Brekingsfouten en refractie: hoe het oog ziet

Wazig zien – meestal veroorzaakt door refractieafwijkingen – is de belangrijkste reden waarom iemand de hulp van een oogarts zoekt.

Maar wat betekent het werkelijk als ons wordt verteld dat ons zicht wazig is omdat we een brekingsfout hebben?

We zien de wereld om ons heen vanwege de manier waarop onze ogen licht buigen (refractie). Brekingsfouten zijn optische onvolkomenheden die ervoor zorgen dat het oog het licht niet goed kan focussen, waardoor wazig zicht ontstaat.

De belangrijkste refractieafwijkingen zijn bijziendheid, verziendheid en astigmatisme.

Refractieafwijkingen kunnen meestal worden gecorrigeerd met brillen of contactlenzen, of ze kunnen permanent worden behandeld met LASIK en andere oogcorrectiechirurgie (ook wel refractieve chirurgie genoemd).

VIND EEN ARTS: Heeft u een refractiefout? Zoek een oogarts bij u in de buurtlaat je ogen nakijken.

Hoe licht door het oog reist

Om te kunnen zien, hebben we licht nodig. Hoewel we niet alle verschillende eigenschappen van licht volledig begrijpen, hebben we wel een idee van hoe licht reist.

Een lichtstraal kan worden afgebogen, gereflecteerd, gebogen of geabsorbeerd , afhankelijk van de verschillende stoffen die het tegenkomt.

Wanneer licht bijvoorbeeld door water of een lens reist, wordt het pad gebogen of gebroken. Bepaalde oogstructuren hebben brekende eigenschappen die vergelijkbaar zijn met water of lenzen en kunnen licht buigen stralen in een nauwkeurig focuspunt dat essentieel is voor een scherp zicht.

De meeste breking in het oog treedt op wanneer lichtstralen door het gebogen, heldere vooroppervlak van het oog (hoornvlies) gaan. De natuurlijke lens van het oog buigt lichtstralen. Zelfs de traanfilm op het oogoppervlak en de vloeistoffen in het oog (kamerwater en glasvocht) hebben een zekere mate van brekingsvermogen.

Hoe het oog ziet

Het proces van het zicht begint wanneer lichtstralen die door objecten reflecteren en door het optische systeem van het oog reizen, worden gebroken en gefocust op een scherp punt.

Voor goed zicht moet dit focuspunt zich op het netvlies bevinden. retina is het weefsel dat de binnenkant van de achterkant van het oog bekleedt, waar lichtgevoelige cellen (fotoreceptoren) beelden vastleggen op vrijwel dezelfde manier als film in een camera dat doet bij blootstelling aan licht.

Deze beelden worden vervolgens door de oogzenuw van het oog naar de hersenen gestuurd voor interpretatie.

Net zoals het diafragma van een camera (het diafragma genoemd) wordt gebruikt om de hoeveelheid licht aan te passen die nodig is om film in de Op de juiste manier verwijdt of vernauwt de pupil van het oog om de hoeveelheid licht die het netvlies bereikt te beheersen.

In donkere omstandigheden wordt de pupil breder. In heldere omstandigheden vernauwt de pupil zich.

Oorzaken van refractieafwijkingen

Het vermogen van het oog om licht scherp te breken of scherp te stellen op het netvlies is voornamelijk gebaseerd op drie kenmerken van de ooganatomie: 1 ) de totale lengte van het oog, 2) de kromming van het hoornvlies en 3) de kromming van de lens in het oog.

• Ooglengte. Als het oog te lang is, licht wordt gefocust voordat het het netvlies bereikt, waardoor bijziendheid ontstaat. Als het oog te kort is, wordt het licht niet gefocust tegen de tijd dat het het netvlies bereikt. Dit veroorzaakt verziendheid of hypermetropie.

• Kromming van het hoornvlies. Als het hoornvlies niet perfect bolvormig is, wordt het beeld gebroken of onregelmatig gefocust om een aandoening te creëren die astigmatisme wordt genoemd. Een persoon kan bijziend of verziend zijn met of zonder astigmatisme.

• Kromming van de lens Als de lens te steil gekromd is in verhouding tot de lengte van het oog en de kromming van het hoornvlies, veroorzaakt dit bijziendheid.Als de lens te plat is, is het resultaat verziendheid.

Meer obscure zichtfouten, bekend als aberraties van hogere orde, houden ook verband met gebreken in de manier waarop lichtstralen zijn gebroken als ze door het optische systeem van het oog gaan.

Dit soort zichtfouten, die problemen kunnen veroorzaken zoals een slechte contrastgevoeligheid, worden gedetecteerd door middel van een nieuwe technologie die bekend staat als golffrontanalyse.

Detectie en behandeling van refractieafwijkingen

Uw oogarts bepaalt het type en de mate van refractieafwijking die u heeft door een test uit te voeren die refractie wordt genoemd.

Dit kan worden gedaan met een geautomatiseerd instrument (automatische refractie) of met een mechanisch instrument genaamd phoropter waarmee uw oogarts u één lens per keer kan laten zien (handmatige refractie).

Vaak wordt een automatische refractie uitgevoerd door een lid van het personeel van de dokter, en vervolgens zal de oogarts de resultaten verfijnen en verifiëren met een handmatige refractie.

Uw refractie m Laat zien dat u meer dan één type brekingsfout heeft. Uw wazig zien kan bijvoorbeeld het gevolg zijn van zowel bijziendheid als astigmatisme.

Uw oogarts zal de resultaten van uw refractie gebruiken om uw brilrecept te bepalen.

Een refractie geeft echter niet voldoende informatie om een recept voor contactlenzen te schrijven, waarvoor een contactlensaanpassing vereist is.

Brillenglazen en contactlenzen zijn vervaardigd met precieze rondingen om te breken licht in de mate die nodig is om brekingsfouten te compenseren en licht scherp te stellen op het netvlies.

Visiecorrectieoperaties zoals LASIK hebben tot doel brekingsfouten te corrigeren door de vorm van het hoornvlies te veranderen, zodat licht stralen worden gebogen naar een nauwkeuriger focuspunt op het netvlies.

Ga naar een oogarts

De enige manier om zeker te weten of u zo duidelijk mogelijk ziet, is door naar een oogarts te gaan. Klik hier om een oogarts bij u in de buurt te vinden.

Pagina bijgewerkt in juni 2019