De Koreaanse vlag heet taegeukgi (spreek uit als teh-GUK-key). De kleuren van de vlag zijn rood, blauw en zwart op een witte achtergrond. De vlag staat voor de drie componenten van een natie: het land (de witte achtergrond), de mensen (de rode en blauwe cirkel) en de regering (de vier sets zwarte balken of trigrammen). Het werd gemaakt in 1882, maar de symbolen behoren tot de oudste die op de vlag van een land te vinden zijn.
De elementen van de vlag symboliseren de dubbele krachten van de natuur. De rode en blauwe cirkel in het midden van de vlag heet taegeuk in het Koreaans (t “ai chi in het Chinees), wat letterlijk vertaald” allerhoogste “betekent. De cirkel is verdeeld in twee delen, die elk op een komma lijken. Het bovenste, rode deel vertegenwoordigt de krachten van yang (ook yang in het Chinees), en het onderste, blauwe deel vertegenwoordigt de krachten van um (yin in het Chinees).
De yang en um vormen samen de to (tao in het Chinees), wat het voortdurend veranderende tegenovergestelde maar complementaire krachten of principes betekent die in alle aspecten van het leven belichaamd zijn: licht en duisternis, goed en kwaad, actief en passief, mannelijk en vrouwelijk. Het dikke ronde deel van elke komma vertegenwoordigt het begin van alle dingen en het staartgedeelte vertegenwoordigt het einde, zodat waar de yang begint, de um verdwijnt en vice versa.
De vier sets trigrammen brengen verder het idee van het dualisme van de kosmos. * De hemel, de manifestatie van het zuivere yang-principe, wordt voorgesteld door de drie ononderbroken lijnen; een reeks van drie onderbroken lijnen die ertegenover zijn geplaatst, stelt de aarde voor, de manifestatie van het pure um-principe. De stadia tussen de twee uitersten van yang en um worden weergegeven door de twee lijnen met een onderbroken lijn ertussen die vuur betekent, en de twee onderbroken lijnen met een ononderbroken lijn in het midden, water. Samen symboliseren deze vier trigrammen ook de seizoenen en de windrichtingen.
* De trigrammen die op de Koreaanse vlag worden weergegeven, zijn slechts vier van de acht trigrammen die in de I-Tjing of The Book of Changes, een van de oudste confucianistische klassiekers over Chinese kosmologie.