kerk konden gaan. Echter, in 1885 oordeelde het Hogerhuis van de Convocatie tegen deze praktijk door te verklaren dat “de praktijk van het reserveren in strijd is met de wijze en zorgvuldig herziene Orde van de Kerk van Engeland”.
Onder de Anglicanen die zich identificeren als ” Anglo-katholieken, de protestantse reformatie wordt vaak beschouwd als een episode in de kerkgeschiedenis die hun geloof niet langer als anglicanen definieert. Na de Oxford-beweging werd reservatie gemeengoed in grote delen van de anglicaanse gemeenschap, en sommige parochies verrichten ook diensten van plechtige zegening en / of andere vormen van eucharistische aanbidding.
Het Anglo-katholieke handboek van riten en ceremonies Ritual Notes beschreef tabernakels als in het algemeen gemaakt van hout (ze konden echter van goud, zilver of zelfs ijzer zijn; als ze van ijzer waren, zou dit moeten worden ingesloten in verguld hout, smeedmetaal of gesneden steen). Als het materiaal van metaal is, moet er een binnenvoering zijn van populieren- of cederhout en in ieder geval ook een voering van witte zijde of een stof van goud of zilver. De tabernakel moet stevig worden bevestigd aan het altaar of de gradine (plank), maar weg van de muur, zodat het conopaeum (een sluier dat wordt gebruikt om het te bedekken wanneer het het heilige sacrament bevat) het volledig kan omringen. De sluier kan wit zijn of variëren in liturgische kleur. Er kan een tweede tabernakel zijn, maar niet meer in dezelfde kerk, maar als dat zo is, zou er altijd maar één moeten worden gebruikt. Een lamp moet vlakbij blijven branden als de tabernakel in gebruik is.