Het Medicare-programma werd in 1965 bij wet ondertekend om ziektekostenverzekering en verhoogde financiële zekerheid te bieden aan oudere Amerikanen die niet goed werden bediend in een verzekeringsmarkt die werd gekenmerkt door werkgelegenheidsgerelateerde groepsdekking. Veel van zijn architecten dachten dat Medicare voor ouderen de eerste stap was om uiteindelijk voor iedereen gezondheidszorg te bereiken. Hoewel dat niet het geval was, is het programma in de loop van de tijd vrij stabiel gebleven, met bescheiden uitbreidingen in dekking en geschiktheid.
Ten tijde van de inwerkingtreding van Medicare was de verzekering voor ziekenhuisverblijven doorgaans de primaire verzekeringsuitkering die door werkgevers werd geboden. , aangezien doktersdiensten en geneesmiddelen op recept een minder kostbare en meer voorspelbare component van de uitgaven vormden. Daarom vormde de ziekenhuisdekking (Medicare deel A) het belangrijkste voordeel van Medicare, waarbij automatisch in aanmerking komende begunstigden werden ingeschreven, met dekking voor medische diensten (deel B) aangeboden als optionele aanvullende verzekering. Deel B-dekking van artsen en andere poliklinische diensten is echter een cruciaal onderdeel van het programma met bijna universele inschrijving onder traditionele Medicare-ingeschrevenen.
Naarmate de particuliere ziektekostenverzekering evolueerde naar een meer managed care-benadering met een geïntegreerde uitkeringsontwerp, met inbegrip van zowel ziekenhuis- als doktersdiensten, het Medicare Plus Choice-programma werd in 1997 ingevoerd met de toevoeging van Medicare Part C waardoor Medicare HMOs konden deelnemen. Onder de Medicare-wet voor geneesmiddelen, verbetering en modernisering (MMA) uit 2003 werd het Medicare Plus Choice-programma opnieuw gelabeld als Medicare Advantage (MA), en MA-plannen schrijven nu meer dan een derde van de Medicare-begunstigden in. Eveneens in de MMA van 2003, als gevolg van het toegenomen belang en de kosten van geneesmiddelen op recept bij de behandeling van zowel acute als chronische aandoeningen van de gezondheidszorg, heeft het Congres het voordeel van deel D voor geneesmiddelen op recept vastgesteld. Geneesmiddeldekking is beschikbaar via MA-plannen of via stand-alone geneesmiddelenplannen op recept. Andere incrementele wijzigingen in het planontwerp van Medicare zijn aangebracht, waaronder het toevoegen van voordelen voor welzijn, preventie en hospice-zorg. Tot op heden zijn verdere pogingen om het uitkeringsontwerp van Medicare bij te werken en de OOP-uitgaven voor delen A en B te beperken, niet succesvol geweest.