Etiopczycy są zróżnicowani etnicznie, przy czym najważniejsze różnice wynikają z kategoryzacji językowej. Etiopia to mozaika około 100 języków, które można podzielić na cztery grupy. Zdecydowana większość języków należy do grup semickich, kuszyckich lub omotycznych, które są częścią rodziny języków afroazjatyckich. Niewielka liczba języków należy do czwartej grupy, Nilotic, która należy do rodziny języków nilo-saharyjskich.
Języki semickie są używane głównie w północnej i środkowej części kraju; obejmują one Geʿez, Tigrinya, Amharic, Gurage i Hareri. Geʿez, starożytny język imperium aksumickiego, jest dziś używany tylko do pism religijnych i kultu w etiopskim Kościele prawosławnym. Tigrinia pochodzi z północno-wschodniej części kraju. Amharski jest jednym z głównych języków w kraju i pochodzi z obszarów centralnych i północno-zachodnich. Gurage i Hareri są używane przez stosunkowo niewiele osób na południu i wschodzie.
Najbardziej znanymi językami kuszyckimi są oromo, somalijski i daleki. Oromo pochodzi z zachodnich, południowo-zachodnich, południowych i wschodnich obszarów kraju. Somalijczycy dominują wśród mieszkańców Ogaden i Hawd, podczas gdy Afar występuje najczęściej na równinie Denakil.
Victor Englebert
Języki omotyczne, wśród których głównym jest Walaita, nie są rozpowszechnione, używa się ich głównie w gęsto zaludnionych obszarach skrajnego południowego zachodu. Grupa języków nilotyckich pochodzi z Nizin Zachodnich, z dominacją osób posługujących się językiem Kunama.
Ellen Mack (partner wydawniczy Britannica)
Zgodnie z konstytucją wszystkie języki etiopskie są oficjalnie uznawane przez państwo. Jednak amharski jest „językiem roboczym” rządu federalnego i wraz z Oromo jest jednym z dwóch najczęściej używanych języków w kraju. W latach 90. różnice etnolingwistyczne były podstawą restrukturyzacji podziałów administracyjnych Etiopii.