Blaasstenen ontstaan wanneer mineralen in de urine samenklonteren tot een gemineraliseerde massa – dierenartsen noemen dit een uroliet. Bij honden zijn de twee meest voorkomende soorten blaasstenen bij honden struvietstenen en calciumoxalaatstenen. Lees verder om belangrijke informatie te leren over deze stenen en over blaasstenen bij honden in het algemeen.
Tekenen van blaasstenen bij honden
Honden met blaasstenen kunnen tekenen vertonen die verband houden met een lagere urinewegaandoeningen, of ze vertonen mogelijk helemaal geen symptomen. Tekenen dat uw hond mogelijk een blaassteen heeft, zijn onder meer:
- Inspannen om te plassen
- Bloederige of verkleurde urine
- Prikkelende urine
- Vaker moeten plassen dan normaal
- Ongelukken in huis hebben
- Meer dan normaal hun genitale gebied likken
- Minder energie hebben of een verminderde eetlust
- Braken
Diagnose van blaasstenen
Dierenartsen kunnen de meeste blaasstenen bij honden identificeren door middel van een röntgenfoto of een abdominale echografie. Uw dierenarts zal waarschijnlijk ook urine willen indienen voor analyse en kweek voor bacteriën. Omdat tumoren en infecties dezelfde klinische symptomen kunnen veroorzaken als blaasstenen, is het belangrijk om alle testaanbevelingen van uw dierenarts op te volgen.
Struvietstenen
Wat zijn struvietstenen bij honden ?
Struvietstenen zijn een van de meest voorkomende soorten blaasstenen bij honden. Struviet is een harde minerale afzetting die in de urine wordt gevormd wanneer magnesium en fosfaat aan elkaar kleven. Op zichzelf komen struvietkristallen in de urine relatief vaak voor en vormen ze mogelijk geen probleem. Bij honden worden struvietstenen gewoonlijk gevormd in urine die is geïnfecteerd met ammoniumproducerende bacteriën. Dit verhoogt de pH van de urine, waardoor de struvietkristallen samenklonteren en een steen vormen.
Risicofactoren
Volgens het Veterinary Information Network is 85% van de honden met struvietstenen vrouwelijk en is de gemiddelde leeftijd van een aangetaste hond 2,9 jaar oud.
Shih tzus, miniatuurschnauzers, Yorkshire terrier, Labrador retrievers en teckels lijken een verhoogd risico te lopen om struvietstenen te vormen. Bij honden worden deze stenen ook het vaakst geassocieerd met een lagere urineweginfectie.
Behandeling van struvietstenen
Volgens het American College of Veterinary Internal Medicine (ACVIM) zal uw dierenarts waarschijnlijk voorstellen om de struvietstenen via de voeding op te lossen – met andere woorden, zij zullen aanbevelen om een voedingsmiddel te voeren dat is samengesteld om deze stenen te helpen oplossen. Vraag uw dierenarts of een therapeutisch voedingsmiddel zoals Hills Prescription D iet is een goede optie voor uw hond. Als de steen verband houdt met een urineweginfectie, kan uw dierenarts ook antibiotica voorschrijven.
Een mogelijke theorie die uw dierenarts kan aanbevelen, is een procedure die lithotripsie wordt genoemd, een procedure waarbij geluidsgolven worden gebruikt om de stenen op te breken. .
De laatste mogelijke vorm van behandeling is door middel van chirurgische verwijdering van de stenen. Omdat het veel invasiever is, zou dit vaak de laatste behandelingskuur moeten zijn, tenzij er een hoog risico is op urinewegobstructie die de gezondheid van uw hond in de nabije toekomst in gevaar kan brengen.
Oxalaatstenen
Wat zijn calciumoxalaatstenen bij honden?
Hoewel een hogere urine-pH de vorming van struvietstenen bevordert, heeft de pH van de urine van uw hond minder effect op de vorming van calciumoxalaatstenen. In plaats daarvan ontstaan calciumoxalaatstenen wanneer urine oververzadigd is met calcium en oxalaat.
Risicofactoren
Volgens een studie in The Canadian Veterinary Journal, calciumoxalaatstenen – in tegenstelling tot struvietstenen – komen vaker voor bij reuen dan bij vrouwelijke honden. Oudere honden hebben ook meer kans om getroffen te worden. Volgens de Canadian Veterinary Journal-studie was de gemiddelde hond met calciumoxalaatstenen 9,3 jaar oud. En hoewel de meeste rassen kunnen worden aangetast, lopen Keeshonds, Norwich Terriers, Norfolk Terriers en Pomeranians een verhoogd risico. Onlangs werd een genetisch defect dat honden vatbaar maakt voor calciumoxalaat geïdentificeerd door de Universiteit van Minnesota en er is een genetische test beschikbaar voor Engelse buldoggen. Ze hebben ook de mutatie geïdentificeerd in de American Staffordshire terrier, border collie, Boston terrier, bullmastiff, Havanezer, rottweiler en Staffordshire bull terrier.
Calciumoxalaatstenen kunnen zich vormen in steriele urine en worden meestal niet geassocieerd. met een lagere urineweginfectie.
Behandeling van calciumoxalaatstenen
In tegenstelling tot struvietstenen kunnen calciumoxalaatstenen niet met voeding worden opgelost. In plaats daarvan kunnen ze worden verwijderd via een operatie, of de niet-chirurgische procedures lithotripsie of urohydropulsie ledigen. Het is altijd een goed idee om stenen in te dienen voor analyse, aangezien sommige honden meerdere soorten blaasstenen tegelijk kunnen vormen.
De rol van voeding bij het behandelen en helpen voorkomen van blaasstenen
Zodra de stenen uit de urinewegen van uw hond zijn, spelen voeding en waterconsumptie een belangrijke rol bij het voorkomen ervan van terugkomen.
Omdat kristallen en stenen zich minder snel vormen in verdunde urine, is het cruciaal om zowel de hoeveelheid water die uw hond drinkt te verhogen als voer te geven dat de hoeveelheid mineralen in de urine vermindert. de urine van uw hond. U kunt de wateropname van uw pup verhogen door hun voer met water te bevochtigen, ze blikvoer te geven, hun water op smaak te brengen met natriumarme kippen- of runderbouillon of hun water in een hondenfontein te gieten.
Bovendien Hieraan kunt u uw hond ook voer geven dat speciaal is samengesteld om het risico op steenvorming te verminderen. Hills Prescription Diet bevat bijvoorbeeld complete en uitgebalanceerde therapeutische hondenvoeding die hoogwaardige voeding biedt en tegelijkertijd het risico op calciumoxalaat en struvietkristalvorming vermindert door de hoeveelheid mineralen in de urine van uw hond te verminderen. Voedingsmiddelen die het risico op blaasstenen zijn er in zowel ingeblikte als droge vorm.
Zelfs als uw hond blaasstenen ontwikkelt, zijn er stappen die u kunt nemen om het risico op herhaling te verkleinen of om de tijd tussen recidieven te verlengen. Uw dierenarts kan u aanbevelen een röntgenfoto om uw hond één of twee keer per jaar te controleren, zodat als er nieuwe stenen ontstaan, deze op niet-chirurgische wijze kunnen worden verwijderd. U en uw dierenarts zullen als een team samenwerken om de beste manieren te bepalen om uw hond te behandelen en te controleren. hond.
Overweeg ook om het Urolith Center van de Universiteit van Minnesota te bezoeken voor aanvullende mogelijke behandelingsopties. Als u vragen of opmerkingen heeft over blaasstenen bij uw hond, aarzel dan niet om uw dierenarts om advies te vragen – zij zijn uw beste bron voor advies over de gezondheid van uw huisdier!