Voorschriften zijn versluierd door een combinatie van Latijnse en Engelse afkortingen (soms worden er zelfs Griekse woorden in gegooid). Ze worden vaak gebruikt op recepten om essentiële informatie over formuleringen, bereiding, doseringsregimes en toediening van de medicatie te communiceren. Er zijn ongeveer 20.000 medische afkortingen; in plaats van een uitputtende en betekenisloze lijst te geven, zal dit artikel zich richten op de meest voorkomende medische afkortingen die nodig zijn voor het interpreteren van recepten en medische bevelen.
Veelgebruikte medische afkortingen
De volgende lijsten zijn onderverdeeld in vijf categorieën, waaronder route, doseringsvorm, tijd, meting en een vangstcategorie die eenvoudigweg “andere” wordt genoemd. De afkortingen kunnen vaak worden geschreven met of zonder de “punten” en in hoofdletters of kleine letters (bijv. P.o. en PO betekenen beide “mondeling”). Het formaat van deze lijsten is om de afkorting te geven, gevolgd door de bedoelde betekenis.
Route
Er zijn enkele aanvullende opmerkingen over deze toedieningsroutes nodig. De afkorting “a.d.” indien geschreven zonder punten, ad, kan ook betekenen tot of tot. Subcutaan kan ook worden afgekort als “SC” of “SQ”. Terwijl we onder zorgverleners de uitdrukking sublinguaal als toedieningsweg zouden gebruiken, kan het voor veel patiënten nodig zijn om “SL” te vertalen als “onder de tong”.
Doseringsvorm
De afkorting “cm” kan worden vertaald als “crème” of “centimeter”. Gebruik contextuele aanwijzingen uit de rest van het recept om te bepalen welke vertaling geschikt is.
Tijd of hoe vaak
Meting
Anders
Delen van een recept
Traditioneel is een recept een schriftelijke opdracht voor het bereiden, verstrekken en toedienen van medicijnen aan een specifieke cliënt of patiënt, en zodra het door de arts is ondertekend, wordt het een juridisch document. Voorschriften zijn vereist voor alle medicijnen die het toezicht van een arts vereisen, medicijnen die onder controle moeten worden gehouden omdat ze verslavend zijn en mogelijk misbruikt kunnen worden, en medicijnen die bij onjuist gebruik gezondheidsbedreigingen kunnen veroorzaken door bijwerkingen, bijvoorbeeld hartmedicatie , gereguleerde stoffen en antibiotica.
Hieronder volgt een lijst van de onderdelen van een recept:
- Patiëntinformatie, die informatie kan bevatten zoals naam, adres, leeftijd , gewicht, lengte en allergieën.
- Superscriptie, wat het Rx-symbool is dat we doorgaans vertalen als Neem dit .
- Inschrijving, wat de eigenlijke medicatie of samenstellingsverzoek.
- Abonnement, of hoeveel te verstrekken.
- Signatura, dat is de instructieset bedoeld voor de patiënt.
- Datum, dit is wanneer de recept is geschreven. recepten voor medicijnen en leveringen die niet als gereguleerde stoffen worden beschouwd, zijn geldig tot 1 jaar vanaf het moment dat het recept werd geschreven.
- Handtekeningregels, waar de voorschrijver zijn handtekening zet en zijn graad aangeeft. Vaak is dit ook waar een voorschrijver zijn voorkeuren kan aangeven met betrekking tot generieke substitutie.
- Informatie over de voorschrijver, waaronder de naam van de arts, het adres van de praktijklocatie, telefoonnummer en faxnummer. Dit kan ook bestaan uit het NPI-nummer van de voorschrijver en de juiste licentienummers.
- DEA #, DEA-nummers zijn vereist voor gereguleerde stoffen.
- Navullingen, die eenvoudig aangeven hoeveel hervullingen er voor een bepaald medicatie.
- Waarschuwingen, die door de voorschrijver worden gegeven met de bedoeling specifieke zorgen te benadrukken.
Dus als we kijken naar een recept voor Patricia Pearson (zie hieronder ), kunnen we zien dat het voor Lipitor (atorvastatine Ca) tabletten van 20 mg is, en dat de patiënt er 30 met 2 navullingen moet krijgen. De instructies voor de patiënt zijn: “Neem dagelijks 1 tablet via de mond.”
Andere belangrijke zaken zijn onder meer de datum waarvoor het recept is geschreven, is 31 augustus 2013. Recepten voor niet-gereguleerde stoffen zijn slechts één jaar geldig, dus mevrouw Pearson heeft een nieuw script nodig als ze dit medicijn na 31 augustus 2014 nog nodig heeft, ongeacht hoeveel er zijn navullingen geschreven voor. Een ander opmerkelijk item is dat de arts de toestemming voor productselectie heeft ondertekend (dwz generieke substitutie). Het laatste belangrijke item op dit label is dat de arts zijn DEA-nummer niet heeft vermeld. Een DEA-nummer mag alleen worden gebruikt voor gecontroleerde stoffen.
Naast vrij verkrijgbare medicijnen (OTC) zoals aspirine en ibuprofen, medicijnen achter de toonbank (BTC) zoals Allegra-D (fexofenadine met pseudo-efedrine) en voorgeschreven medicijnen (Rx-legende) zoals amoxicilline en digoxine, er is nog een andere groep medicijnen waar u zich zorgen over moet maken h heet gereguleerde stoffen.Gereguleerde stoffen zijn medicijnen met verdere beperkingen vanwege misbruikpotentieel. Er zijn 5 schemas van gereguleerde stoffen met verschillende voorschrijfrichtlijnen op basis van misbruikpotentieel, zoals bepaald door de Drug Enforcement Administration en individuele wetgevende takken van de staat. CI-medicijnen zijn niet op recept verkrijgbaar. CII-medicatie mag worden geschreven voor een levering van maximaal 90 dagen, exclusief hospice-patiënten. Bij medicatie volgens schema II is het niet toegestaan opnieuw te vullen. CIII-IV-medicijnen mogen alleen worden geschreven voor een levering van zes maanden. CV-medicatie kan tot 1 jaar worden geschreven, hoewel veel staten dit beperken tot 6 maanden.
Foutgevoelige afkortingen
Er zijn een aantal afkortingen en dosisaanduidingen die verkeerd kunnen worden geïnterpreteerd. Hieronder vindt u een lijst met enkele van de meer algemeen verkeerd geïnterpreteerde afkortingen en dosisaanduidingen.
Zie ook
Invoer en vulproces voor medicatiebestellingen
Medicatieveiligheid