Doelstelling: Het doel was om de validiteit en klinische impact van de symptoom- en functiedimensies van de Global Assessment of Functioning (GAF) in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), vierde editie. Is er een herziening nodig met betrekking tot de DSM, vijfde editie?
Materiaal: De steekproef omvatte 2695 patiënten die achtereenvolgens werden opgenomen in 14 verschillende behandeleenheden die deelnamen aan het Noorse netwerk van persoonlijkheidsgerichte behandelprogrammas van 1998 tot 2007.
Methoden: convergente en discriminerende validiteit van de symptoom- en functiedimensies van GAF werd geanalyseerd door hun associaties met demografische variabelen, diagnostische status en andere zelfgerapporteerde variabelen voor het beoordelen van symptoomstoornis, interpersoonlijke problemen, werk en sociale beperkingen en kwaliteit van leven.
Resultaten: De validiteit van de afzonderlijke GAF-dimensies werd bevestigd door discriminerende en gelijktijdige associaties met andere relevante klinische metingen. De traditionele GAF-maat, gebaseerd op de lagere score van symptoom- of functieniveau, bleek echter goed te dienen als een globale indicator van symptoomnood en sociale disfunctie. Een substantieel verschil tussen de symptoom- en functiescore van GAF werd gevonden in ongeveer 10% van de gevallen; en wanneer verschillen werden gevonden, was functionele beperking meestal ernstiger.
Conclusie: deze studie bevestigt de geldigheid van de 2 GAF-dimensies. Er zijn echter zelden substantiële verschillen tussen deze dimensies. We raden daarom aan om de GAF-schaal te verlengen in de DSM, Fifth Edition, ongeveer in dezelfde vorm als in de DSM, Fourth Edition.