Het werkloosheidspercentage is een van de indicatoren die het meest worden gevolgd door bedrijven, investeerders en particulieren om de gezondheid van de Amerikaanse economie te meten. Het beleggerssentiment en het consumentenvertrouwen hebben een sterke omgekeerde relatie met het percentage werkloze Amerikanen.Wanneer het werkloosheidspercentage stijgt, bewaken beleggers hun geld beter en worden consumenten terughoudend uit angst voor economische rampen. Als het tarief laag is, hebben mensen meer vertrouwen in de economie, en dat blijkt uit hun investerings- en bestedingspatroon.
Belangrijkste afhaalrestaurants
- De werkloosheid wordt gemeten aan de hand van de Current Population Survey, die maandelijks wordt uitgevoerd door het Bureau of Labor Statistics.
- Alleen burgers die tot de beroepsbevolking behoren, worden meegeteld in het werkloosheidspercentage; degenen die het zoeken naar een baan hebben opgegeven, zijn geen – een controversiële positie.
- Critici beweren dat het niet meewegen van werknemers die hebben opgehouden met kijken een helderder beeld van werkloosheid schetst dan er werkelijk bestaat.
Enquête Bureau of Labor Statistics
Ondanks wat veel mensen denken, wordt het werkloosheidscijfer niet gemeten door het aantal mensen te berekenen dat een werkloosheidsverzekering ontvangt . In feite komt de regering elke maand met dit langverwachte aantal op de proppen door een proces te volgen dat meer lijkt op de Amerikaanse volkstelling. Het werkloosheidspercentage wordt gemeten door een afdeling van het Department of Labor, bekend als het Bureau of Labor Statistics of BLS. Deze overheidsinstantie houdt maandelijks een enquête, de Current Population Survey genaamd, waarbij 60.000 huishoudens betrokken zijn. Deze huishoudens worden geselecteerd met behulp van willekeurige steekproefmethoden die zijn ontworpen om een zo goed mogelijke benadering te genereren voor de grotere populatie.
Het aantal huishoudens in de steekproef lijkt misschien klein, vooral vergeleken met de meer dan 330 miljoen mensen die in de VS wonen. Toch is het eigenlijk vrij groot in vergelijking met de meeste publieke opinie-enquêtes, waaraan gewoonlijk ongeveer 1.000 deelnemers deelnemen, soms zelfs minder. Elke maand geven medewerkers van US Census neem contact op met de huishoudens in de steekproef en stel specifieke vragen om de arbeidsstatus te bepalen.
Het eerste stukje informatie dat ze willen achterhalen, is hoeveel mensen in het huishouden daadwerkelijk in de beroepsbevolking, wat betekent dat deze mensen werk hebben of actief op zoek zijn naar werk. Alleen burgers die tot de beroepsbevolking behoren, worden meegeteld in het werkloosheidspercentage. Iemand die geen baan heeft maar beweert dat hij er niet naar op zoek is, wordt gerekend tot de beroepsbevolking en wordt niet meegerekend in het werkloosheidspercentage. Economen noemen leden van deze groep ontmoedigde werknemers.
Stel bijvoorbeeld dat de BLS gedurende een bepaalde maand informatie verzamelt over in totaal 100.000 mensen van de 60.000 enquête huishoudens. In totaal beweren 25.000 van die mensen dat ze geen baan hebben en er niet actief naar op zoek zijn. Deze mensen vallen niet onder de beroepsbevolking. Ze tellen niet mee voor het werkloosheidspercentage.
De overige 75.000 mensen beweren actieve leden van de beroepsbevolking te zijn, hetzij omdat ze een baan hebben, hetzij omdat ze actief op zoek zijn voor 1. Van die respondenten hebben 70.000 betaald werk, terwijl de andere 5.000 werkloos zijn maar op zoek zijn naar werk. Daarom heeft 93,3% van de respondenten in de beroepsbevolking een baan; de overige 6,7% wordt als werkloos beschouwd. Het officiële werkloosheidspercentage voor die maand is 6,7%.
Enquêtecontroverse
Hoewel er nog eens 25.000 werklozen in de enquête zijn omdat ze als buiten beschouwing worden gelaten van de beroepsbevolking tellen ze niet als werkloos voor zover het de officiële werkloosheid betreft. Dit is een controversiële kwestie, aangezien velen vinden dat het werkloosheidspercentage een groot aantal mensen buiten de beroepsbevolking uitsluit, niet omdat ze geen baan willen, maar omdat ze simpelweg het zoeken hebben opgegeven. Daarom beweren sommige mensen dat het werkloosheidspercentage een helderder beeld schetst dan de werkelijkheid.
Er zijn in feite zes verschillende werkloosheidscijfers die verschillende niveaus van werkgelegenheid meten. Deze kunnen worden gebruikt om vanuit verschillende perspectieven een duidelijker beeld van de arbeidsmarkt te geven.