Cel: Celem było zbadanie ważność i kliniczny wpływ wymiarów symptomów i funkcji Global Assessment of Functioning (GAF) w Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), wydanie czwarte. Czy istnieje potrzeba wprowadzenia zmian w odniesieniu do DSM, wydanie piąte?
Materiał: Próba obejmowała 2695 pacjentów kolejno przyjmowanych do 14 różnych jednostek terapeutycznych uczestniczących w Norweskiej Sieci Programów Leczenia Skoncentrowanych na Osobowości w latach 1998-2007.
Metody: trafność zbieżna i dyskryminacyjna wymiarów symptomów i funkcji GAF przeanalizowano na podstawie ich powiązań ze zmiennymi demograficznymi, statusem diagnostycznym i innymi zmiennymi zgłaszanymi samodzielnie, oceniającymi dystres objawowy, problemy interpersonalne, niepełnosprawność zawodową i społeczną oraz jakość życia.
Wyniki: trafność poszczególnych wymiarów GAF została potwierdzona przez dyskryminujące i równoczesne powiązania z innymi istotnymi miarami klinicznymi. Stwierdzono jednak, że tradycyjna miara GAF oparta na niższym wyniku poziomu objawów lub funkcji służy również jako globalny wskaźnik niepokoju objawowego i dysfunkcji społecznej. Istotną różnicę między objawami i wynikami funkcji GAF stwierdzono w około 10% przypadków; a gdy stwierdzono różnice, zaburzenia czynnościowe były najczęściej cięższe.
Wniosek: to badanie potwierdza słuszność dwóch wymiarów GAF. Jednak rzadko występują istotne różnice między tymi wymiarami. Dlatego zalecamy, aby skala GAF została przedłużona w DSM, piąta edycja, mniej więcej do tego samego kształtu, co w DSM, czwarta edycja.