Wat is een accessoire-wooneenheid (ADU)?
Een accessoire wooneenheid (ADU) is een wettelijke en regelgevende term voor een tweede huis of appartement dat de bouwkavel van een groter primair huis deelt.
Key Takeaways
- Een accessoire wooneenheid, of ADU, is een extra woongebouw dat op hetzelfde perceel staat als een hoofdverblijf.
- Voorbeelden van een ADU kunnen een gastenverblijf zijn of een vrijstaande garage met een gehuurd appartement erboven.
- De oprichting en het gebruik van een ADU vallen onder verschillende bestemmingsplannen en voorschriften, afhankelijk van waar u woont.
Afbreken van accessoire wooneenheden
De accessoire wooneenheid, of ADU, wordt ook wel een in- wet- of schoonmoedereenheid, tweede wooneenheid, omaflat of koetshuis. Een ADU heeft een eigen keuken, woonkamer en een aparte ingang. Een ADU kan aan een huis of garage worden bevestigd, maar kan ook vrijstaand worden gebouwd, maar zal over het algemeen gebruik maken van de water- en energieaansluitingen van het primaire huis.
Na de hausse op de huizenmarkt die volgde op de Tweede Wereldoorlog, werden de meeste woonwijken in de VS bestemd om zowel de bevolkingsdichtheid als de grootte en de scheiding van eengezinswoningen te beperken. Meer recentelijk maken bestemmingswijzigingen in een groeiend aantal gebieden in het land de toevoeging van aanvullende wooneenheden mogelijk. Deze bestemmingsplannen beperken over het algemeen de grootte en stijl van elke nieuwe eenheid en vereisen dat de eigenaar op het terrein woont.
Voors en tegens van het bouwen van wooneenheden voor accessoires voor huurinkomsten
Hoewel veel mensen wooneenheden bouwen om gezinsleden te huisvesten, doen vele anderen dat voor verhuur inkomen. Of dit een verstandige investering is, verschilt van verhuurder tot verhuurder, afhankelijk van een aantal factoren, waaronder lokale bestemmingsplannen, kosten vooraf en doorlopend onderhoud, mogelijke fiscale gevolgen en meer in het algemeen bedrijvigheid op de huur- en woningmarkt.
Investeerders moeten eerst onderzoeken of het legaal is om een ADU op hun eigendom te bouwen. Als iemand een onwettige ADU bouwt, kunnen er problemen zijn als een eigenaar het onroerend goed moet herfinancieren. Het bouwen van een ongeautoriseerde ADU kan ook leiden tot mogelijke handhavingsacties voor code die resulteren in boetes. Eigenaren dienen hun bestemmingsplannen te raadplegen en eventueel een advocaat te raadplegen die gespecialiseerd is in dit gebied.
Het bouwen van een ADU kan verschillende kosten met zich meebrengen, waaronder een forse belastingaanslag, die de totale winst zou kunnen beperken.
Dan is er de kwestie van de kosten. Wordt de ADU vastgemaakt aan het huis van de eigenaar of wordt deze losgemaakt, zoals in het geval van een koetshuis? Welke renovaties zijn nodig en moet de eigenaar professionele hulp inroepen van aannemers, ingenieurs of landmeters? De meest efficiënte methode om een ADU te financieren, is ook afhankelijk van de individuele situatie van de eigenaar. Opties zijn onder meer het afsluiten van een renovatielening, herfinanciering als men eigen vermogen in huis heeft of anders het aantrekken van beschikbare contanten.
Het bouwen van een ADU kan ook een flinke belastingaanslag betekenen, mogelijk een beperking van de totale winst. De woning- en huurmarkt verschilt aanzienlijk van staat tot staat en van stad tot stad. Potentiële verhuurders moeten makelaars raadplegen of persoonlijk onderzoek doen door naar huurlijsten te kijken en de huurtarieven in hun omgeving te beoordelen. Zodra ze het waarschijnlijke totale jaarinkomen van hun ADU hebben bepaald, kunnen ze een belastingprofessional raadplegen om te peilen of hun financiële situatie het investeren in een ADU een voordelige investering maakt.