Tussenliggende filamenten en microtubuli
Microtubuli maken deel uit van het cytoskelet van de cel en helpen de cel compressie te weerstaan, blaasjes te verplaatsen en chromosomen te scheiden bij mitose.
Leerdoelen
Beschrijf de rol van microtubuli als onderdeel van het cytoskelet van de cel
Belangrijkste afhaalmaaltijden
Belangrijkste punten
- Microtubuli helpen de cel compressie te weerstaan, bieden een spoor waarlangs blaasjes door de cel kunnen bewegen, en zijn de componenten van cilia en flagella.
- Cilia en flagella zijn haarachtige structuren die helpen bij de voortbeweging in sommige cellen, evenals verschillende structuren omlijnen om deeltjes op te vangen.
- De structuren van cilia en flagella zijn een 9 + 2 array, wat betekent dat een ring van negen microtubuli wordt omgeven door nog twee microtubuli.
- Microtubuli hechten zich tijdens de celdeling aan gerepliceerde chromosomen en trekken ze uit elkaar naar tegenoverliggende uiteinden van de pool, een de cel laten delen met een complete set chromosomen in elke dochtercel.
Sleutelbegrippen
- microtubule: kleine buisjes gemaakt van proteïne en gevonden in cellen ; deel van het cytoskelet
- flagellum: een flagellum is een wimperachtig aanhangsel dat uit het cellichaam van bepaalde prokaryote en eukaryote cellen steekt
- cytoskelet: een cellulaire structuur zoals een skelet, bevat binnen het cytoplasma.
Microtubuli
Zoals hun naam al aangeeft, zijn microtubuli kleine holle buisjes. Microtubuli, samen met microfilamenten en tussenliggende filamenten, vallen onder de klasse van organellen die bekend staat als het cytoskelet. Het cytoskelet is het raamwerk van de cel dat de structurele ondersteunende component vormt. Microtubuli zijn het grootste element van het cytoskelet. De wanden van de microtubulus zijn gemaakt van gepolymeriseerde dimeren van α-tubuline en β-tubuline, twee bolvormige eiwitten. Met een diameter van ongeveer 25 nm zijn microtubuli de breedste componenten van het cytoskelet. Ze helpen de cel compressie te weerstaan, bieden een spoor waarlangs blaasjes door de cel bewegen en trekken gerepliceerde chromosomen naar tegenoverliggende uiteinden van een delende cel. Net als microfilamenten kunnen microtubuli snel oplossen en hervormen.
Structuur van micrtubuli: microtubuli zijn hol , met wanden bestaande uit 13 gepolymeriseerde dimeren van α-tubuline en β-tubuline (afbeelding rechts). De linker afbeelding toont de moleculaire structuur van de buis.
Microtubuli zijn ook de structurele elementen van flagella, cilia en centriolen (de laatste zijn de twee loodrechte lichamen van het centrosoom ). In dierlijke cellen is het centrosoom het microtubulus-organiserende centrum. In eukaryote cellen verschillen flagella en cilia structureel behoorlijk van hun tegenhangers in prokaryoten.
Gekleurde keratine intermediaire filamenten: Keratine cytoskelet intermediaire filamenten zijn geconcentreerd rond de rand van de cellen en versmelten met het oppervlaktemembraan. Dit netwerk van intermediaire filamenten van cel tot cel houdt weefsels bij elkaar zoals huid.
Intermediate filaments
Intermediate filaments (IFs) zijn cytoskeletcomponenten die worden aangetroffen in dieren cellen. Ze zijn samengesteld uit een familie van verwante eiwitten die gemeenschappelijke structurele en sequentiekenmerken delen. Tussenliggende filamenten hebben een gemiddelde diameter van 10 nanometer, wat tussen die van 7 nm actine (microfilamenten) en die van 25 nm microtubuli ligt, hoewel ze aanvankelijk werden aangeduid als tussenproduct omdat hun gemiddelde diameter tussen die van smallere microfilamenten (actine) ligt en bredere myosinefilamenten die in spiercellen worden aangetroffen. Tussenliggende filamenten dragen bij aan cellulaire structurele elementen en zijn vaak cruciaal om weefsels zoals huid bij elkaar te houden.
Flagella en Cilia
Flagella (singular = flagellum) zijn lange, haarachtige structuren die zich uitstrekken van het plasmamembraan en worden gebruikt om een hele cel te verplaatsen (bijvoorbeeld sperma, Euglena). Indien aanwezig heeft de cel slechts één flagellum of enkele flagellen. Wanneer er echter trilharen (enkelvoud = cilium) aanwezig zijn, strekken veel ervan zich uit langs het gehele oppervlak van het plasmamembraan. Het zijn korte, haarachtige structuren die worden gebruikt om hele cellen (zoals paramecia) of stoffen langs het buitenoppervlak van de cel te verplaatsen (bijvoorbeeld de trilharen van cellen langs de eileiders die de eicel naar de baarmoeder verplaatsen, of cilia langs de cellen van de luchtwegen die deeltjes vasthouden en naar uw neusgaten verplaatsen).
Ondanks hun verschillen in lengte en aantal delen flagella en cilia een gemeenschappelijke structurele rangschikking van microtubuli, een zogenaamde “9 + 2 array. ” Dit is een toepasselijke naam omdat een enkel flagellum of cilium is gemaakt van een ring van negen microtubuli-doubletten die een enkel microtubulus-doublet in het midden omringen.
Microtubuli zijn de structurele component van flagella: deze transmissie-elektronenmicrofoto van twee flagella-shows de 9 + 2 reeks microtubuli: negen microtubuli-doubletten omringen een enkel microtubulus-doublet.