Samospełniająca się przepowiednia i efekt Pigmaliona
Samospełniająca się przepowiednia i efekt Pigmaliona
Autor: Derek Schaedig, opublikowano 24 sierpnia 2020 r.
Wiadomości do domu
- Samospełniająca się przepowiednia to socjologiczny termin używany do opisania prognozy, która sprawia, że sama się spełnia.
- Dlatego proces, w którym oczekiwania danej osoby wobec kogoś mogą prowadzić do tego, że ktoś zachowuje się w sposób potwierdzający te oczekiwania.
- Przykładem samospełniającej się przepowiedni jest efekt placebo, gdy osoba doświadcza korzystnych wyników, ponieważ spodziewają się, że nieaktywna substancja lub terapia „podobna” zadziała, nawet jeśli nie ma ona żadnego znanego efektu medycznego.
- W klasie Proroctwo spełniające się ma miejsce, gdy nauczyciel ma oczekiwania wobec uczniów, co poprzez interakcje społeczne powoduje, że uczniowie zachowują się w taki sposób, aby potwierdzić pierwotnie fałszywe (ale teraz prawdziwe) oczekiwanie. Na przykład niższe oczekiwania uczniów kolorowych i uczniów ze środowisk defaworyzowanych, a wyższe oczekiwania uczniów z klasy średniej.
- Istnieją dwa rodzaje samospełniających się proroctw: przepowiednie narzucone przez siebie pojawiają się, gdy twoje własne oczekiwania wpływać na swoje działania. Inne narzucone proroctwa pojawiają się, gdy oczekiwania innych wpływają na twoje zachowanie. Wszystkie opinie, które cenisz, mogą wywołać tę przepowiednię.
- Efekt Pigmaliona to rodzaj narzuconej przez innych samospełniających się przepowiedni, która mówi, że sposób, w jaki kogoś traktujesz, ma bezpośredni wpływ na to, jak zachowuje się ta osoba. myśli, że coś się wydarzy, może świadomie lub nieświadomie sprawić, że tak się stanie poprzez swoje działania lub bezczynność.
Spis treści
- Definicja
- Przykłady
- Rodzaje samospełniających się proroctw
- Efekt Pigmaliona
- Pętla przyczynowa
Definicja
Definicja i przykłady
W 1948 roku Robert K. Merton ukuł termin samospełniające się proroctwo, aby opisać „fałszywą definicję sytuacji wywołującej zachowanie, które sprawia, że pierwotnie fałszywa koncepcja się urzeczywistnia” (Merton, 1968, s. 477).
Innymi słowy, błędne przedstawienie rzeczywistości lub domysł prawdy, co z kolei spowodowało zachowania t w końcu uczyniłoby to hipotetycznym rzeczywistością.
Mówiąc najprościej, fałszywa rzeczywistość może faktycznie stać się prawdą z powodu ludzkich psychologicznych reakcji na przewidywania, lęki i obawy związane z przyszłością.
Samospełniająca się przepowiednia była również określana jako „inicjacja bootstrapped”, „performatywność barneńska” lub „efekt Edypa” (Biggs, 2011).
Przykłady
Przykłady
Efekt Placebo
Efekt Placebo
Przykład samospełniającej się przepowiedni jest znany jako efekt placebo. W tym przykładzie pacjenci są losowo podzieleni na dwie grupy: jedną otrzymującą nowe leczenie, a drugą otrzymującą placebo lub „fałszywe leczenie”.
Wykazano, że osoby, którym podano placebo, wykazywały poprawę w odpowiednim problemie, pomimo braku aktywnego środka powodującego powrót do zdrowia.
Przekonania, które wyznawali, w przeciwieństwie do rzeczywiste traktowanie, które doprowadziło do spełnienia się tej przepowiedni.
Zagrożenie stereotypem
Zagrożenie stereotypem
Zagrożenie stereotypem odnosi się do obawy, że czyjeś postępowanie może spełnić negatywny kulturowy stereotyp jedna grupa (Steele 1997). Takie obawy mogą paradoksalnie prowadzić do urzeczywistnienia się tych stereotypów.
Inny przykład zagrożenia stereotypem dotyczy afroamerykańskiego wywiadu i wynikającego z niego przyjęcia na studia.
W przeszłości naukowcy sądzili, że Amerykanie byli mniej inteligentni niż inne rasy ze względu na niższe wyniki w standardowych testach (Dzaferagic, 2019). Badania te zostały następnie wykorzystane do uzasadnienia przyjęcia mniejszego odsetka Afroamerykanów do szkół wyższych i uniwersytetów.
Jednak tę rozbieżność można wyjaśnić samospełniającą się przepowiednią, która jest formą stereotypowego zagrożenia (Steele 1997), ponieważ oczekiwania innych osób w stosunku do Afroamerykanów były niższe, spełniły one swoje oczekiwania.
Uważa się, że negatywny stereotyp Afroamerykanów doprowadził ich do obaw przed przystąpieniem do testów, co doprowadziło do gorszych wyników niż faktycznie byli w stanie. To dodatkowo potwierdziło stereotyp. Widzimy to, co chcemy zobaczyć.
Rodzaje samospełniających się proroctw
Rodzaje samospełniających się proroctw
Istnieją dwa rodzaje samospełniających się proroctw: narzucone przez siebie i inne narzucone (Adler, 2012). Obie prowadzą do tego samego rezultatu, ale są różnymi podejściami do tego celu.
Proroctwa narzucone przez siebie
W przepowiedni narzuconej sobie przez samego siebie, własne oczekiwania są czynnikiem sprawczym działań. Przykład ilustruje scenariusz wystąpień publicznych.
W tym scenariuszu mężczyzna o imieniu John miał wcześniejsze doświadczenia z niepowodzeniami podczas wystąpień publicznych. Jest bardzo zdenerwowany i wierzy, że mu się nie uda.
Z tego powodu, gdy zaczyna swoją przemowę, potyka się o swoje słowa, zapomina o swoich liniach i nie wydaje spójnego przekazu. Dlatego, ponieważ John wierzył, że mu się nie uda, zrobił to.
Inne narzucone proroctwa
Samospełniająca się przepowiednia narzucona przez innych pojawia się, gdy oczekiwania innych osób względem innej osoby wpływają na działania tej osoby. Klasycznym przykładem jest scenariusz wróżki.
Wróżka Cindy mówi mężczyźnie imieniem Peter, że pewnego dnia zostanie terapeutą. Ponieważ Cindy narzuciła Peterowi takie oczekiwania, zaczął w to wierzyć.
W końcu, ponieważ oczekiwania Cindy wpłynęły na przekonania Petera, pewnego dnia został terapeutą. Powyższy przykład Edypa jest kolejnym przykładem proroctwa narzuconego przez innych.
Inne narzucone samospełniające się proroctwa są źródłem stereotypów rasowych i płciowych oraz dyskryminacji. Jeśli dana osoba ma pewne oczekiwania wobec osoby innej rasy, potraktuje ją odpowiednio, co może umieścić tę osobę w miejscu zgodnym ze stereotypem, do którego ma pasować.
Na przykład, jeśli Uważa się, że kobiety są lepsze w pewnych mniejszych rolach niż mężczyźni, kobiety z większym prawdopodobieństwem spełnią to proroctwo i nie wykorzystają w pełni swojego potencjału.
Kluczowa idea w obu rodzaje samospełniających się przepowiedni polegają na tym, że idea nieuzasadnionego lub fałszywego pojęcia pobudza zachowanie, które z kolei sprawia, że osoba zachowuje się „tak, jakby” ta idea była rzeczywistością, aż w końcu te zachowania tworzą rzeczywistość, w której proroctwo się spełni.
Efekt Pigmaliona
Efekt Pigmaliona
„Kiedy spodziewamy się pewnych zachowań innych, jesteśmy prawdopodobnie będą działać w sposób, który zwiększy prawdopodobieństwo wystąpienia oczekiwanego zachowania ”. (Rosenthal & Babad, 1985).
Termin efekt Pigmaliona pochodzi z wiersza greckiego poety Owidiusza zatytułowanego Metamorphoses (The Pygmalion Effect, 2020).
W nim Pigmalion był rzeźbiarzem, który ostatecznie upadł zakochany w jednej ze swoich kreacji. Pigmalion błagał bogów, aby dostarczyli mu żonę podobną do rzeźby, w której się zakochał.
Jak głosi historia, bogowie spełnili jego życzenie i rzeźba ożyła. Rosenthal i Jacobson zainspirowali się tą historią i nazwali swoje odkrycia imieniem rzeźbiarza.
Rosenthal i Jacobsen (1968)
Rosenthal i Jacobsen (1968)
Słynne studium na temat innych narzuconych samospełniających się proroctw to Efekt Pigmaliona. Rosenthal i Jacobsen (1968) przeprowadzili eksperyment, aby sprawdzić, czy osiągnięcia uczniów mogą być samospełniające się, w oparciu o oczekiwania ich nauczycieli.
Rosenthal i Jacobsen przeprowadzili test IQ dzieciom ze szkoły podstawowej, a następnie poinformowali nauczycieli które dzieci będą przeciętne, a które będą „Bloomerami”, czyli dwudziestoma procentami uczniów wykazujących „niezwykły potencjał rozwoju intelektualnego”
Odkryli, że nauczyciele nie oczekiwali zbyt wiele od przeciętne dzieci i całą uwagę poświęcili Bloomerom. Nauczyciele stworzyli przyjemniejsze środowisko dla Bloomerów, poświęcali im więcej czasu i uwagi, częściej wzywali ich do odpowiedzi i udzielali bardziej szczegółowych informacji zwrotnych, gdy coś było nie tak .
Jednak, o czym nauczyciele nie znali, ci uczniowie zostali wybrani losowo i mogli spełnić te kryteria lub nie. Po ośmiu miesiącach wrócili i ponownie zbadali inteligencję dzieci.
Wyniki pokazały, że wyniki Bloomers IQ wzrosły (grupa eksperymentalna) znacznie wyżej niż przeciętni studenci (grupa kontrolna), mimo że ci akademiccy rozkwitający zostali wybrani losowo. Bloomers zdobyli średnio dwa punkty IQ w zakresie zdolności werbalnych, siedem punktów w rozumowaniu i cztery punkty w całym IQ.
Eksperyment wykazał, że oczekiwania nauczycieli zadziałały jako samospełniające się proroctwo.Oczekiwania nauczycieli zmieniły sposób traktowania dzieci, co wpłynęło na ich zdolności.
Zgodnie z efektem Pigmaliona, inne oczekiwania narzucone uczniom przez nauczycieli są zinternalizowane przez uczniów i stają się częścią ich samoświadomości i działają zgodnie z ich wewnętrzne przekonania na swój temat.
Wyniki te zostały powtórzone również u studentów w wieku collegeu. Badania przeprowadzone na zajęciach z algebry w Akademii Sił Powietrznych, studentów inżynierii i wielu innych uniwersytetów powtórzyły te wyniki (Rosenthal & Rubin, 1978).
Implikacje
Implikacje
Stereotypy są często częścią samospełniających się przepowiedni. Badania Claudea Steelea (1997) dotyczące stereotypowego zagrożenia pokazują, że kiedy uczniowie się martwią że ich własny biedny aca wyniki demiczne mogą w niezamierzony sposób potwierdzić negatywny stereotyp swojej grupy społecznej, w rzeczywistości radzą sobie kiepsko, potwierdzając w ten sposób ten stereotyp.
Stereotypy zostały zmierzone u uczniów afroamerykańskich osiągających wysokie wyniki, a także u kobiet z matematyki o wysokich rangach (Spencer , Steele i Quinn 1999).
Te odkrycia mają również daleko idące konsekwencje. Mogą mieć pozytywny wpływ na ludzi poza salą lekcyjną, jak również negatywny.
Jeśli rodzice zdecydują się traktować swoje dzieci jako inteligentne, utalentowane, niezależne istoty ludzkie, zgodnie z efektem Pigmaliona, są bardziej skłonni przyswoić sobie te postawy i odpowiednio postępować.
Jednak z drugiej strony, jeśli rodzic postrzega swoje dziecko jako niezdolne, nieinteligentne lub słabe, osoba ta najprawdopodobniej obniży się do tych oczekiwań.
Efekt Pigmaliona pojawia się w miejscu pracy, gdy menedżer podnosi swoje lub jej oczekiwania co do wydajności pracowników, a to faktycznie skutkuje wzrostem wydajności pracowników.
Pętla przyczynowa
Pętla przyczynowa
Samospełniająca się przepowiednia może być formą pętli przyczynowości, znanej również jako pętle sprzężenia zwrotnego. Są one opisywane jako „system, w którym dwa lub więcej aspektów systemu oddziałują na siebie nawzajem” (Loper, 2014).
W skrócie , Zdarzenie A prowadzi do zdarzenia B prowadzi do zdarzenia C prowadzi do zdarzenia D, które następnie prowadzi do zdarzenia A. Następnie cykl się powtarza.
Te pętle, z kolei są doskonałymi przykładami cykli sprzężenia zwrotnego. Gdy cykl się rozpocznie, trudno jest wyrwać się z sytuacji i zapobiec niekontrolowanym działaniom i skutkom. Samo proroctwo służy jako bodziec do działania, a zatem jest samospełniające się.
Merton zilustrował swój przypadkowy proces pętli w swojej książce Social Theory and Struktura społeczna w 1949 roku. Pokazuje w niej, w jaki sposób pętle przyczynowe mogą wypchnąć ideę samospełniającej się przepowiedni.
Przedstawił następujący scenariusz (Ackerman, 2020): Rozchodzi się pogłoska, że banki zapadają się. W odpowiedzi na to wydarzenie ludzie w panice wypłacają pieniądze. W rezultacie banki faktycznie zaczynają walczyć, a tym samym więcej ludzi wycofuje swoje pieniądze. Cykl powtarza się, aż bank ostatecznie się zawali, wypełniając samospełniającą się przepowiednię.
Pętla przyczynowa wkracza w siebie, niebezpieczeństwo polega na tym, że przyczyna może często być plotką lub przesądem nie popartym prawdą. Gdy pętla zaczyna nabierać siły, wynik staje się bardzo realny i może być trudno go powstrzymać.
Przykłady
Przykłady
Koncepcja, że nasze myśli wpływają na nasze uczucia, które wpływają na nasze zachowania, które wpływają na nasze myśli, przykład pętli przyczynowej, jest kluczową terapią poznawczo-behawioralną kognitywną. Przerwanie cyklu poprzez kontrolowanie swoich działań jest głównym krokiem w kierunku wyzdrowienia dla osób z depresją.
U wielu osób, u których zdiagnozowano depresję, często pojawiają się negatywne myśli i nieprawdziwe stwierdzenia dotyczące swoich możliwości lub wartości.
Osoba może rozpocząć przypadkową pętlę od prostego stwierdzenia takie jak „Nigdy nie mogę zrobić nic dobrze”. Może to prowadzić do negatywnych uczuć, które z kolei prowadzą do negatywnych działań lub braku dbania o siebie.
Jeśli nadal będą działać w sposób nie przynoszący korzyści, będą nieuchronnie spełnią się ich przewidywania, co doprowadzi ich do depresji.
O autorze
Derek Schaedig jest studentem drugiego roku w Harvard College na kierunku psychologia. Jest także bramkarzem męskiej drużyny hokejowej i interesuje się nienormalną psychologią oraz kreatywnym pisaniem.
Odniesienia w stylu APA
Biggs, M. (2009). Samospełniające się proroctwa. Podręcznik Oxfordu socjologii analitycznej, 294-314.
Merton, RK (1948).Samospełniająca się przepowiednia. The Antioch Review, 8 (2), 193-210.
Rosenthal, R., & Jacobson, L. (1968). Pygmalion w klasie. The Urban Review, 3 (1), 16-20.
Dalsze informacje
- Samospełniająca się przepowiednia w bliskich związkach: wrażliwość na odrzucenie i odrzucenie przez romantycznych partnerów.
Journal of Personality and Social Psychology, 75 (2 ), 545. - Wpływ matek „stereotypowych przekonań na temat roli płci na postrzeganie przez matki i dzieci”.
Journal of Personality and Social Psychology, 63 (6), 932. - Samospełniający się charakter pozytywnych iluzji w związkach romantycznych: miłość nie jest ślepa, ale prorocza.
Journal of Personality and Social Psychology, 71 (6), 1155. - Pigmalion i inteligencji ?.
Aktualne kierunki w naukach psychologicznych, 4 (6), 169-171.
Strona główna | O nas | AZ Index | Polityka prywatności | Skontaktuj się z nami
Ta praca jest objęta licencją Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Numer rejestracyjny firmy: 10521846
zgłoś tę reklamę