Bezuinigingsmaatregelen, werken ze, met voorbeelden

Bezuinigingsmaatregelen zijn verlagingen van de overheidsuitgaven, verhoging van de belastinginkomsten of beide. Deze harde maatregelen worden genomen om de begrotingstekorten te verlagen en een schuldencrisis te voorkomen.

Het is onwaarschijnlijk dat regeringen bezuinigingsmaatregelen zullen nemen, tenzij ze daartoe gedwongen worden door de obligatiehouders of andere geldschieters. Deze maatregelen werken als een samentrekkend fiscaal beleid. Ze vertragen de economische groei. Dat maakt het nog moeilijker om de inkomsten te verwerven die nodig zijn om de staatsschuld af te betalen.

Bezuinigingsmaatregelen vereisen wijzigingen in overheidsprogrammas. Ze:

• Beperk de voorwaarden van werkloosheidsuitkeringen.
• Verleng de leeftijd om in aanmerking te komen voor uitkeringen bij pensionering en gezondheidszorg.
• Verlaag de lonen, voordelen en uren van overheidsmedewerkers.
• Verlaag de programmas voor de armen.

Bezuinigingsmaatregelen omvatten ook belastinghervormingen. Ze:

• verhogen de inkomstenbelasting, vooral voor de rijken.
• Ze richten zich op belastingfraude en belastingontduiking.
• Privatisering van overheidsbedrijven. Dit zijn bedrijfstakken die van vitaal belang worden geacht voor het belang van de staat. Ze omvatten nutsvoorzieningen, transport en telecommunicatie. Door ze te verkopen, worden inkomsten gegenereerd om schulden af te betalen.
• Verhoog de belasting over de toegevoegde waarde.

Andere bezuinigingsmaatregelen verminderen de regelgeving om de bedrijfskosten te verlagen . Ze eisen dat regeringen:

• Sommige beschermingen tegen onrechtmatige beëindiging opheffen.
• Het minimumloon verlagen of afschaffen.
• Verhoog het aantal arbeidsuren.

Bezuinigingsmaatregelen omvatten mogelijk niet al deze veranderingen. Het hangt af van de situatie in het land.

Waarom landen het eens zijn met bezuinigingsmaatregelen

Landen gebruiken bezuinigingsmaatregelen om een staatsschuldencrisis te voorkomen. Dat is wanneer schuldeisers zich zorgen maken dat het land zijn schuld niet zal aflossen. Het gebeurt wanneer de schuldquote groter is dan 77%. Dat is het omslagpunt, volgens een studie van de Wereldbank. Het stelde vast dat als de schuldquote gedurende een langere periode hoger is dan 77%, dit de economische groei vertraagt. Elk procentpunt schuld boven dit niveau kost het land 1,7% aan economische groei.

Het omslagpunt voor opkomende landen is 64%. Als de schuldquote hoger is, vertraagt dit de groei met 2% per jaar. Schuldeisers gaan dan hogere rentetarieven eisen om hen te compenseren voor het hogere risico.

Hogere rentetarieven betekenen dat het het land meer kost om zijn schuld te herfinancieren. Op een gegeven moment realiseert het zich dat het het zich niet kan veroorloven om schulden door te rollen. Het wendt zich dan tot andere landen of het Internationaal Monetair Fonds voor nieuwe leningen. In ruil voor reddingsoperaties hebben deze nieuwe geldschieters bezuinigingsmaatregelen nodig. Ze willen gewoon niet om aanhoudende uitgaven en onhoudbare schulden te financieren.

Bezuinigingsmaatregelen herstellen het vertrouwen in het begrotingsbeheer van het lenende land. De voorgestelde hervormingen zorgen voor meer efficiëntie en ondersteunen een sterkere particuliere sector. Het aanpakken van belastingontduikers levert bijvoorbeeld meer inkomsten op terwijl ze degenen ondersteunt die wel hun belasting betalen. Door staatsbedrijven te privatiseren, wordt buitenlandse expertise ingebracht. Het moedigt ook het nemen van risicos aan en breidt de sector zelf uit. Het instellen van een btw of belasting op de toegevoegde waarde vermindert de export door ze duurder te maken. industrieën, waardoor ze kunnen groeien en kunnen bijdragen aan de economie.

Voorbeelden

Griekenland – In 2014 legde de Europese Unie bezuinigingsmaatregelen op tijdens de Griekse schuldencrisis De bezuinigingsmaatregelen van Griekenland waren gericht op belastinghervormingen. Kredietverstrekkers eisten van Griekenland dat het zijn incassobureau reorganiseerde om de ontduikers aan te pakken. Het bureau richtte zich voor audits op 1.700 vermogende en zelfstandigen. Het verminderde ook het aantal kantoren en stelde prestatiedoelstellingen voor managers vast.

Andere specifieke maatregelen vereisten dat Griekenland:

• Verminder de totale werkgelegenheid bij de overheid met 150.000.
• Verlaag de lonen van overheidsmedewerkers met 17%.
• Verlaag de pensioenuitkeringen van meer dan 1.200 euro per maand met 20% -40% .
• Verhoog de onroerendgoedbelasting met 3-16 euro per vierkante meter.
• Maak een einde aan de subsidie voor verwarmingsbrandstof.

De Griekse regering stemde ermee in om tegen 2014 35 miljard euro aan staatsmiddelen te privatiseren. Ze beloofde ook om tegen 2015 nog eens 50 miljard euro aan activa te verkopen. Het IMF-memorandum geeft hierover meer details.

Ontslagen, belastingverhogingen en verminderde voordelen remden de economische groei. In 2012 bedroeg de schuldquote van Griekenland 175%, een van de hoogste ter wereld. De recessie van Griekenland omvatte een werkloosheidspercentage van 25%, politieke chaos en een zwak banksysteem.

Europese Unie – De Griekse schuldencrisis leidde tot een crisis in de eurozone. Veel Europese banken hadden geïnvesteerd in Griekse bedrijven en staatsschulden. Andere landen, zoals Ierland, Portugal en Italië, hadden ook te veel geld uitgegeven. Ze profiteerden van de lage rentetarieven als leden van de eurozone. De financiële crisis van 2008 heeft deze landen hard getroffen. Als gevolg hiervan hadden ze reddingsoperaties nodig om te voorkomen dat ze hun staatsschuld in gebreke bleven.

Italië – In 2011 verhoogde premier Silvio Berlusconi de vergoedingen voor gezondheidszorg. Hij verlaagde ook de subsidies aan regionale overheden, gezinsbelastingvoordelen en de pensioenen voor de rijken. Ze stemden hem weg. Zijn vervanger, Mario Monti, verhoogde de belastingen op de rijken, verhoogde de leeftijd om in aanmerking te komen voor pensioenen en ging achter belastingontduikers aan.

Ierland – In 2011 verlaagde de regering het loon van haar werknemers met 5%. Het verminderde welzijn en kinderbijslagen en sloot politiebureaus.

Portugal – De regering verlaagde de lonen met 5% voor topambtenaren. Het verhoogde de btw met 1% en hogere belastingen voor de rijken. Het verlaagde militaire en infrastructuuruitgaven. Het verhoogde de privatisering.

Spanje – Spanje verhoogde de belastingen voor de rijken. Het verhoogde ook de tabaksbelastingen door 28%.

Verenigd Koninkrijk – Het VK schrapte 490.000 banen bij de overheid, verlaagde de budgetten met 19% en verhoogde de pensioenleeftijd van 65 naar 66 in 2020. Het verlaging van de inkomstenbelastingaftrek voor gepensioneerden en verminderde kinderbijslag.

Frankrijk – De regering dichtte de mazen in de belastingwetgeving. Ze trok economische stimuleringsmaatregelen in. Ze verhoogde de belastingen voor bedrijven en de rijken. / p>

Duitsland – De Duitse regering heeft de subsidies voor ouders verlaagd. Het heeft 10.000 overheidsbanen geschrapt en de belastingen op kernenergie verhoogd.

Verenigde Staten – hoewel het nooit met de naam “bezuinigingsmaatregelen” werd genoemd, stonden voorstellen om de Amerikaanse staatsschuld te verminderen centraal in 2011. Een patstelling over deze bezuinigingsmaatregelen leidde tot de Amerikaanse schuldencrisis. Bezuinigingen en belastingverhogingen werden een probleem. Het congres weigerde in april 2011 de begroting van het boekjaar 2011 goed te keuren, waardoor de regering bijna werd gesloten. Het voorkwam een ramp door in te stemmen met milde bezuinigingen.

In juli dreigde het Congres de Amerikaanse schuld in gebreke te blijven door het schuldenplafond niet te verhogen. Het voorkwam opnieuw een ramp toen de twee partijen instemden met een tweepartijencommissie om de zaak te bestuderen. Het congres legde ook een budgetbeslag op als er niets werd opgelost. Deze verplichte bezuiniging van 10% zou, samen met belastingverhogingen, plaatsvinden in een situatie die bekend staat als de fiscale klif. Het Congres loste het op met een last-minute overeenkomst. Het vertraagde sekwestratie, verhoogde de belastingen voor de rijken en zorgde ervoor dat een loonheffingskorting van 2% verviel.

Waarom bezuinigingsmaatregelen zelden werken

Ondanks hun intenties, bezuinigingsmaatregelen verslechteren de schuld en vertragen de economische groei. In 2012 bracht het IMF een rapport uit waarin stond dat de bezuinigingsmaatregelen van de eurozone de economische groei mogelijk hebben vertraagd en de schuldencrisis hebben verergerd. Maar de EU verdedigde de maatregelen. Het zei dat ze het vertrouwen in de manier waarop de landen werden beheerd, herstelden. De bezuinigingen in Italië bijvoorbeeld, kalmeerden bezorgde investeerders, die vervolgens een lager rendement accepteerden voor hun risico. De obligatierendementen van Italië zijn gedaald. Het land vond het gemakkelijker om kortlopende schulden over te dragen.

De timing van bezuinigingsmaatregelen is alles. Het is geen goed moment waarop een land worstelt om uit de recessie te komen. Door de overheidsuitgaven te verlagen en werknemers te ontslaan, zal de economische groei afnemen en de werkloosheid toenemen. De overheid zelf is een belangrijk onderdeel van het bbp. Evenzo zal het verhogen van de vennootschapsbelasting wanneer bedrijven het moeilijk hebben, alleen maar leiden tot meer ontslagen. belastingen halen geld uit de portemonnee van de consument, waardoor ze minder te besteden hebben.

De beste tijd voor bezuinigingsmaatregelen is wanneer de economie zich in de groeifase van de conjunctuurcyclus bevindt. De bezuinigingen zullen de groei vertragen tot een gezond tarief van 2% -3% en een zeepbel vermijden, terwijl het tegelijkertijd investeerders in staatsschulden geruststelt dat de overheid fiscaal verantwoordelijk is.