Toen kwam Petrus naar hem toe en zei tegen hem: “Heer, hoe vaak zal mijn broer tegen mij zondigen, en ik vergeef hem Maar liefst zeven keer?
Jezus zei tegen hem: Ik zeg je niet zeven keer, maar zeventig keer zeven.
– Mattheüs 18: 21-22 van de Revised Standard Version

Deze zelfde woorden zijn te vinden in de King James-versie, de Phillips Modern English-versie, The Living Bible, de New English Bible en vele andere vertalingen.

Maar in The Jerusalem Bible, de Augsburg Study Bible New Revised Standard Version, en verschillende andere modernere vertalingen, leest Mattheüs 18:22: Jezus antwoordde: “Niet zeven, zeg ik je, maar zevenenzeventig keer. “

Iemand heeft de wiskunde veranderd. In de oudere vertalingen was Jezus antwoord 70 x 7 of 490 keer, maar de nieuwere vertalingen veranderden zijn antwoord in 77 keer. Natuurlijk bedoelde Jezus niet dat we na 490 keer of zelfs 77 keer moeten ophouden met vergeven – hij bedoelde dat er geen grenzen zouden mogen zijn aan onze vergeving. In The Interpreters Bible worden beide getallen genoemd, maar het noemt dit hemelse rekenkunde – we moeten de wiskunde in ons hart doen. Het is eerder een probleem bij het gedrag dan bij het rekenen.
De rabbijnen zeiden dat drie pardons voldoende waren. Peter stelde grootmoedigheid voor, en stelde daarom zeven voor. Maar Jezus stond erop dat er geen grenzen aan vergeving mochten zijn.

Lucas 17: 4 noemt dit gesprek ook met de zeven tijden.
Lucas 17: 5 vertelt ons dat toen de discipelen deze eis van Jezus voor onbeperkte vergeving hoorden, ze uitriepen: “Vergroot ons geloof!”