Dit is het a priori-argument: voordat het bestaan van de fysiek universum. Dit is een redenering zonder rekening te houden met het bestaan van het universum of een deel ervan. Dit is een argument dat alleen het idee van god beschouwt.

Het argument wordt beschouwd als een van de meest intrigerende die ooit zijn bedacht. Het duurde meer dan 400 jaar voordat filosofen beseften wat de feitelijke tekortkomingen waren. Als een “a priori” argument probeert het ontologische argument het bestaan van God te “bewijzen” door de noodzaak van Gods bestaan vast te stellen door middel van een verklaring van het concept van bestaan of noodzakelijk zijn.

BEKIJK: ontologisch argument

Anselm, aartsbisschop van Canterbury, zette het ontologische argument voor het eerst uiteen in de elfde eeuw. Dit argument is de primaire plaats voor filosofische problemen, zoals of het bestaan een eigenschap is en of het begrip noodzakelijk bestaan begrijpelijk is of niet. Het is ook de enige van de traditionele argumenten die duidelijk leidt tot de noodzakelijke eigenschappen van God, zoals Almacht, Alwetendheid, enz. Anselmus argument kan worden opgevat als een reductiio ad absurdum-argument. In zon argument begint men met een veronderstelling, die in strijd is met wat men probeert te bewijzen. Koppeling van de veronderstelling met verschillende bestaande bepaalde of vanzelfsprekende veronderstellingen zal uiteindelijk een tegenstrijdigheid opleveren. Deze tegenstrijdigheid is wat wordt gebruikt om aan te tonen dat het tegendeel van de oorspronkelijke veronderstelling is waar.

Er zullen verschillende presentaties zijn van dit argument zodat de lezer in staat zal zijn begrip te ontwikkelen.

Vorm 1:

Uitgangspunten:

1.a. Anselm – het opperwezen – dat wezen groter dan welke niemand kan worden opgevat (gcb)

de gcb moet worden gezien als bestaand in werkelijkheid en niet alleen in de geest, anders is de gcb niet zo groot ater dan welke niemand kan worden bedacht.

1. Stel (S) dat het grootste denkbare wezen (GCB) alleen in de geest bestaat en niet in werkelijkheid (gcb1).

2. Dan zou het grootst denkbare wezen niet het grootst denkbare wezen zijn, omdat men een wezen als (gcb1) zou kunnen bedenken, maar denk aan het gcb als bestaande in werkelijkheid (gcb2) en niet alleen in de geest.

3. Dus gcb1 zou niet de GCB zijn, maar gcb2 wel.

Conclusie:

Denken aan de GCB is dus denken aan de gcb2, dwz een wezen dat in werkelijkheid bestaat en niet alleen in de geest .

Vorm 2: God als noodzakelijk wezen

Gebouwen:

1. God is of een noodzakelijk wezen of een voorwaardelijk wezen.

2. Er is niets tegenstrijdigs aan dat god een noodzakelijk wezen is

3. Het is dus mogelijk dat god bestaat als een noodzakelijk wezen.

4. Dus als het mogelijk is dat God een noodzakelijk wezen is, dan bestaat God.

5. Omdat God geen contingent wezen is.

   Conclusie:

   God moet bestaan als het noodzakelijke wezen.

Opmerkingen over de ontologische argumenten van Anselm en Descartes

Anselmus begint met het definiëren van de meest centrale term in zijn betoog: God. Zonder te beweren dat God bestaat, vraagt Anselmus wat we bedoelen als we verwijzen naar het idee van God. Als we het hebben over een God, impliceert Anselmus, hebben we het over het allerhoogste wezen. Dat wil zeggen, laat “god” = “iets dat niets groters kan worden gedacht.” Anselms definitie van God klinkt misschien verwarrend als hij het voor het eerst hoort, maar hij herhaalt eenvoudig ons intuïtieve begrip van wat wordt bedoeld met het concept God. Dus, voor het doel van dit argument, laat God = een wezen dan die niets groters kan worden opgevat. “

Binnen uw begrip bezit u dus het concept van God. Als niet-gelovige zou u kunnen beweren dat u een concept van eenhoorn hebt (het is tenslotte het gedeelde concept waarmee we zoiets kunnen bespreken) maar het concept is gewoon een idee van een ding. We begrijpen tenslotte wat een eenhoorn is, maar we geloven niet dat ze bestaan. Anselm is het daarmee eens.

Tot dusver zijn er twee belangrijke punten gemaakt:

1. Wanneer we over God spreken (of we nu beweren dat God het is of dat God het niet is), denken we na over een entiteit die kan worden gedefinieerd als een zijnde dat niets groters kan worden opgevat. “;

2. Wanneer we over God spreken (hetzij als gelovige of niet-gelovige), hebben we een intra-mentaal begrip van dat concept, dwz het idee ligt binnen ons begrip.

Anselm gaat verder met het onderzoeken van het verschil tussen dat wat in de geest bestaat en wat zowel in de geest als daarbuiten bestaat. Wat hier wordt gevraagd, is: is het groter om alleen in de geest te bestaan of in de geest en in werkelijkheid (of buiten de geest)? Anselm vraagt je om de schilder te overwegen, b.v. definieer wat groter is: de realiteit van een schilderij zoals het bestaat in de geest van een kunstenaar, of datzelfde schilderij dat bestaat in de geest van diezelfde kunstenaar en als een fysiek kunstwerk. Anselmus stelt dat het schilderij, dat zowel in de geest van de kunstenaar bestaat als als een echt kunstwerk, groter is dan de louter intra-mentale conceptie van het werk. Laat me een realistisch voorbeeld geven: als iemand je een dollar zou aanbieden, maar je moest kiezen tussen de dollar die in zijn hoofd bestaat of de dollar die zowel in zijn hoofd als in werkelijkheid bestaat, welke dollar zou je dan kiezen? Weet je het zeker …

Op dit punt hebben we een derde belangrijk punt vastgesteld:

3. Het is groter om te bestaan in de geest en in werkelijkheid, om dan alleen in de geest te bestaan.

Weet je waar Anselm heen gaat met dit argument?

A. Als God dat is dan groter dat niet kan worden bedacht (vastgesteld in # 1 hierboven);
B. En aangezien het groter is om in de geest en in werkelijkheid te bestaan dan in de geest alleen (vastgesteld in # 3 hierboven);
C. Dan moet God zowel in de geest (gevestigd in # 2 hierboven) als in werkelijkheid bestaan;
D. Kortom, God moet zijn. God is niet alleen een intra-mentaal concept, maar ook een extra-mentale realiteit.

Maar waarom? Want als God werkelijk dat is dan groter wat niet kan worden begrepen, volgt daaruit dat God zowel in de geest als in werkelijkheid moet bestaan. Als God in werkelijkheid niet zo goed bestond als ons begrip, dan zouden we ons een groter wezen kunnen voorstellen, d.w.z. een wezen dat extramentaal en intramentaal bestaat. Maar per definitie kan er geen groter wezen zijn. Er moet dus een overeenkomende extra-mentale werkelijkheid zijn met onze intra-mentale opvatting van God. Gods bestaan buiten ons begrip is logischerwijs noodzakelijk.

Soms wordt Anselms betoog gepresenteerd als een Reductio Ad Absurdum (RAA). In een RAA reduceer je de antithese van je visie tot absurditeit. Aangezien de antithese absurd is, moet uw mening juist zijn. Anselms argument zou er ongeveer zo uitzien:

1. Ofwel.

2. Veronderstel (de antithese van Anselms positie)

3. Als (maar alleen als een intra-mentaal concept bestaat), dan is dat wezen dat niets groters kan worden opgevat, een wezen dat een groter wezen kan worden opgevat. Dit is een logische onmogelijkheid (onthoud criterium # 3);

4. Daarom is onjuist;

Conclusie:

5. Daarom.

Verduidelijkingen:

Het argument is niet: “Als je gelooft dat God bestaat, dan bestaat God”. Dat zou te belachelijk zijn om iemand te vragen te accepteren dat als je gelooft dat X bestaat en echt is, X bestaat en echt is.

Het ontologische argument vraagt niet dat een persoon aanneemt dat er een godheid of zelfs een GCB.

Het vraagt iedereen om simpelweg aan de godheid te DENKEN als het GROOTSTE CONCEIVABELE ZIJN en dan geeft het aan dat een wezen dat in werkelijkheid bestaat (buiten de geest) is groter dan een die alleen in de geest is (verbeelding). De conclusie is dus dat als je aan de GCB denkt, je moet DENKEN dat

de GCB niet alleen in je denken (geest) bestaat, maar ook in werkelijkheid (buiten je geest).

Het is groter om te denken aan een wezen dat zowel buiten de geest als in de geest bestaat, dus als je aan de GCB denkt, moet je DENKEN dat de GCB niet alleen in de geest (verbeelding) maar buiten de geest bestaat ook (in werkelijkheid).

Bekijk het op deze manier: Anselmus nodigt mensen uit om na te denken over een bepaalde opvatting van de godheid, dat wil zeggen, die van de GCB. Wat Anselmus deed, was in het concept zelf het idee plaatsen dat het wezen buiten de geest en in het rijk van de werkelijkheid moet bestaan en niet alleen binnen de geest in het rijk van de verbeelding. Dus u DENKT aan de GCB en wat doet u als u dat doet? Je moet denken dat de GCB

buiten de geest en in het rijk van de werkelijkheid bestaat en niet alleen in de geest in het rijk van de verbeelding. Waarom denk je dat? Omdat je dat niet dacht, zou je niet denken aan de GCB zoals gedefinieerd door Anselm.

Het is zo: denk aan een driehoek. Als je dat doet, moet je denken aan een driezijdige figuur die in een vlak ligt met drie hoeken die samen 180 graden zijn. Waarom? Want als je niet denkt aan

een driezijdige figuur die op een vlak ligt met drie hoeken die samen 180 graden zijn, dan denk je niet aan een driehoek. Dus ALS je aan een driehoek moet DENKEN, moet je DENKEN aan

een driezijdige figuur die op een vlak ligt met drie hoeken die samen 180 graden zijn.

Als je aan een GCB wilt DENKEN, moet je DENKEN

dat het wezen buiten de geest en in het rijk van de werkelijkheid moet bestaan en niet alleen in de geest in het rijk van de verbeelding. Waarom? Want als je niet denkt

dat het wezen buiten de geest en in het rijk van de werkelijkheid moet bestaan en niet alleen in de geest in het rijk van de verbeelding, dan denk je niet aan de GCB. / p>

Bij dit alles is het alleen maar denken. Anselm bewees wat er over de GCB moest worden gedacht, gegeven hoe de GCB werd gedefinieerd en niet of de GCB werkelijk bestaat.

= = = = == = = = = = == = = = = = = = = = = = = = = = = == = = = = = = = =

Een variatie op dit argument door Alvin Plantinga bestaat. Het staat bekend als de modale versie van het ontologische argument:

1. Zeggen dat er mogelijk een God is, wil zeggen dat er een mogelijke wereld is waarin God bestaat.

2. Zeggen dat God noodzakelijkerwijs bestaat, betekent zeggen dat God in elke mogelijke wereld bestaat.

3. God is noodzakelijkerwijs perfect (dwz maximaal uitstekend)

4. Aangezien God noodzakelijkerwijs perfect is, is hij perfect in elke mogelijke wereld.

5. Als God perfect is in elke mogelijke wereld, moet hij in elke mogelijke wereld bestaan, daarom bestaat God.

6. God is ook maximaal groot. Maximaal groot zijn betekent perfect zijn in elke mogelijke wereld.

7. Daarom: “het is mogelijk dat er een God is”, betekent dat er een mogelijke die God bevat, dat God maximaal groot is, en de God bestaat in elke mogelijke wereld en is bijgevolg noodzakelijk.

8. Gods bestaan is tenminste mogelijk.

9. Daarom: volgens punt zeven bestaat God.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = == = = = = = = = = = = = =

René Descartes, 1596 – 1650, wordt ook gecrediteerd voor het formuleren van een versie van het ontologische argument. Een mogelijke presentatie van het cartesiaanse argument is als volgt:

1. Als er een God is, is het een volmaakt wezen;

2. Een volmaakt wezen bezit alle mogelijke volmaaktheden;

3. Het bestaan is een perfectie;

4. Daarom bezit God noodzakelijkerwijs de kwaliteit van het bestaan. God bestaat eenvoudigweg.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = == = = = = = = = = = = = =

De daadwerkelijke teksten:

Anselms filosofie

Anselms argument

Monologium

Proslogium

Guanilos reactie en Anselms reactie op Guanilo

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = == = = = = = = = = = = = = =

PROBLEMEN:

Het probleem met het ontologische argument is NIET

1) dat sommige mensen weigeren aan de GCB te denken of

2) dat sommige mensen weerstand hebben tegen een geloof in een godheid

3) dat sommige mensen gewoon weigeren de godheid te accepteren.

NEE NEE NEE het probleem met het argument is dat het FLAWS heeft. Het bevat een LOGISCHE FOUT.

Wat is die fout in het argument ???

PROBLEEM:

Conclusie van het argument is: Dus, aan de GCB denken, is denken van de gcb2, dat wil zeggen een wezen dat in werkelijkheid bestaat en niet alleen in de geest

Immanuel Kant merkte op dat denken aan de GCB hetzelfde is als aan de gcb2 denken, dwz een wezen dat in werkelijkheid bestaat en niet alleen in de geest

MAAR om gcb2 te beschouwen als een wezen dat in werkelijkheid bestaat en niet alleen in de geest, doet dat niet bewijzen dat de gcb2 werkelijk bestaat in werkelijkheid ALLEEN dat een persoon MOET DENKEN dat de gcb2 werkelijk bestaat in werkelijkheid

Maar voor Kant en velen na hem, het idee van “Bestaan” is geen predikaat: je kunt het niet opnemen in het idee van het ding zelf. Je kunt niets in het bestaan denken door het bestaan op te nemen als een eigenschap van dat ding.

De fouten of het probleem worden gezien in de

Tegenargumenten voor Anselm:

I. The Most Perfect Island

Gaunilon, een tijdgenoot van Anselmus, had twee belangrijke punten van kritiek op het ontologische argument.

Ten eerste: als we met “God” bedoelen “dat wat groter is dan dat niet kan worden opgevat”, dan is het concept voor ons zinloos. We kunnen op geen enkele zinvolle manier begrijpen wat er precies met dergelijke woorden wordt bedoeld. De realiteit achter de term is volledig transcedent naar de menselijke kenner;

Ten tweede: zelfs als we erkennen dat het concept van God als “dat dan groter dat niet kan worden opgevat” in het begrip bestaat, is er geen reden om aan te nemen dat het concept vereist de extra-mentale realiteit van God.Ik kan me tenslotte het meest perfecte eiland voorstellen, glorieus in elk detail, maar er is niets aan mijn begrip van het eiland dat ons dwingt toe te geven dat het eiland bestaat.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = == = = = = = = = = = = = = =

II. Het bestaan is geen predikaat

Immanuel Kant (1724 – 1804), bood wat velen denken dat een vernietigende kritiek is op Anselms ontologische argument.

Laten we terugkeren naar onze bespreking van eenhoorns en God. Anselm heeft betoogd dat er een verschil bestaat tussen het concept van eenhoorn zoals het intra-mentaal en extra-mentaal bestaat. Als we beweren dat de eenhoorn is, voegen we op de een of andere manier iets toe aan het concept. het concept een extra predikaat geven, namelijk de kwaliteit die het is. Het punt van Anselms betoog is dat het predikaat van het bestaan kan worden aangetoond voor het concept van God.

Kant is het niet eens met Anselms behandeling van het bestaan als een predikaat. Het concept van “eenhoorn” wordt op geen enkele manier veranderd als we beweren dat het zo is. Evenmin wordt het concept beschadigd als we beweren dat eenhoorns dat niet zijn. Volgens Kant, “… voegen we niet de minste toevoeging aan het ding als we verder verklaren dat dit ding is.” Als het bestaan geen predikaat is, dan is Anselmus s argument heeft geen zinvolle informatie opgeleverd.

Kant dacht dat, hoewel het concept van een opperwezen nuttig was, het slechts een idee was dat ons op zichzelf niet kon helpen bij het bepalen van de juistheid van het concept. Hoewel het een mogelijkheid was, was hij van mening dat de a priori houding van het argument nodig zou zijn om het met ervaring te ondersteunen.

Voor Kant bewees Anselmus dat mensen MOETEN DENKEN DAT een godheid bestaat in werkelijkheid en niet alleen in de geest als een idee als de GCB, maar dat betekent niet dat de GCB ook echt bestaat in de werkelijkheid. Het idee van de GCB bestaat en het idee van de GCB als een werkelijk wezen bestaat, maar de realiteit of de actualiteit van de GCB wordt niet alleen op basis van de gedachten vastgesteld.

Denk aan drie situaties:

1. Je gaat naar huis en kijkt naar de bovenkant van je dressoir. Je zou kunnen gebruiken wat geld en terwijl je daar kijkt, stel je je voor dat je tien biljetten van tien dollar ziet.

2. Je gaat naar huis en kijkt naar de bovenkant van je ladekast. Je zou wat geld kunnen gebruiken en terwijl je daar kijkt, zie je tien MONOPOLY tien dollarbiljetten.

3. Je gaat naar huis en kijkt naar de bovenkant van je ladekast. Je zou wat geld kunnen gebruiken en terwijl je daar kijkt, zie je tien echte tien dollarbiljetten.

Welke van de drie is de beste of beste situatie? # 3 is.

Maar alleen al denken aan # 3 voegt eigenlijk geen geld toe aan je totale bedrag.

Dit is Kants punt.

Denken over de GCB betekent logischerwijs DENKEN dat de GCB in werkelijkheid moet bestaan en niet alleen in de verbeelding. Maar denken aan de GCB als bestaande in werkelijkheid en niet alleen in de verbeelding, bewijst niet dat de GCB ook werkelijk bestaat in werkelijkheid en niet alleen in de verbeelding. Het is slechts een idee van wat er bestaat.

Zie ook het ontologische argument

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = == = = = = = = = = = = = =

III. Het grootste denkbare KWADE Wezen.

Als een “a priori” argument, de Ontologisch Argument probeert het bestaan van God te bewijzen door de noodzaak van Gods bestaan vast te stellen door middel van een verklaring van het concept van bestaan of noodzakelijk zijn.Zoals deze kritiek op het Ontologische Argument aantoont, worden dezelfde argumenten gebruikt om een almachtige god te bewijzen , zou kunnen worden gebruikt om een almachtig te bewijzen duivel. Aangezien er geen twee almachtige wezens kunnen bestaan (de ene macht moet ondergeschikt zijn aan de andere), is dit een voorbeeld van een van de zwakke punten in dit soort theorievorming. Bovendien stelt het concept van noodzakelijk bestaan, door het tweede argument van Anselm te gebruiken, ons in staat om andere dingen tot bestaan te definiëren.

Het argument zou het bestaan kunnen bewijzen van dat dat meer KWAAD is dan wat geen ander kan worden opgevat net zo gemakkelijk als het zogenaamd het bestaan bewijst van het wezen dat het grootst denkbare wezen is.

Denk aan een wezen dat het meest kwaadaardige wezen is dat kan worden bedacht. Dat wezen moet worden opgevat als bestaande in realiteit en niet alleen in de geest, anders zou het niet het meest kwaadaardige wezen zijn dat kan worden bedacht, want een wezen dat in werkelijkheid niet bestaat, is helemaal niet slecht.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = == = = = = = = = = = = = =

IV. Empiristische kritiek

Aquinas 1225 – 1274, ooit uitgeroepen tot de officiële filosoof van de katholieke kerk, bouwde zijn bezwaar tegen het ontologische argument op epistemologische gronden.

Epistemologie is de studie van kennis. Het is een tak van de filosofie die zoekt om vragen te beantwoorden als: Wat is kennis ?; Wat is waarheid?; Hoe komt het tot stand ?; et cetera. Thomas van Aquino staat bekend als empiricus. Empirici beweren dat kennis voortkomt uit zintuiglijke ervaring.Thomas van Aquino schreef: “Niets is in het intellect dat niet het eerste was in de zintuigen.”

Binnen het empirisme van Thomas kunnen we het bestaan van God niet redeneren of afleiden uit een studie van de definitie van God. We kunnen God alleen indirect kennen, door onze ervaring van God als Oorzaak voor datgene wat we in de natuurlijke wereld ervaren. We kunnen de hemel niet bestormen met onze rede; we kunnen God alleen kennen als de Noodzakelijke Oorzaak van alles wat we waarnemen.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = == = = = = = = = = = = = =

Alvin Plantiga biedt een tegenargument voor de tegenargumenten dat op zijn minst de rationele aanvaardbaarheid van theïsme vaststelt zoals het lijkt ondersteunen het idee dat het mogelijk is dat het grootst denkbare wezen bestaat.

= = = = = = == = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Andere filosofen en hun kritieken:

· René Descartes, uit The Philosophy of Descartes in Extracts from His Writings. H. A. P. Torrey. New York, 1892. P. 161 en volgende.

· John Locke, uit An Essay Concerning Human Understanding. London: Ward, Lock, Co. P. 529 e.v.

· Gottfried W. Leibniz, uit New Essays Concerning Human Understanding. Vertaald door A.G. Langley. New York, 1896. P. 502 op seq.

· Immanuel Kant, van Critique of Pure Reason. Vertaald door F. Max Muller. New York, 1896. P-483 et seq.

· J. A. Dorner van A System of Christian Doctrine. Vertaald door A. Cave en J. S. Banks, Edinburgh, 1880. Vol. Ik p. 216 e.v.

· Lotze, Microcosmus. Vertaald door E. Hamilton en E. E. C. Jones. Edinburgh, 1887. Vol. II., P. 669 en volgende.

· Robert Flint, van Theism. New York, 1893. Zevende editie. P. 278 en volgende.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = == = = = = = = = = = = = = =

Bekijk ookDebunking van de teleologische, kosmologische en ontologische argumenten voor het bestaan van God Lees de kritieken van het ontologische argument

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = == = = = = = = = = = = = = = = =

Conclusie:

1. Wat het bewijst:

A. Anselm bewijst dat als je aan de GCB denkt, je moet DENKEN dat het bestaat.

B. Descartes bewijst dat als je je een ALLEMAAL PERFECT wezen voorstelt, je dat wezen moet CONCEVEN (DENKEN) als bestaand.

2. Kant wijst erop dat, hoewel je moet DENKEN dat het bestaat, niet betekent dat het ook bestaat. Het bestaan is niet iets dat we kunnen afleiden uit het idee zelf. Het is niet bekend als een predikaat van een onderwerp. Onafhankelijke bevestiging door ervaring is nodig.

3. Het argument geeft enige steun aan degenen die al gelovigen zijn. Het heeft variaties die de mogelijkheid van het bestaan van zon wezen bevestigen.

4. Het argument zal de niet-gelovige niet in een gelovige veranderen.

Beoordeling van de resultaten

Dit argument of bewijs bevestigt niet het feitelijke bestaan van een bovennatuurlijke godheid. Het probeert een bestaan te definiëren en dat is niet rationeel legitiem. Hoewel het argument niet kan worden gebruikt om een niet-gelovige tot een gelovige te bekeren, bewijzen de fouten in het argument niet dat er geen god is. The Burden of Proof vereist dat de positieve bewering dat er een bovennatuurlijke godheid is, wordt vastgesteld door rede en bewijs, en dit argument voldoet niet aan die norm. De gelovige in god kan het argument gebruiken om de loutere logische mogelijkheid vast te stellen dat er een bovennatuurlijke godheid is of in ieder geval dat het niet irrationeel is om te geloven in de mogelijkheid dat er zon wezen is. Het argument stelt helemaal geen mate van waarschijnlijkheid vast.

RESULTATEN:

Het argument:

Premises

1. Stel (S) dat het grootste denkbare wezen (GCB) alleen in de geest bestaat en niet in werkelijkheid (gcb1).

2. Dan zou het grootst denkbare wezen niet het grootst denkbare wezen zijn, omdat men een wezen als (gcb1) zou kunnen bedenken, maar denk aan het gcb als bestaande in werkelijkheid (gcb2) en niet alleen in de geest.

3. Dus gcb1 zou niet de GCB zijn, maar gcb2 wel.

4. Denken aan de GCB is dus denken aan de gcb2, dwz een wezen dat in werkelijkheid bestaat en niet alleen in de geest.

mstheme >

Conclusie: de GCB (godheid) bestaat

Probleem met argument:

1. ____Premises zijn onwaar

2. ____Beloningen zijn niet relevant

3.____Premises bevatten de conclusie – Circulair redeneren

4. __X__Premises zijn ontoereikend om de conclusie te ondersteunen

5. ____Alternatieve argumenten bestaan met gelijke of grotere ondersteuning