Ik zat op een heuvel in Israël toen ik voor het eerst geloofde dat God van me hield.
Ik heb een groot deel van mijn vroege leven in de kerk doorgebracht. Mijn moeder vertelt me dat ik mijn eerste dienst bijwoonde toen ik niet ouder was dan twee weken. Daarna was ik daar voor de zondagsschool, zondagmorgenaanbidding en ook zondagavondaanbidding. Ik zat woensdag meteen weer in de kerkbank voor onze midweekse “gebedsbijeenkomst”. Gedurende minstens een week per jaar ging ik elke avond van de week naar de kerk tijdens onze jaarlijkse opwekkingsdiensten. Als ik naar het kamp ging, was het een kerkkamp, waar halverwege de ochtend kapel en avonddiensten doordeweeks dagelijks nodig waren. p>
Zoveel kerk…
En toch miste ik op de een of andere manier de boodschap dat God van me hield. In plaats daarvan raakte ik ervan overtuigd dat God een harde taakmeester was die klaar was om me in een oogwenk te straffen. Let op: God, vermoedde ik, was zelfs op mijn beste momenten in mij teleurgesteld en vervuld van brandende woede voor mij in mijn ergste.
Net zoals de hobbits Frodo en Sam zich verstopten voor het Oog van Mordor in JR Tolkiens The Lord of the Rings, ik heb mijn kinderjaren verstopt voor een angstaanjagende, boze God.
Als tiener zakte ik weg in de diepten van wanhoop. Ik dacht erover om mijn leven te nemen … veel. Op een zondagmiddag Ik kon mijn vermeende waardeloosheid niet langer onder ogen zien. Ik groef door de bodem van de badkamerkast en vond een oude, harde plastic doos met scheermesjes. Ik deed het badkamerlicht uit en kroop onder de douche om mijn leven te beëindigen.
Maar God verijdelde mijn plannen.
Wat ik ook deed, de doos met scheermesjes ging niet open. Snikkend van woede strompelde ik van de douche naar het toilet waar ik de doos keer op keer tegen de porseleinen bovenkant van de tank sloeg in een poging hem open te breken. Het liep nauwelijks een kras op.
Uitgeput en totaal verslagen gooide ik de doos vol walging op de bodem van de linnenkast. Ik herinner me dat ik ernaar keek terwijl het in een wirwar van oude lakens en versleten badhanddoeken lag en dacht dat ik niets goed kon doen, zelfs niet mijn eigen leven kon nemen.
Toen keek ik naar mijn horloge veegde mijn tranen weg, spatte wat water op mijn gezicht en haalde diep adem.
Het was tijd om naar de kerk te gaan. Als ik te laat was, zou ik ervoor betalen.
Mijn vader was tenslotte de predikant.
Twintig jaar later zat ik op een heuvel in Israël. Een oude stenen muur was onder me, een bleekblauwe lucht boven me, en een leven van veroordeling en schaamte was om mijn ziel gewikkeld. Onder me strekte zich een vallei uit, zacht en mooi onder de stralen van de ondergaande zon, terwijl mijn gids en leraar, dr. James Martin, voorlas uit een vers uit de Schrift dat me altijd als geen ander had achtervolgd.
“Om ongeveer drie uur s middags riep Jezus met luide stem:” Eli, Eli, lema sabachthani? ” (wat betekent “Mijn God, mijn God, waarom heb je mij verlaten?”) Matteüs 27:46 ht.
Zelfs als klein kind kon ik het gewoon niet begrijpen- Hoe kon God zich afkeren van Zijn enige Zoon die leed en stierf aan een Romeins kruis? Als God Jezus op zon moment kon afwijzen omdat Hij te vervuild was met de zonden van de wereld, welke hoop was er dan voor mij?
Maar dr. Martin legde uit dat er op dat moment iets anders gebeurde, iets dat voor Jezus volgelingen direct duidelijk werd toen ze Jezus roep vanaf het kruis hoorden. Er speelde een diepere waarheid die ik van het moment verwijderde door oneindige verschillen in cultuur en tijd, had het zich niet kunnen voorstellen.
Dr. Martin legde uit dat Jezus een bekend Semitisch leerapparaat gebruikte, een remez genaamd. Een remez is een hint, een signaal om terug te kijken en iets te onthouden men heeft het al geleerd. In dit geval wees Jezus zijn volgelingen terug naar Psalm 22 door het eerste vers van de Psalm te citeren.
Psalm 22 begint met wanhoop, maar daar houdt het niet op. Na de eerste roep van de psalmist: “Mijn God, mijn God, waarom heb je mij verlaten?” hij begint zich te herinneren dat God teder voor hem heeft gezorgd vanaf het moment van zijn geboorte. Ten slotte beseft hij in vers 24 dat zijn aanvankelijke overtuiging dat God hem had verlaten helemaal niet waar was-
” Want hij heeft het lijden van de ellendige niet veracht of geminacht;
hij heeft zijn gezicht niet voor hem verborgen
maar geluisterd naar zijn hulpgeroep(Psalm 22: 24 NIV) ”
Dit is wat Jezus zijn discipelen vertelde toen Hij een” remez “gebruikte om wijs ze op Psalm 22. In wezen zei Hij: “Kijk, ik weet dat dit er slecht uitziet. Ik weet dat als je me ziet lijden en sterven, het moet lijken alsof God uit beeld is gestapt, maar dat is niet waar! Herinner je je Psalm 22 nog? Mijn God is hier bij mij. Hij heeft me geen minuut in mijn lijden achtergelaten. Hij is zo dichtbij. Dus, mijn vrienden, heb hoop. Dit is niet het einde. ”
Toen Dr. Martin dit uitlegde, dacht ik: misschien heb ik het helemaal verkeerd gehad.Misschien houdt God toch van me…
Dit is wat ik hoop dat je zult vinden op de paginas van mijn boek, Advent: The Story of Christmas (Dayspring 2019). In de jaren sinds ik terugkeerde uit Israël, heb ik gretig onderzoek gedaan naar de geschiedenis, cultuur en geografie van de Bijbel. Door oude Egyptische reliëfs van Semitische mensen die in Egypte aankwamen om graan te kopen in tijden van hongersnood, leerde ik hoe de kleren, het haar en de wapens van Jozefs broer eruit zien. De archeologische ontdekking van kleine, prachtig bewaard gebleven dioramas in het graf van een Egyptische edelman onthulde hoe het dagelijkse leven van de Israëlieten eruitzag tijdens de lange jaren die ze leden onder het juk van de Egyptische slavernij.
Terwijl ik de migratie van Abram en Sarai bestudeerde, volgde ik hun meest waarschijnlijke routes langs kaarten van oude wegen in Palestina en in de Vruchtbare Halve Maan.
Soms schokten de dingen die ik ontdekte me. Stel je mijn verbazing voor toen ik me realiseerde dat veel van de informatie in de kerstverkiezingen uit mijn jeugd niet uit de Schrift kwam, maar uit een christelijke roman. Het Protoevangelium van James werd rond 200 n.Chr. Geschreven door een anonieme auteur die hoogstwaarschijnlijk nog nooit in Palestina was geweest en daarom de cultuur of geografische achtergrond die essentieel was voor het verhaal niet begreep!
Er waren dagen dat ik doorbracht worstelen met de verhalen die ik altijd had gehoord, omdat ze niet alleen in strijd waren met de culturele achtergrond, maar soms ook met de Schriften zelf. Er werd mij bijvoorbeeld verteld dat Jezus een peuter van twee jaar was toen de wijzen op bezoek kwamen, maar we weten dat Maria en Jozef ver van hun huis in Nazareth waren, en van Jozefs levensonderhoud, toen Jezus in Bethlehem werd geboren. Het zou voor hen onpraktisch en onredelijk zijn geweest om twee jaar in Bethlehem te blijven.
Bovendien vertelt Lucas 2:39 ons duidelijk dat Jozef en Maria eens alles hadden gedaan wat van hen werd verlangd door de Levitische wet na Jezus geboorte , keerden ze terug naar Nazareth. De tijd van reiniging van Maria en Jezus zou in weken voltooid zijn, niet in jaren. Zelfs als we Maria wat extra tijd gunnen om volledig te herstellen van de bevalling voordat we de lange reis terug naar Nazareth maken, zou Jezus nog steeds een baby zijn geweest toen de wijzen arriveerden.
De uren die aan onderzoek zijn besteed, zijn geweest. lieve voor mij, maar ik begrijp dat niet iedereen graag archeologische rapporten of boeken over de cultuur en geschiedenis van de Bijbel leest. Dit is waarom ik alles wat ik heb geleerd heb genomen en er een verhaal van heb gemaakt. Ik hoop dat door deze waarheden in de kracht van een verhaal te verpakken, mijn lezers zullen ontdekken dat God meer van ze houdt dan je je ooit had kunnen voorstellen. Dit adventseizoen zullen we samen reizen van Eden naar Jeruzalem, volgens het scharlakenrode lint van Gods grote verlossingsplan zoals het door de annalen van de geschiedenis wordt getrokken door gewone mannen en vrouwen.
O Kom, O Kom, Emmanuel. Ons hart verlangt naar u …
Aangepast overgenomen uit Advent: The Story of Christmas door Sherri Gragg (Dayspring 2019).
Sherri Gragg is de auteur van vijf boeken, waaronder haar nieuwste, Advent: The Story of Christmas.